چرا آمریکا جلوی رسیدن نفت کش های ایرانی به ونزوئلا را نگرفت؟

اسپوتنیک: در حالی که پنج نفت کش ایرانی در حال حرکت به سمت ونزولا بودند ایالات متحده آمریکا چند ناو و هواپیمای خود را به سمت مسیر حرکت این کشتی ها اعزام کرد وبسیاری باور داشتند که آمریکا تصمیم دارد جلوی رسیدن این کشتی ها به را بگیرد.
 
می توان گفت تهدید های لفظی متقابل میان مسئولین سیاسی دو کشور هم مزید بر علت شد تا بسیاری نفس ها را در سینه حبس کنند و تصور کنند درگیری ای میان دو طرف در پیش است.
 
البته رسانه های مخالف جمهوری اسلامی ایران هم تلاش زیادی برای کوبیدن بر طبل جنگ نمودند و امیدوار بودند این چالش موجب ایجاد درگیری فیما بین ایران و آمریکا شود.
 
به هر حال نان آنها در روغن داغ چنین جنگی مزه دار است.
 
بعد از اینکه کشتی های ایرانی یکی پس از دیگری به ونزولا رسیدند و شروع کردند محموله های خود را خالی کردن این رسانه ها شروع کردند اخباری را منتشر کنند مبنی بر اینکه یک توافق پشت پرده میان ایران و ایالات متحده بوده که ایرانی ها با خیال راحت این کشتی ها را به سمت ونزولا ارسال کردند.
 
حتی در یکی از مناظره های تلوزیونی که در این زمینه بنده با یکی از مشاوران آقای ترامپ داشتم ایشان اظهار می داشتند آمریکا به دلیل مسایل انسان دوستانه جلوی رسیدن این سوخت به ونزولا را نگرفت.
 
بنده با شوخی گفتم یعنی خودت هم این حرف ات را باور می کنی تا تصور کنی دیگران قبول می کنند آقای ترامپ بویی از انسانیت برده؟
 
ایشان نتوانست در این زمینه پاسخ دهد، چون مشخص بود خودش هم باور نداشت.
واقعت امر بعید به نظر می آید ایران بخواهد با آمریکا برای کمک رسانی به ونزولا مذاکره راه بیاندازد چون مسایل بسیار مهم تر فیما بین طرفین وجود دارد که اگر بنا به مذاکره باشد احتمال اینکه بخواهند بر آن مذاکره کنند بسیار زیاد است.
 
اگر هم آمریکا خواسته باشد توجه انسان دوستانه ای نسبت به مردم ونزولا داشته باشد قطعا بسیار راحت تر و منطقی تر به نظر می آید که شرکت های آمریکایی که قبلا نیز سوخت ونزولا را تامین می کردند چنین کاری انجام دهند.
در واقع اصل اختلاف میان آمریکا و ونزولا هم به این دلیل پیش آمد که رهبر سابق ونزولا مرحوم هوگو چاوز تصمیم گرفت کاری را انجام دهد که مصدق هفتاد سال پیش در ایران انجام داده بود، یعنی نفت ونزولا را ملی کند و دست کمپانی های آمریکایی که بر ثروت ونزولا مسلط بودند را کوتاه کنند.
 
آنها هم دقیقا همان کاری را که آن زمان با ایران انجام دادند با ونزولا انجام دادند، یعنی خرید نفت ونزولا را تحریم کردند و ونزولا را محاصره اقتصادی نمودند.
 
به هر حال بحث، بحث یک دلار و دو دلار نیست بحث چند صد ملیارد دلار است که شرکت های آمریکایی به جیب می زدند و از دست دادند.
 
همه هم می دانند که وقتی بحث پول و دلار پیش می آید دیگر آقای ترامپ حتی پدر و مادر خود را نمی شناسد، چه برسد به مردم ونزولا.
 
اگر هم توافقی پشت پرده وجود داشت قطعا ایرانی ها نیاز نداشتند پنج نفت کش بفرستند تا یک و نیم ملیون بشکه سوخت به ونزولا برسانند، این کار را با یک یا دو نفت کش غول پیکر می توانستند انجام دهند.
 
