جنگ می‎شود؟ نمی‎شود؟ یا اینکه در جنگ هستیم؟!

-برخی کارشناسان و سیاستمداران براساس نشانه‎ها و پاره‎ای منافع نسبت به وقوع درگیری نظامی در منطقه هشدار می‎دهند و برخی دیگر احتمال وقوع آن را کم می‎دانند.
-جنگ‎های هیبریدی و ترکیبی نه تنها اکنون بلکه سال‎هاست در نبرد میان رژیم ایران و رقبا و دشمنان منطقه‎ای و بین‏ المللی آن بالا گرفته است.
- مقام‎های سیاسی و امنیتی نظام خود را برای حملات سایبری آماده می‎کنند و می‎گویند هدف از تهدیدات غیرنظامی دشمن، ایجاد فشار علیه حکومت از طریق در تنگنا قرار دادن آن و گسترش اعتراضات اجتماعی است.کیهان لندن - حامد محمدی: بحران در خاورمیانه حول رژیم ایران و گروه‎های شبه‌نظامی مورد حمایت تهران اوضاع منطقه را پیچیده‌تر کرده است. بخشی از مردم، گروهی کارشناسان و حتی عده‎ای از دولتمردان نگران وقوع یک درگیری نظامی هستند.
 
یک هفته پس از حمله راکتی از غزه به سوی اسرائیل توسط گروه‎های فلسطینی، تعدادی از نفتکش‎ها و کشتی‎های تجاری نزدیک بندر الفجیره امارات هدف حملات خمپاره‎ای قرار گرفتند و پس از آن نیز تعدادی پهپاد به تاسیسات نفتی شرکت آرامکو عربستان و چند مقر نظامی‎ عربستان سعودی حمله کردند. حوثی‌های مورد حمایت جمهوری اسلامی مسئولیت این حملات را به عهده گرفتند.
 
بحث احتمال درگرفتن یک جنگ در شرایطی داغ شده که به نظر می‌رسد مدت‌هاست شروع شده…
وضعیت عراق نیز اضطراری شده و وزارت خارجه ایالات متحده ضمن هشدار به شهروندان خود در مورد سفر به این کشور، کارمندان غیرضروری سفارت و کنسولگری آمریکا در بغداد و اربیل را خارج و به نقاط امن‌ منتقل کرده است. همچنین با افزایش احتمال درگیری، سفارتخانه‌های آمریکا در لبنان، امارات و ترکمنستان نیز «هشدار امنیتی» صادر کردند.
 
گزارش‎ نهادهای امنیتی و اطلاعاتی آمریکا از یکسو و مشاهدات عشایر عرب در عراق از سوی دیگر حاکیست رژیم ایران در مناطق تحت سلطه‌ی حشدالشعبی آرایش موشکی گرفته و این احتمال هست که رژیم ایران علیه منافع آمریکا دست به اقدامات «اتفاقی» بزند.
 
اینهمه ابعاد آشکار وضعیت بغرنج خاورمیانه است که بار دیگر بیش از پیش به انبار باروت تبدیل شده است. اما روی دیگر این شرایط، آثار و پیامدهای آن بر وضعیت شهروندان و اقتصاد کشور و منطقه است.
 
رژیم ایران نه تنها همسایگان بلکه دیگر کشورهای دنیا را با رفتار ویرانگر و خرابکارانه‌ی خود کلافه کرده است.
 
خلیج فارس، تنگه هرمز و دریای عمان اصلی‎ترین شاهرگ انرژی دنیاست و کشتی‎های دولتی و خصوصی متعلق به ده‎ها کشور و شرکت از آن تردد می‎کنند. در شرایط کنونی نه تنها دشمنان و رقبای منطقه‎ای جمهوری اسلامی بلکه منافع کشورهایی که با جمهوری اسلامی دشمنی ندارند نیز تحت تاثیر خصومت‎هایی قرار گرفته که محور آن سیاست‌های رژیم ایران است. چنانکه در جریان عملیات خرابکارانه حوالی بندر الفجیره، کشتی تجاری نروژی هم آسیب دید و یا کویت که دولت آن تلاش می‎کند در جدال‎های منطقه بی‎طرف بماند مجبور به استقرار نیروهای گارد اطراف سکوهای نفتی خود شده‎ و تانکرهای خود را در بخشی از مسیر اسکورت نظامی می‎کند.
 
