چگونه آخرین پنجشنبه ماه نوامبر ، روز ملی شکرگزاری در آمریکا شد؟

 نقاشی از جورج واشنگتن، همسرش مارتا و نوه هایش توسط هنرمند ادوارد ساویج. صدای آمریکا :اعضای اولین کنگره آمریکا در سپتامبر سال ۱۷۸۹ از جرج واشنگتن، اولین رئیس جمهوری آمریکا، خواستند که روزی را به عنوان روز ملی شکرگزاری بخواند.
 
این درخواست ظاهراً بی‌آزار، سر و صدای کنگره را بر سر قدرت ریاست جمهوری و حقوق ایالت ها درآورد. منتقدین دو نگرانی عمده با ایده داشتند.
 
نخست آن که یک گروه روز شکرگزاری را یک تعطیلی مذهبی می شمردند که آن را خارج از حوزه صلاحیت رئیس جمهوری قرار می داد. دوم آن که گروه مخالف با این اقدام معتقد بودند که رئیس جمهوری از اختیارات لازم برای اعلام روز شکرگزاری به عنوان یک تعطیلی ملی برخوردار نیست، چرا که این کار مختص فرمانداران بود.
 
آن دوران، دورانی پرچالش برای این کشور جوان بود. آمریکا در دو جنگ انقلابی پیروز شده بود؛ ولی این کشور، که از ۱۳ مستعمره سابق تشکیل یافته بود، هنوز کاملاً متحد نشده بود. انتخاب یک روز تعطیلی ملی به عنوان روز شکرگزاری راهی برای اتحاد مردم آمریکا بود. از این رو بود که جرج واشنگتن سرانجام با صدور اعلامیه‌ای، که نخستین اعلامیه ریاست جمهوری محسوب می‌شود، خواستار تعیین یک روز ملی «شکرگزاری و نیایش عمومی» شد.
 
ولی کشمکش بر سر روز ملی شکرگزاری به همین جا ختم نشد. تامس جفرسون، به عنوان رئیس جمهوری آمریکا از اعلام روز ملی شکرگزاری خودداری کرد. جان ادمز و جیمز مدیسون اعلامیه هایی برای روزهای «روزه، دعا (نیایش)، و شکرگزاری» صادر کردند.
 
هرچند، پس از جیمز مدیسون، هیچ رئیس جمهوری دیگری روزی را به عنوان روز شکرگزاری تعیین نکرد تا آن که دوره ریاست جمهوری آبراهام لینکلن فرا رسید. در سال ۱۸۶۳ آبراهام لینکن در میانه جنگ داخلی آمریکا آخرین پنجشنبه ماه نوامبر را به عنوان روز رسمی شکرگزاری تعیین کرد.
آبراهام لینکلن روز رسمی شکرگزاری را در سال ۱۸۶۳ صادر کردروز شکرگزاری در آمریکا ریشه مذهبی دارد و مردم آمریکا در گذشته در این روز به خاطر برداشت محصولات شکرگزار خداوند بودند.
 
اکنون مردم آمریکا فارغ از گرایش مذهبی این روز را با گردهم آمدن با اقوام و نزدیکان، با خوردن بوقلمون جشن می گیرند.