فراموش نکنید ایران یکی از بزرگترین ناوگان نفت کش های جهان را در اختیار دارد و چندین ابر نفت کش در این ناوگان هستند که می توانستند به تنهایی چنین کاری را انجام دهند.
به نظر می آید هدف اصلی و ظاهری ایرانی ها کمک به همپیمان خود و رساندن سوخت به مردم ونزولا بود اما این عملیات ایرانی ها اهداف نهفته ای هم در پی داشت که ایرانی ها با قدم هایی که برداشتند نشان دادند خواستار آن هستند که این اهداف محقق گردد:
 
1 – ایرانی ها به خوبی میدانستند که پس از ماجرای توقیف کشتی ایرانی در تنگه جبل الطارق و واکنش سپاه پاسداران انقلاب اسلامی به انگلیسی ها، همه حساب کار دستشان آمده و همه متوجه هستند که توقیف کشتی های ایرانی بی پاسخ نخواهد ماند و به همین دلیل هم برای هر اقدام خود دو بار فکر خواهند کرد.
 
2 – از لحظه اول حرکت کشتی های ایرانی آنها جی پی اس خود را روشن کردند و مقصد خود را مشخص نمودند و مسیری را انتخاب کردند که در اختیار ایالات متحده و متحدین آن قرار دارد تا سطح چالش را برای همه بالا ببرند، به این ترتیب می توان گفت به قول معروف هدف به نوعی رو کم کنی هم به حساب می آمد.
 
3 – حدود شصت تا هفتاد روز طول کشید تا این کشتی ها به مقصد برسد و قطعا آمریکایی ها طی این مدت از بسیاری متحدین و دوستان خود خواستند اجازه عبور این کشتی ها را صادر نکنند، به هر حال این کشتی ها علاوه بر تنگه هرمز از تنگه باب المندب و کانال سوئز و تنگه جبل الطارق هم عبور کردند و آمریکایی ها بدون رویارویی با ایران می توانستند مثلا جلوی عبور این کشتی ها از کانال سوئز و یا تنگه جبل الطارق را بگیرند، اما کشورهای دوست و یا همپیمان آمریکا حاضر نشدند با این کشور همکاری کنند چون کاملا متوجه عواقب همکاری با آمریکا بودند.
 
4 – مشخص است هدف اصلی ایرانی ها این بود که به کل جهانیان ثابت کنند آمریکا آنقدر هم که ادعا می کند توانمند نیست و اگر همکاری و همدلی در جهان وجود داشته باشد می توان در مقابل رفتار های قلدر معابانه سیاستمداران این کشور ایستاد.
 
5 – ایران و ونزولا ذیل تحریم های اقتصادی شورای امنیت و مجامع بین المللی قرار ندارند و فقط ذیل تحریم های اقتصادی آمریکا قرار دارند، ایرانی ها با این حرکت خود خواستند به همه جهان و مخصوصا آمریکایی ها بفهمانند که اگر دیگران را تحریم می کنند به این معنا نیست که آنها نمی توانند با یکدیگر تعامل کنند و شرایط امروزه به سمت و سویی پیش می رود که کشورهای تحریم شده توسط ایالات متحده خود یک قطب اقتصادی در جهان به شمار می آیند و آنها می توانند با همدیگر همکاری و تعامل داشته باشند.
 
6 – آمریکایی ها می توانند هر قانونی که دلشان بخواهد برای خودشان تدوین کنند، به هر حال آنها نهاد های قانون گذاری دارند که در امور داخلی شان تصمیم می گیرند و کسی حق دخالت در امور داخلی آنها را ندارد اما آنها حق ندارند برای دیگران خط و نشان بکشند و یا اینکه قوانین خود را بر دیگر کشورها تحمیل کنند.
 
7 – آمریکایی ها بخوبی متوجه بودند که جلوگیری از حرکت کشتی های ایرانی به نوعی یک جرم بین المللی به حساب می آید و ایران می تواند در این زمینه در مجامع بین المللی بر علیه آمریکا مدعی باشد، همچنین چنین عملی این بهانه را به ایران می دهد که دست به چنین کاری بزند و کشتی های تجاری آمریکا در منطقه را توقیف کند.
 
بدیهی است آمریکایی ها به هیچ وجه تمایل نداشتند وارد یک چنین جنگی با ایران شوند چون بخوبی متوجه بودند که به ضرر آنها است، ایرانی ها چیزی برای باختن نداشتند.
 
با توجه به این شرایط می توان گفت کل ماجرا به دلیل بی باکی ایرانی ها از آمریکایی ها بود و نه هیچ توافق پشت پرده ای میان طرفین و در حال حاضر زمینه برای دیگر کشورها فراهم شده تا اقتدار و بی باکی خود را نشان دهند.