پیام سلامت :بسیاری از افراد با میوه شیرین و گرمسیری که از درختان انبه سرچشمه می گیرد، آشنا هستند. اما ممکن است ندانند که برگ درخت انبه نیز خوراکی است و خواص فراوانی برای بدن دارد. برگ های سبز و جوان درخت انبه بسیار ظریف هستند. بنابراین در بعضی از فرهنگ ها پخته و سپس خورده می شوند. از آنجا که برگ انبه خوراکی بسیار مغذی محسوب می شود، از آن برای تهیه چای و مکمل نیز استفاده می شود.
برگ های گیاه Mangifera indica که گونه خاصی از انبه است، هزاران سال است که در روش های درمانی مختلف مانند طب آیورودا و طب سنتی چینی مورد استفاده قرار می گیرد.
اگرچه ساقه، پوست، برگ، ریشه و میوه این درخت نیز در طب سنتی کاربرد دارند، اما متخصصان طب سنتی به ویژه اعتقاد بر این دارند که برگ های این درخت به درمان دیابت و سایر بیماری های مزمن کمک می کنند. در این مقاله از مجله پیام سلامت به ۸ فایده و کاربرد برگ انبه که توسط تحقیقات علمی پشتیبانی می شوند اشاره کرده ایم.
خواص برگ انبه
برگ انبه سرشار از ترکیبات گیاهی استبرگ انبه حاوی چندین ترکیب گیاهی مفید از جمله پلی فنول ها و ترپنوئیدها است. ترپنوئیدها برای داشتن حس بینایی قوی و سلامت سیستم ایمنی از اهمیت بالایی برخوردار هستند. این ترکیبات همچنین آنتی اکسیدان هایی هستند که سلول های بدن در برابر مولکول های مضر به نام رادیکال های آزاد محافظت می کنند.
این در حالی است که پلی فنول ها خاصیت آنتی اکسیدانی و ضد التهابی دارند. برخی تحقیقات نشان داده اند که این ترکیبات، باکتری های روده را بهبود می بخشند و به درمان یا جلوگیری از بیماری هایی مانند چاقی، دیابت، بیماری های قلبی و سرطان کمک می کنند.
مانگیفرین، پلی فنولی است که در بسیاری از گیاهان یافت می شود. اما در برگ انبه و انبه مقدار زیادی از آن را پیدا خواهید کرد. این ترکیب فواید زیادی دارد. مطالعات از آن به عنوان یک ماده ضد میکروبی و یک روش درمانی مفید برای تومورها، دیابت ، بیماری های قلبی و اختلالات هضم چربی استفاده کرده اند. البته این ادعا فقط در حد فرضیه است و برای تایید آن به مطالعات علمی نیاز داریم.
ممکن است خاصیت ضد التهابی داشته باشدبسیاری از خواص بالقوه برگ انبه ناشی از خواص ضد التهابی مانگیفرین است. درست است که التهاب بخشی از پاسخ طبیعی سیستم ایمنی بدن است اما التهاب مزمن می تواند خطر ابتلا به بیماری های مختلف را افزایش دهد. مطالعات حیوانی نشان داده اند که خاصیت ضد التهابی برگ انبه حتی می تواند از مغز در برابر بیماری هایی مانند آلزایمر یا پارکینسون محافظت کند.
در یک مطالعه، مشخص شد که خوراندن عصاره برگ انبه به موش های به میزان ۲٫۳ میلی گرم به ازای هر پوند از وزن بدن (۵ میلی گرم به ازای هر کیلوگرم) به مقابله با نشانگرهای اکسیداتیو و التهابی مصنوعی مغز کمک می کند.
ممکن است در برابر افزایش چربی از بدن محافظت کندعصاره برگ انبه ممکن است با دخالت در متابولیسم چربی، به کنترل چاقی، دیابت و سندرم متابولیک کمک کند.
مطالعات متعدد حیوانی نشان داده اند که عصاره برگ انبه باعث تجمع چربی در سلول های بافتی می شود. یک مطالعه دیگر که بر روی موش ها انجام شد نیز نشان داد سلول هایی که تحت درمان با عصاره برگ انبه قرار دارند، دارای سطوح کمتری از رسوب چربی و سطوح بالاتری از آدیپونکتین در بدن هستند.