ریزش شدید شاخص بورس، تورم و افزایش نرخ ارز، واکنش اقتصاد مفلوک و ورشکسته‌ی ایران به تنش‎های اخیر است. در چنین شرایطی رهبر جمهوری اسلامی و در پیروی از او، دیگر سیاسیون تهران مدام تاکید می‎کنند که مذاکره با آمریکا منتفی است. در عمل نیز از شانس حل و فصل این تنش‎ها از طریق دیپلماتیک روز به روز کاسته می‎شود. در مقابل نگرانی مردم از احتمال وقوع یک درگیری نظامی بیشتر می‌شود. از ایران خبر می‎رسد این روزها در کوچه و بازار و جمع‎های خانوادگی همه از هم می‎پرسند «جنگ می‎شود؟»
 
احتمال درگیری نظامی به باور گروهی از تحلیلگران، خاورمیانه در آستانه‎ی یک جنگ دیگر قرار دارد. آن‎ها وقوع درگیری میان رژیم ایران و آمریکا و یا با یکی از کشورهای منطقه از جمله اسرائیل یا عربستان را محتمل می‎دانند و حتی برخی از آنها بر اساس تحولات معتقدند که آمریکا و هم‌پیمانان منطقه‏ای واشنگتن به دنبال تشکیل یک ائتلاف نظامی علیه رژیم ایران هستند.
 
بخشی دیگر از ناظران که خوشبین‎تر به قضایا نگاه می‌کنند می‌گویند نه آمریکا و نه جمهوری اسلامی به دنبال درگیری نظامی نیستند. به نظر اینان، تحریم‌های آمریکا آنقدر کارساز هست که واشنگتن برای به کرسی نشاندن خواسته‎های خود بی‎نیاز از به کار گرفتن ابزار نظامی علیه رژیم ایران است. آنها می‎گویند ترامپ می‎داند درگیری نظامی برای او و دولتش که انتخابات ریاست جمهوری را در سال ۲۰۲۰ پیش رو دارد لازم نیست. از نظر شخصیتی هم ترامپ گرچه با لحن صریح و تند در شمار سیاستمداران نامتعارف و ناسازگار قرار دارد اما در عمل از جنگ پرهیز می‌کند چنانکه در مورد کره‎شمالی نیز وارد درگیری نظامی نشد. حتی برخی کارشناسان با مقایسه ادوات نظامی و تهاجمی محدودی که آمریکا  این روزها به خاورمیانه گسیل داشته با حجم نیروهای نظامی که پیش از آغاز دو جنگ خلیج فارس به منطقه اعزام کرده بود وقوع جنگ را رد می‎کنند.
 
از طرفی منهای رجزخوانی‎ها و خیالبافی‎های سیاسیون‎ و نظامی‎ها در ایران، شرایط اقتصادی و اجتماعی که جمهوری اسلامی با آن دست و پنجه نرم می‎کند برای یک رویارویی نظامی مستقیم کافی نیست. رژیم ایران نه توان فراهم کردن هزینه‎های یک جنگ را دارد، نه ساز و برگ نظامی‌اش در حد و اندازه‎ی این هارت و پورت‌هاست؛ مهمتر از همه اینکه مشروعیت کافی برای بسیج عمومی مردم را ندارد.
 
در این میان برخی دیگر از تحلیلگران احتمال وقوع درگیری‎های نقطه‎ای که اهداف استراتژیک خاص و حساس هدف آن باشد را محتمل می‎دانند. این گروه معتقدند شکل و شیوه‎ی جنگ‎ها تغییر کرده و دوران لشکرکشی‎ها و صف‎کشیدن‎ها و سنگربندی‌های کلاسیک تمام شده و جنگ‎ها شکل هیبریدی به خود گرفته‌ است. از این جنگ تعاریف متفاوتی ارائه می‎شود که اساس آنها به کار گرفتن تکنولوژی‌های مدرن و ابزار هوشمند است. در این جنگ، بجای تانک و زره‎پوش و پیاده نظام، فناوری‎های سایبری و الکترونیک مکمل ابزارهای سیاسی و اقتصادی و تبلیغاتی هستند.
 
