لاکچری شدن خرید گوشت و میوه و شلوغ شدن صف مهاجرت از کشور به هر قیمتی

گوشت کیلویی ۱۰۰ هزار تومان مثل پسته کیلویی ۲۰۰ هزار تومان و پراید ۴۵ میلیون تومانی، جوک سال پر فراز و نشیب ۹۷ بود که مثل  دلار ۱۹ هزار تومانی، باورش کمی سخت است. اما باید آرام آرام با آن کنار آمد. آن هم در چهل سالگی انقلاب ۵۷ و در دومین سال دولت تدبیر و امید که شعارش، ارزانی و رفع فقر و اتخاذ تدابیر ویژه به نسبت دولت محمود احمدی نژاد بود!
 
خیلی چیزها دارد لاکچری می شود. مثل خرید کتاب، مثل خرید گوشت، مثل خرید میوه، مثل خرید خانه و غیره. لاکچری شدن زندگی در ایران و شلوغ شدن صف خرید مایحتاج عادی و ضروری زندگی، یک پیامد دارد و آن هم شلوغ شدن صف مهاجرت از کشور به هر قیمتی.
 
اگر به جشنواره گردشگری ایران در بهمن ماه برفی و بارانی تهران رفته بودید، جولان بی نظیر آدم پران های شیک و قانونی را در غرفه‌های مجلل نمایشگاهی که قرار بود، جلوه فرهنگ و توریسم ایران باشد را تماشا می کردید که چگونه «ویزای شنگن تضمینی» و حماسه »مولتی پل ۵ ساله» بر در و دیوار جشن دوازدهم گردشگری ایران، حضور پر رنگ داشت. این که چرا پس از گذشت چهل سال، باز باید به عصر کوپن و پیکان و صف های شبانه نفت و قند و گوشت و این چیزها در دهه شصت بازگردیم، الله اعلم. . .
 
گوشتی که با افتخار از برزیل و کشورهای تازه استقلال یافته شوروی کمونیستی وارد کشور می شود و با قیمت کیلویی ۲۹ هزار تومان با صف های طویل و دعوا و مکافات به دست بخشی از مصرف کننده گان می رسد، کمی آن طرف تر از میادین میوه و تره بار، کیلویی ۵۵ هزارتومان توسط دلالان عرضه می شود! این‌که چرا پس از ۴۰ سال ما نتوانستیم سیستم توزیع کالا را در کشور سامان بدهیم را باید به فهرست بلند بالای مصادیق اقتصاد فشل و فلج اضافه کنیم که کم تر از نیم درصد در اقتصاد جهان مشارکت دارد.