آدیپونکتین یک پروتئین سیگنالینگ سلولی است که در متابولیسم چربی و تنظیم قند در بدن شما نقش دارد. سطوح بالای این ماده در بدن ممکن است از شما در برابر چاقی و بیماری های مزمن ناشی از چاقی محافظت کند.
در مطالعه ای که بر روی موش های چاق انجام شد، موش هایی که علاوه بر رژیم غذایی پرچرب از چای برگ انبه تغذیه می کردند، چربی شکمی کمتری نسبت به موش هایی داشتند که فقط رژیم غذایی پرچرب دارند.
یک مطالعه ۱۲ هفته ای که بر روی ۹۷ بزرگسال مبتلا به اضافه وزن انجام شد نشان داد آنهایی که روزانه ۱۵۰ میلی گرم مانفیفرین مصرف کرده اند، میزان چربی کمتری در خون داشتند و از نظر مقاومت به انسولین نسبت به کسانی که دارونما مصرف می کردند، به طور قابل توجهی از نظر شاخص انسولین بهتر بودند.
مقاومت به انسولین پایین نشان دهنده بهبود مدیریت دیابت است.
ممکن است به مبارزه با دیابت کمک کندبرگ انبه به دلیل تأثیری که بر روی متابولیسم چربی دارد ممکن است به مدیریت دیابت کمک کند. افزایش سطح تری گلیسیرید اغلب با مقاومت به انسولین و دیابت نوع ۲ همراه است.
در یک مطالعه محققان به موش ها عصاره برگ انبه دادند. بعد از ۲ هفته، سطح تری گلیسیرید و قند خون آنها به میزان قابل توجهی پایین آمد.
یک مطالعه دیگر که بر روی موش های آزمایشگاهی انجام شد نشان داد که تجویز ۴۵ میلی گرم عصاره برگ انبه به ازای هر پوند از وزن بدن (۱۰۰ میلی گرم به ازای هر کیلوگرم) باعث کاهش هیپرلیپیدمی می شود. هیپرلیپیدمی با افزایش غیر طبیعی سطح تری گلیسیرید و کلسترول در خون مشخص می شود.
در مطالعه ای که تاثیر مصرف عصاره برگ انبه و داروی خوراکی دیابت یا همان گلی بن کلامید بر روی موش های مبتلا به دیابت بررسی و با یکدیگر مقایسه شد مشخص گردید موش هایی که با این عصاره تغذیه شده بودند بعد از ۲ هفته میزان قند خونشان به طور قابل توجهی پایین تر از گروهی بود که گلی بن کلامید مصرف داشتند.
ممکن است خاصیت ضد سرطان داشته باشدبررسی های متعدد نشان داده اند که مانگیفرین موجود در برگ انبه ممکن است دارای پتانسیل ضد سرطان باشد. زیرا این ترکیب با استرس اکسیداتیو و التهاب مبارزه می کند.
مطالعات آزمایشگاهی اثرات ویژه این ترکیب را بر روی سرطان خون، ریه، مغز، پستان، دهانه رحم و پروستات نشان داده اند. علاوه بر این، پوست انبه به دلیل حضور ترکیبی به نام لیگنان ها (نوع دیگری از پلی فنول است که دارای خاصیت ضد سرطانی قوی می باشد) خاصیت ضد سرطانی دارد.
به خاطر داشته باشید که این نتایج مقدماتی هستند و نباید به برگ انبه به عنوان یک درمان قطعی برای سرطان نگاه کنید.
برگ انبه ممکن است زخم معده را درمان کنددر گذشته از برگ انبه و سایر قسمت های این گیاه برای کمک به درمان زخم معده و سایر بیماری های گوارشی استفاده می شد.
یک مطالعه که بر روی جوندگان انجام شد نشان داد که مصرف عصاره برگ انبه به میزان ۱۱۳ الی ۴۵۴ میلی گرم به ازای هر پوند (۲۵۰ الی ۱۰۰۰ میلی گرم به ازای هر کیلوگرم) از وزن بدن باعث کاهش تعداد ضایعات معده می شود.
یکی دیگر از مطالعات حیوانی نیز نتایج مشابه ای را نشان داد. یافته های این تحقیق نشان داده است که مانگیفرین به طور قابل توجهی آسیب های گوارشی را بهبود می بخشد.
