امر به معروف یک خانواده در پارک بخاطر غذا خوردن

از جنبه اخلاقی و شرعی روزه نگرفتن در ماه مبارک رمضان یک گناه کبیره است، اما خوردن و آشامیدن بی ضرورت در ملاء عام بی احترامی و حرمت شکنی این ماه عزیز بوده و گناهی فراتر از یک روزه خواری ساده است. دلیل حرمت این عمل یک قاعده‌ فقهی است. پیامبر اکرم ص می‌فرمایند: «کسی که حسن و کار خیری انجام دهد و آن را از غیر خدا پنهان دارد، عملش70 برابر می‌شود نسبت به کسی که عمل حسنه‌ای را آشکار می‌سازد و کسی که مرتکب گناهی می‌شود، اگر آن را فاش و آشکار نماید، مورد غضب خدا واقع می‌شود اما اگر آن را پنهان داشت، آمرزیده خواهد شد.»

[::آزاذه - تهران، ایران::]. چرا، احکام خداوند است، چون پیامبر ص فرموده. هیچ گاه رفتار و سیره ی پیامبر (ص) بدون اذن وحی نبوده، همان گونه که گفتار آن جناب این چنین بوده است و محاورت روزمره و عادی زندگی پیامبر (ص) هم از روی هوی و هوس نبوده است، در واقع محال بوده که بر دامن آن جناب در این وادی هم گرد گناه نشسته باشد. به آیات مبارکه 3 و 4 سوره نجم در قرآن رجوع کنید.