جنگی متفاوت با جنگ‌های کلاسیک به نظر می‌رسد سران جمهوری اسلامی نیز تا اندازه‌ای این مسئله را درک کرده‌اند چنانکه برای سال ۹۸ از بودجه وزارت دفاع کاسته شده و بودجه وزارت اطلاعات افزایش بی‎سابقه‎ای داشته است.
 
۲۶ اردیبهشت، محمدجواد آذری جهرمی، وزیر ارتباطات در صفحه اینستاگرام خود نوشت: «از حمله استاکس‌نت حتما شنیدین! خبر خوب اینکه، امروز یک گزارش دریافت کردم. از مدتی قبل با سفارش سازمان فناوری اطلاعات، دانشمندان جوان دانشگاه‌های ایران، یک سپر دفاعی (فایروال) برای سیستم‌های اتوماسیون صنعتی ساخته‌ بودند که عملاً خرابکاری صنعتی مثل استاکس‌نت را در شبکه‌های برق و امثال آن خنثی میکنه. این سپر، موفقیت‌آمیز آزمایش شد. در روز جهانی ارتباطات، از این دستاورد بیشتر خواهیم گفت.»

او در ادامه می‎نویسد، «برای افزایش تاب‌آوری زیرساخت‌های حیاتی، لازم است که این تجهیزات در شبکه‌های مورد نظر نصب شود که طبیعتاً این موضوع با هماهنگی مرکز ملی فضای مجازی، عملیاتی خواهد شد. با تکیه به جوانان، از تهدیدات فرصت می‌سازیم.»
 
آبان سال ۱۳۹۷، غلامرضا جلالی رئیس سازمان پدافند غیرعامل نیز با بیان اینکه تهدید نظامی در انتهای لیست دشمن است مدعی شد، «نسل جدیدی از ویروس‌ استاکس‌نت را کشف کردیم.» او در این سخنرانی از طراحی و تولید پنج دستگاه بومی برای حفاظت از مراکز هسته‌ای و پتروشیمی خبر داد و آنها را محصول استراتژیک پدافند سایبری ملی دانست. وی همچنین از برپایی رزمایش کنترل سیگنال‌رسانی «صدا و سیما» با فرض قطع سیگنال ماهواره‌ای در مواقع بحران خبر داد.
 
پیش از این هم مقام‎های امنیتی از حمله ویروسی به نام «استارز» به سیستم‎های کامپیوتری مراکز حکومتی خبر داده بودند.
 
غلامرضا جلالی همچنین ۱۵ اردیبهشت امسال نیز در یک سخنرانی دیگر به انواع تهدیداتی که نظام جمهوری اسلامی در حوزه سایبری با آن طرف است از جمله نفوذ، دستکاری اطلاعات، دستکاری نرم‎افزاری و دسترسی به داده‎ها اشاره کرد و هشدار داد یک شهر هوشمند را می‌توان به وسیله ویروس سایبری بمباران کرد. وی تاکید کرد، «هدف از تهدیدات غیرنظامی دشمن، ناتوان‌سازی، ایجاد درگیری مردم با حکومت و ایجاد فشار بر حکومت‎هاست.»
 
با چنین شواهدی پیداست رژیم ایران سال‎هاست با دشمنان منطقه‎ای و بین‎المللی خود عملا در جنگ است. جنگی که تلفات آن نه «شهید» و «جانباز» بلکه صدها و هزاران شهروندی هستند که بیکار می‎شوند و یا کارخانه‎هایی که نه توسط موشک بلکه با نداشتن مواد اولیه و ورشکستگی، خط تولید آنها متوقف می‌شود. در صدر همه اینها می‌باید سیاست‌ها و ناکارآمدی رژیمی را قرار داد که کشور را در چنین شرایطی گرفتار کرده است.