بعضی از پیروان «مسیحیت انجیلی»، ترامپ را «کورُش کبیر امروز» می‌دانند

بعضی از پیروان «مسیحیت انجیلی»، ترامپ را «کورُش کبیر امروز» می‌دانند رادیو فرانسه :علیرضا مناف زاده
پیروانِ مسیحیت انجیلی در آمریکا منادیانِ بازگشتِ به انجیل و دگرگونیِ فرهنگی‌اند تا حکومتی بر بنیاد آموزه‌های انجیل در آن کشور پدید آورند. گروه هایی از آنان خواهان بازگشتِ یهودیان جهان به اسرائیل اند و آن را واقعیت یافتنِ پیشگویی‌های خداوندی می‌دانند. از همین رو، سرسختانه از طرح «اسرائیل بزرگ» پشتبانی می‌کنند. مایک پُمپئو مانند مایک پِنس مؤمن یا گرونده‌ای «دوباره ‌زاد» است و با گسستن از کلیسایِ پیرکشیشی (پرِسبیتری) به مسیحیت انجیلی پیوسته است.

چهارشنبه ۱۳ ماه مه مایک پُمپئوُ، وزیر امور خارجه ایالات متحد آمریکا، با بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر اسرائیل، در بیت‌المقدس (اورشلیم) دیدار کرد تا درباره همکاریِ دو کشور در بحبوحه بیماری عالم‌گیرِ کوُوید ۱۹، «تاخت و تاز» ایران در خاورمیانه به ویژه در سوریه و طرح‌ اسرائیل برای الحاقِ بخش بزرگی از کرانه باختریِ رود اردن گفت و گو کند. به نوشته خبرنامه «تایمز اسرائیل»، وزیر امور خارجه آمریکا در اقامتگاه رسمیِ نخست وزیر اسرائیل در اورشلیم، با اشاره به «طرح صلح ترامپ» به بنیامین نتانیاهو گفت: هم‌چنین فرصتی خواهیم داشت تا درباره «چشم انداز صلح» گفت و گو کنیم. او در این سفرِ شتابزده خواهانِ «پیشرفت» طرح آمریکاییِ صلح اسرائیل و فلسطینیان شد، اما از اشاره مشخص به زمانبندی‌ اسرائیل برای الحاقِ برنامه ریزی شده بخش بزرگی از کرانه باختری رود اردن خودداری کرد. البته، به نوشته خبرنامه «تایمز اسرائیل»، اگر اسرائیل اطمینان دهد که آماده است درباره قرارداد صلح برپایه طرح دونالد ترامپ با فلسطینی‌ها مذاکره کند، دولت آمریکا گفته است که حاکمیت اسرائیل را بر سراسر دره اردن و بر شهرک های اسرائیلی در کرانه باختری به رسمیت خواهد شناخت.

دولت کنونیِ آمریکا از طرح «اسرائیل بزرگ» پشتیبانی می‌کند طرحی که در ایدئولوُژیِ حزب «لیکود» به رهبریِ بنیامین نتانیاهو دربرگیرنده کشور کنونیِ اسرائیل و سرزمین هایِ اشغالی از جمله بیت‌المقدسِ شرقی است که پس از جنگ ۶ روزه ۱۹۶۷ به تصرف اسرائیل درآمده‌اند. این پشتیبانیِ راهبُردی بر اصولِ اعلام شده اعتقادی استوار است و چنان نیست که سیاستی زودگذر و از روی مصلحت‌اندیشی باشد.

در ۱۰ ژانویه ۲۰۱۹ مایک پُمپئوُ در سخنرانی‌اش در دانشگاه آمریکایی قاهره گفت: من روی میز کارم همیشه یک کتاب مقدس دارم تا خداوند، کلام و حقیقت او را (یعنی وجود مطلق خدا را) فراموش نکنم. اما امروز می‌خواهم از حقیقتی سخن بگویم که در این گوشه از جهان کم‌تر از آن سخن می‌گویند، و من چون نظامی هستم رُک و راست اعلام می کنم که آمریکا در خاورمیانه نیرویی در خدمت «خیر» است. اگر این حقیقت را نپذیریم امروز و در آینده دست به انتخاب‌های نادرستی خواهیم زد. او سپس افزود: آمریکا نخواهد گذاشت ایران سوریه را به لبنان دیگری تبدیل کند و با دیپلماسی و همکاریِ متحدان خود «برای بیرون راندن چکمه‌هایِ ایرانی از سوریه» تلاش خواهد کرد.

