حامد اسماعیلیون یک نویسنده نانجیب که رى را و پریسا را نجات داد!

در خانه‌ ات درختی خواهد رویید و درخت‌ هایی در شهرت و بسیار درختان در سرزمینت . و باد پیغام هر درختی را به درخت دیگر خواهد رسانید و درخت‌‌ها از باد خواهند پرسید: در راه که می‌‌آمدی سحر را ندیدی؟...!. . در این دنیا همه چیز دست خود آدم است، حتی عشق، حتی جنون، حتی ترس. آدمیزاد می تواند اگر بخواهد کوه‌ها را جا به جا کند. می تواند آب‌ها را بخشکاند. می تواند چرخ و فلک را به هم بریزد. آدمیزاد حکایتی است. می تواند همه جور حکایتی باشد. حکایت شیرین، حکایت تلخ، حکایت زشت . و حکایت پهلوانی . بدن آدمیزاد شکننده است اما هیچ نیرویی در این دنیا به قدرت نیروی روحی او نمی رسد، به شرطی که اراده و وقوف داشته باشد...!.

نمی‌ دانم چه عقیده سیاسی دارد. امروز برای من مهم نیست. چون سخن گفت. عزاداران حرفه ای، سیاهپوشان مادرزاد، مطربان گورخانه و مکبران بد صدا‌. چه کسی‌ به این زیباهی . این تعفن، به نام دولت امام زمان را بهتر می‌‌تواند تشریح کند. خاک بر سر آن بردار ارشادی .که هنوز در این جا .برای یک تکه استخوان دم تکان می‌‌دهد.حتا بوف کور صادق هدایت هم به این روشنی این حرامیان حسینی را آشکار نکرد.

این سرنوشت اکثریت شعرا و نویسندگان ایرانی هست اما من از روز اول نانجیب بودم.

فقط میتونم بگم که خدا بهت صبر بده که بتونی تحمل کنی. حتی فکر اینکه وقتی میری خونه و جایه خالی زن و دخترت که بیگناه پرپر شدن رو ببینی جگر ادم رو اتیش میزنه.