صخبتهای یک سارق سابقا حرفه‌ای در مورد حقوق ماهیانه دزدی

خوشحالش یه کار می‌کرده، یه سال می‌خورده. من حداکثر دیگه نیم ساعت، حالا فوقش دیگه بگو سه ربع.

[::یا فاطمه زهرا - کپنهاگ ، دانمارک::] شادان شیرین سخن خوبی :) :) :) .

این دله دزد بوده باید بره پیش آخوندها و آقازاده ها یاد بگیره یک رقم که بالا میکشند نسل اندر نسل میخورند

اگر توی مملکت کاره ای بودم امثال تو رو می انداختم در قفس گوریلهای نر و مست.

[::گفتگوگر - پیتزبورگ، ایالات متحده امریکا::] رفیق :فرمایش شما کاملن درسته. بعضی ها اَصلَن احتیاج ندارن ولی بافتشون خرابه مثل ِ خودم! من محاله توی هتلی برم صابون و شامپو های کوچکِ هتل رو ندزدم. یا اَگه دیسکو برم حتما یک لیوان آبجو رو کش میرم.{احتیاجی هم ندارم}. یا یک عادت دیگه ای که دارم برای هُل دادن ماشین جون میدم. اَ گه ببینم یه ماشینی روشن نمیشه, اینقدر دور وبرش میچرخم و پیشنهاد هُل دادن و کمک بهش میدم که طرف مجبوره قبول بکنه. مخصوصا اگه خانمی مشکل داشته باشه هُل میدم که هیچ. بلکه شیشه ماشینشو هم پاک میکنم. البته چند بار پیشنهاد هُل دادن رو دادم, متاسفانه ماشینا دنده اتومات بودن . بنده هم با خانمم بخاطر دزدی هام و هُل دادن ماشینا مشکل دارم. پس الکی نیست میگم روانم پاکه.

[::هانی‌ - اسلو، نروژ::]. من وقتی مسافرخونه میرم با خودم لامپهای سوخته و باطریهای از کار افتاده کنترل تلویزیون رو هم میبرم.

تو و رفقات آفتابه دزد بودین . هرچند آفتابه های طلایی . پس چرا امثال زنجانی ها و اون یارو که کاناداست و غیره معتاد نمیشن و اعدام نمیشن و عین طبری و رییسش لاریجانی ، کشورو میدوشن و بی پدرها سرما هم نمیخورن

[::هانی‌ - اسلو، نروژ::]. عزیز دلم. حتما مزاح می فرمائید چون به کارهای شما را دزدی نمی گویند. پول صابون و شامپوی هتل را با کرایه ی اطاق از همه میگیرند و مال مسافر هستند. در اروپا همراه ابجو پول لیوان را حساب میکنند و در حقیقت لیوان مال خود شما هست. در خصوص هل دادن ماشین هم من مثل شما هستم و هر جا کسی کمک بخواهد حتی در سن 78 سالگی می پرم جلو. هفته ی قبل سیاهی همسایه با پای مجروح و لنگان یک کارتن ابجو را حمل میکرد. تقاضا کردم کمکش کنم. نگاهی به سن و سال من انداخت و نگذاشت. به سلیقه ی من چیز نادرستی در شما وجود ندارد. همان خانم روزی یک قواره فاستونی خریدم و روی میز کارم گذاشتم و بدون قفل کردن درب اطاقم به طبقه ی بالاتر رفتم. چشمم به پله بود. فقط دو نفر از پله پائین رفتند. بر گشتم دیدم که فاستونی نیست. به همان دو نفر مظنون شدم که البته مجرم از نگاه من ان کارگر بود. بعدها که شوهرش دزدی های زنش را برایم شرح داد فهمیدم که ان دزدی فاستونی هم کار ان زن بوده است و چقدر شکرگزار شدم که به یک کارگر زحمت کش اتهام نبستم چون حتی بعد از گذشت 50 سال باز نمی توانستم خودم را ببخشم.

[::یا فاطمه زهرا - کپنهاگ ، دانمارک::] حالا باطری سوخته قلمی رو میشه یه طوری باش کنار اومد .ولی نمیدونم کاربرد لامپ مهتابی براتون چییه؟....

اینکه چیزی نیست یه خانومی هست میله های اتوبوس و مترو رو میدزده میبره توی اطاق خوابش قایم میکنه

[::گفتگوگر - پیتزبورگ، ایالات متحده امریکا::]. برات میگم چرا. اینها کسانی هستند که در بچگی دزد بودند و تقی به توقی خورده پولدار شدند دیگر نیاز ندارند ولی هنوز همان دزد هستند. توی کشورهایی مثل ایران که اقتصادهای زپرتی نفتی دارند این زیاد پیش میاید که کسی الکی پولدار شود برعکس در کشورهای صنعتی معمولا شما حتما باید کار مفیدی انجام بدهی که پولدار بشوی ...اگر اهل رمانهای زمان قدیم باشید اینطور افراد در آنها زیاد است