طبق این توافقنامه، پس از خروج یک دوره تقریباً دو ساله «گذار» آغاز میشود که در آن وضعیت فعلی روابط تجاری حفظ میشود تا دو طرف بتوانند درباره امضای یک پیمان تجارت آزاد مذاکره کنند.
دو طرف در کنار توافقنامه خروج، یک «بیانیه سیاسی» مشترک هم امضا کردهاند از نظر حقوقی الزامآور نیست و هدفش اعلام خواستههای دو طرف در روابطشان پس از برگزیت است.
۱۴ ژانویه ۲۰۱۹ نمایندگان مجلس بریتانیا با اختلاف ۲۳۰ رأی توافقنامه خروج را رد کردند. توافقنامه خروج در چه مرحلهای است؟ پس از یک سال و نیم مذاکره، نوامبر ۲۰۱۸ دولت بریتانیا و اتحادیه اروپا بر سر یک متن ۵۸۵ صفحهای به توافق رسیدند.
این توافقنامه به عنوان یک عهدنامه بینالمللی برای اجرا باید به تصویب مجلس بریتانیا و پارلمان اروپا برسد.
ولی مجلس بریتانیا ۱۵ ژانویه ۲۰۱۹ (۲۵ دی ۱۳۹۷) با ۲۰۲ رأی موافق در برابر ۴۳۲ رأی مخالف این توافقنامه را رد کرد و امروز هم با ۳۹۱ رای مخالف در برابر ۲۴۲ موافق دوباره با آن مخالفت کرد.
البته چه توافقنامه خروج به تصویب نهایی برسد چه نه، بریتانیا قرار است ۲۹ مارس اتحادیه اروپا را ترک کند مگر پارلمان برای به تاخیر انداختن این خروج به نتیجه برسد و از کمیسیون اروپا درخواست مهلت کند.
دلیل مخالفت مجلس بریتانیا با توافقنامه خروج چیست؟ جناحهای سیاسی مختلف به دلایل متفاوتی علیه توافقنامه رأی دادند. حزب کارگر، حزب اصلی مخالف دولت، و نیز نمایندگان طرفدار ماندن بریتانیا در اتحادیه اروپا معتقدند خروج طبق این توافقنامه برای اقتصاد بریتانیا مضر است.
در سوی دیگر، هواداران سرسخت برگزیت معتقدند این توافقنامه کنترل کامل همه امور را به بریتانیا برنمیگرداند و مخصوصاً نگرانند که بخش مربوط به مرز ایرلند شمالی، باعث میشود بریتانیا تا ابد در قید و بندهای اتحادیه اروپا بماند.