کیمیا علیزاده: فکر بازگشت به ایران را نمی‌کنم

کیمیا علیزاده نخستین زن ایرانی است که مدال المپیک کسب کرده است کیمیا علیزاده، تکواندوکا ایرانی برنده مدال المپیک که پس از خروج از این کشور قصد پیوستن به تیم المپیک آلمان را دارد در نخستین کنفرانس خبری خود گفته دیگر به بازگشت به ایران فکر نمی‌کند. او گفته ظرف دو هفته آینده مشخص خواهد شد که آیا شانس پیوستن به کاروان آلمان برای حضور در المپیک توکیو را پیدا می‌کند یا خیر.
 
خانم علیزاده روز جمعه، ۲۴ ژانویه، در شهر لونن آلمان به خبرنگاران گفت: "مهمترین چیز در زندگی مخصوصا الان که متاهل شده‌ام برایم زندگی در آرامش است و فکر می‌کنم بتوانم اینجا در کنار ورزش حرفه‌ای و مسابقه در المپیک وو قهرمانی جهان به آن برسم."
 
او در پاسخ به خبرنگاری که از او پرسید آیا ممکن است روزی فکر بازگشت به ایران به سرش بزند گفت: "نه".
 
خانم علیزاده که نخستین زن صاحب مدال المپیک در تاریخ ایران است گفته در تلاش است تا با کسب شهروندی آلمان همراه تیم المپیک این کشور عازم مسایقات المپیک امسال در توکیو ژاپن شود اما چنانچه به علت کوتاهی زمان چنین چیزی روی ندهد "برای المپیک ۲۰۲۴ تلاش خواهم کرد."
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

با سلام آغاز کنم، با خداحافظی یا تسلیت؟ سلام مردم مظلوم ایران، خداحافظ مردم نجیب ایران، تسلیت به شما مردم همیشه داغدار ایران. شما مرا چقدر می‌شناسید؟ فقط آنطور که در مسابقات، در تلویزیون، یا در حضور مقامات دیده‌اید. اجازه دهید حالا آزادانه، هویت سانسور شده‌ام را معرفی کنم. می‌گویند کیمیا پس از این چیزی نخواهد شد. خودم از این هم فراتر می‌روم و می‌گویم قبل از این هم چیزی نبوده‌ام: «من کیمیا علیزاده، نه تاریخسازم، نه قهرمانم، نه پرچمدار کاروان ایران» من یکی از میلیون‌ها زن سرکوب شده در ایرانم که سال‌هاست هر طور خواستند بازی‌ام دادند. هر کجا خواستند بردند. هر چه گفتند پوشیدم. هر جمله‌ای دستور دادند تکرار کردم. هر زمان صلاح دیدند، مصادره‌ام کردند. مدال‌هایم را پای حجاب اجباری گذاشتند و به مدیریت و درایت خودشان نسبت دادند. من برایشان مهم نبودم. هیچکداممان برایشان مهم نیستیم، ما ابزاریم. فقط آن مدال‌های فلزی اهمیت دارد تا به هر قیمتی که خودشان نرخ گذاشتند از ما بخرند و بهره‌برداری سیاسی کنند، اما همزمان برای تحقیرت، می‌گویند: فضیلت زن این نیست که پاهایش را دراز کند! من صبح‌ها هم از خواب بیدار می‌شوم پاهایم ناخودآگاه مثل پنکه می‌چرخد و به در و دیوار می‌گیرد. آنوقت چگونه می‌توانستم مترسکی باشم که می‌خواستند از من بسازند؟ در برنامه زنده تلویزیون، سوال‌هایی پرسیدند که دقیقاً بخاطر همان سوال دعوتم کرده بودند. حالا که نیستم می‌گویند تن به ذلت داده‌ام. آقای ساعی! من آمدم تا مثل شما نباشم و در مسیری که شما پیش رفتید قدم برندارم. من در صورت تقلید بخشی از رفتارهای شما، بیش از شما می‌توانستم به ثروت و قدرت برسم. من به اینها پشت کردم. من یک انسانم و می‌خواهم بر مدار انسانیت باقی بمانم. در ذهن‌های مردسالار و زن‌ستیزتان، همیشه فکر می‌کردید کیمیا زن است و زبان ندارد! روح آزرده من در کانال‌های آلوده اقتصادی و لابی‌های تنگ سیاسی شما نمی‌گنجد. من جز تکواندو، امنیت و زندگی شاد و سالم درخواست دیگری از دنیا ندارم. مردم نازنین و داغدار ایران، من نمی‌خواستم از پله‌های ترقی که بر پایه فساد و دروغ بنا شده بالا بروم. کسی به اروپا دعوتم نکرده و در باغ سبز به رویم باز نشده. اما رنج و سختی غربت را بجان می‌خرم چون نمی‌خواستم پای سفره ریاکاری، دروغ، بی عدالتی و چاپلوسی بنشینم. این تصمیم از کسب طلای المپیک هم سخت‌تر است، اما هر کجا باشم فرزند ایران زمین باقی می‌مانم. پشت به دلگرمی شما می‌دهم و جز اعتماد شما در راه سختی که قدم گذاشته‌ام، خواسته دیگری ندارم.

A post shared by """"" """"""""🌟 (@kimiya.alizade) on


خانم علیزاده دو هفته پیش و همزمان با خروجش از ایران گفته بود: " "من یکی از میلیون‌ها زن سرکوب شده در ایرانم که سال‌هاست هر طور خواستند بازی‌ام دادند. هر کجا خواستند بردند. هر چه گفتند پوشیدم. هر جمله‌ای دستور دادند تکرار کردم. هر زمان صلاح دیدند، مصادره‌ام کردند. مدال‌هایم را پای حجاب اجباری گذاشتند و به مدیریت و درایت خودشان نسبت دادند".
 
او که اعلام کرده دیگر برای تیم ملی ایران مسابقه نخواهد داد و در صفحه اینستاگرامش نوشته: "من برایشان مهم نبودم. هیچکدام‌مان برایشان مهم نیستیم، ما ابزاریم. فقط آن مدال‌های فلزی اهمیت دارد تا به هر قیمتی که خودشان نرخ گذاشتند از ما بخرند و بهره‌برداری سیاسی کنند، اما همزمان برای تحقیرت، می‌گویند: فضیلت زن این نیست که پاهایش را دراز کند!"
+18
رأی دهید
-5

نظر شما چیست؟
جهت درج دیدگاه خود می بایست در سایت عضو شده و لوگین نمایید.