مایک پُمپئوُ در آن سخنرانی چند بار به سخنرانیِ تاریخیِ‌ باراک اوُباما در ۴ ژوئن ۲۰۰۹ در قاهره اشاره کرد و گفت: به یاد داشته باشید، اینجا در همین شهر بود که آمریکایی دیگری در برابر شما ایستاد و گفت تروریسم اسلامیِ رادیکال نتیجه یک ایدئولوژی نیست. او به شما گفت که یازده سپتامبر کشور من را وادار کرد تا آرمانهای خود را ، به ویژه در برابر خاورمیانه ، رها کند. او به شما گفت که ایالات متحد و جهان اسلام نیاز به یک «شروع جدید دارند». آن خطاهای داوری به نتایج وحشتناکی انجامیدند. پُمپئوُ سپس افزود: و اما خبر خوش. آن خبر این است که دوران شرمساریِ آمریکا از خود به پایان رسیده، چنان که دوران سیاست‌هایی هم که به آن همه رنج‌هایِ نالازم می‌انجامند پایان یافته است. شروع واقعی همین امروز است.

سخنرانیِ وزیر امور خارجه آمریکا در قاهره آشکارا نشان داد که عنصر «دین» در سیاستِ خارجی دولت کنونیِ آمریکا دست‌کم در خاورمیانه نباید نادیده گرفته شود. پُمپئوُ تنها نماینده این نگرشِ «دینی» در دستگاه دولتیِ آمریکا نیست. «دین» برای مایک پِنس، معاون ترامپ، نه تنها منبع الهام بلکه یک اصل هویتی است. او پیش از آنکه به معاونت ریاست جمهوری آمریکا منصوب شود در ۲۰۱۰ در مصاحبه‌ای با یکی از رسانه‌های مسیحی گفته بود که خدا را در ۱۸ سالگی در یک جشنواره موسیقی یافته است: «من در بهار ۱۹۷۸ زندگانی‌ام را به مسیح بخشیدم و همه چیز با آن تغییر کرد». او خالصانه معتقد است که «خداوند طرحی برای آمریکا دارد». مایک پِنس در آن جشنواره با مذهب کاتولیک که مذهبِ خانواده‌اش بود و نیز با افکار آزادی‌خواهانه دوران تحصیلی‌اش وداع کرد و به شاخه‌ای از پروتستانتیسم به نام «مسیحیت انجیلی» پیوست. پیروانِ مسیحیت انجیلی در آمریکا مُنادیانِ بازگشت به انجیل و دگرگونیِ فرهنگی‌اند تا حکومتی بر بنیاد آموزه‌های انجیل در آن کشور پدید آورند.

واگذاری وزارتِ امور خارجه آمریکا به پُمپئوُ در آوریل ۲۰۱۸ جایگاه مایک پِنس را در دستگاه سیاسی دولت آمریکا استوارتر کرد. زیرا پُمپئو نیز مانند پِنس مؤمن یا گرونده‌ای «دوباره ‌زاد» است و با گسستن از کلیسایِ پیرکشیشی (پرِسبیتری) به مسیحیت انجیلی پیوسته است. او در ۲۰۱۴ خطاب به هم‌مذهبانش در کانزاس گفت: اسلام رادیکال نابود کردنِ مسیحیان را در جهان واجب شرعی می‌داند. درست است که مدافعانِ این اسلام در میان مسلمانان اقلیتی بیش نیستند، اما شوخی نمی‌کنند. آنان از مسیحیان بیزارند و ما چاره‌ای نداریم که دعا کنیم و به نبرد ادامه دهیم. زیرا می‌دانیم که عیسیٰ مسیح نجات دهنده ما و، به واقع، تنها راه حل برای جهان ماست. آنچه پُمپئوُ در ژانویه ۲۰۱۹ در قاهره گفت کم و بیش تکرار همان سخنانی بود که در ۲۰۱۴ خطاب به هم‌مذهبانِ کانزاسی‌اش گفته بود.

گروه هایی از پیروانِ «مسیحیت انجیلی» در ایالات متحد خواهان بازگشتِ یهودیان جهان به اسرائیل اند و آن را به واقعیت پیوستنِ پیشگویی‌های خداوندی می‌دانند. از همین رو، سرسختانه از طرح «اسرائیل بزرگ» پشتبانی می‌کنند. از آنان زیر عنوانِ «صهیونیست‌های مسیحی» یاد می‌کنند. بعضی از آنان ترامپ را «کورُش کبیر امروز» می‌دانند. در فیلم «رسالتِ ترامپ» آشکارا به این موضوع اشاره شده است. او را مانند کورُش آزاد کننده یهودیان می‌دانند. چنان که گفته می‌شود بنیامین نتانیاهو بیش از آنکه  به پشتیبانی یهودیان آمریکا چشم دوخته باشد، به پیروان «مسیحیت انجیلی» در آمریکا امید بسته است.