برگ انبه ممکن است از سلامت پوست حمایت کندعصاره برگ انبه به دلیل دارا بودن آنتی اکسیدان هیا فراوان، ممکن است علائم پیری پوست را کاهش دهد. در مطالعه ای که روی موش ها انجام شد، مصرف عصاره خوراکی انبه به میزان ۴۵ میلی گرم به ازای هر پوند (۱۰۰ میلی گرم به ازای کیلوگرم) از وزن بدن باعث افزایش تولید کلاژن شده و طول چین و چروک های پوست را به طور قابل توجهی کوتاه کرد. به خاطر داشته باشید که این عصاره، عصاره انبه خالص بوده و خاص برگ این گیاه نمی باشد.
در همین حال یک مطالعه آزمایشگاهی مشخص کرد که عصاره برگ انبه ممکن است دارای اثر ضد باکتریایی در برابر استافیلوکوکوس اورئوس باشد. این باکتری همان باکتری است که می تواند باعث عفونت استاف شود.
تاثیر مانگیفرین بر روی پسوریازیس (یک بیماری پوستی است که باعث ایجاد خارش و خشکی پوست می شود) نیز مورد بررسی قرار گرفته است. یک تحقیق آزمایشگاهی انجام شده بر روی پوست انسان تأیید کرد که این پلی فنول ترمیم زخم را ترغیب می کند.
ممکن است برای موها مفید باشدگفته می شود که برگ انبه باعث رشد مو می شود و عصاره آن ممکن است در برخی محصولات مراقبت از مو استفاده شود. با این حال شواهد علمی کمی برای تأیید این ادعاها وجود دارد.
برگ های انبه سرشار از آنتی اکسیدان هستند. به همین خاطر ممکن است باعث کاهش آسیب دیدگی فولیکول های مو شوند. این تاثیر ممکن است به نوبه خود به رشد مو کمک کند.
نحوه استفاده از برگ انبه
در حالی که می توان برگ های تازه انبه را به صورت خام میل کرد، اما یکی از رایج ترین روش های مصرف آنها، درست کردن دمنوش است. برای تهیه چای برگ انبه در خانه، ۱۰ تا ۱۵ برگ این درخت را در دو سوم فنجان (۱۵۰ میلی لیتر) آب جوش دم کنید.
اگر برگ تازه پیدا نکردید، می توانید چای کیسه ای برگ انبه را از فروشگاه های معتبر خریداری کنید. علاوه بر این این ماده به صورت پودر، عصاره و مکمل نیز در داروخانه ها موجود است. این پودر را می توان در آب رقیق و میل کرد، در پمادهای دست ساز استفاده کرد یا در آب وان حل کرد.
به علاوه کپسولی به نام Zynamite در بازار وجود دارد که شامل ۶۰٪ یا بیشتر مانگیفرین است. دوز توصیه شده برای این کپسول ۱۴۰ الی ۲۰۰ میلی گرم ۱ الی ۲ بار در روز است.
اما به دلیل عدم وجود مستندات کافی دال بر ایمنی مصرف این ماده، بهتر است قبل از مصرف مکمل انبه با پزشک خود مشورت کنید.
آیا مصرف این ماده عوارض جانبی دارد؟
پودر برگ و خود میوه انبه برای انسان بی خطر تلقی می شود. مطالعات انجام شده بر روی حیوانات نیز حاکی از عدم بروز عوارض جانبی است. اگرچه مطالعات بررسی کننده ایمنی این ماده هنوز بر روی بدن انسان انجام نشده است.
بنابراین بهتر است قبل از مصرف برگ انبه به هر شکلی، با پزشک معالج خود صحبت کنید تا درباره دوز و هرگونه فعل و انفعال احتمالی و تداخل دارویی به شما مشاوره بدهد.
خلاصه ای از آنچه که در این مقاله خوانده اید
برگ انبه با چندین آنتی اکسیدان و ترکیب گیاهی قدرتمند غنی شده است. اگرچه تحقیقات انجام شده بر روی این گیاه هنوز مقدماتی هستند، اما برگ این میوه گرمسیری می تواند فوایدی برای سلامت پوست، هضم و درمان چاقی داشته باشد.
در بعضی از نقاط جهان، خوردن برگ انبه پخته شده معمول است. با این حال، در غرب از این ماده اغلب به صورت چای یا مکمل استفاده می شود.