متن نامه: عزیز دلم، خیلی اصرار کردم که بذارن بیای داخل اما میگن اینا عفونیه و حق دارن. تورو خدا برای (من) یه کاری بکن. یه چیزایی شنیدم. که اگه تنگی نفس من ادامه پیدا کنه، منو اینتوبه میکنن و اینقدر گریه کردم که حد نداشت. تو رو خدا منو نجات بده. من میترسم. اگه منو اینتوبه کنن من میمیرم. فردا تمام مدارک پروندهمو کپی بگیر و به یه متخصص ریه نشون بده. تا خیالم راحت شه. ممنون که اومدی. برو خونه صدرا تنهاست.
دوستت دارم.
نرجس
بعد نامه دستت رو بشور.
قسمتی از نامه همسر نرجس که یک بیت شعر در بالای آن در عکس معلوم است:
دانه دانه اشک های من هق هق نفس هایت، شکست خواهند داد تنگی نفسهایت