ابداع دارویی برای جوانسازی عضلات پیر

پژوهشگران "شاخه پزشکی دانشگاه تگزاس در گالوستون"(University of Texas Medical Branch at Galveston) ایالات متحده آمریکا در مطالعه اخیر خود یک داروی جدید توسعه داده‌اند که در افزایش حجم و قدرت عضلات پیر نقش مهمی دارد.
 
به گزارش ایسنا و به نقل از مدیکال اکسپرس، پژوهشگران آمریکایی اخیراً موفق به توسعه دارویی شده‌اند که طی آزمایشات سبب افزایش اندازه عضلات، قدرت و وضعیت متابولیک در موش‌های سالخورده شد.
 
با گذشت زمان، بدن ما به طور فزاینده‌ای توانایی تعمیر و بازسازی "عضلات اسکلتی دژنراسیون"(degenerating skeletal muscles) را از دست می‌دهد. در حدود ۳۵ سالگی، توده عضلانی، قدرت و عملکرد دائماً در حال کاهش است.
 
"استینلی واتوویچ"(Stanley Watowich) استاد دانشگاه تگزاس و نویسنده ارشد این مطالعه گفت: ما در سلول‌های بنیادی عضلانی، یک پروتئین را شناسایی کردیم که مسبب اختلال عملکرد مربوط به سن است بنابر این موضوع ما یک داروی مولکولی کوچک را توسعه دادیم که اثرات این پروتئین را محدود می‌کند. بنابراین با تنظیم مجدد سلول‌های بنیادی عضلانی به حالت جوان‌تر، ما توانستیم آنها را جوانسازی کنیم تا بتوانند بافت‌های عضلانی موثرتری را ترمیم کنند.
 
در این مطالعه، موش‌های سالخورده دارای آسیب عضلانی با دارو یا پلاسیبو تحت درمان قرار گرفتند. پس از هفت روز درمان دارویی، محققان دریافتند که موش‌های سالخورده‌ای که این دارو را دریافت کرده بودند دارای سلول‌های بنیادی عضلانی بیشتری شده‌اند که به صورت فعال عضلات آسیب دیده را ترمیم می‌کردند. در این گروه اندازه فیبر عضله دو برابر شد و قدرت عضلانی این موش‌ها نسبت به موش‌هایی که تحت روش درمانی پلاسیبو قرار گرفته بودند، ۷۰ درصد افزایش یافت.
 
پلاسیبو به معنی خوب خواهم شد یا ایحا به استفاده از روش‌های درمانی صوری و تلقینی گفته می‌شود که می‌تواند با فریب بیمار، اثر مثبتی در روند بهبودی وی داشته باشد. اثر درمانی که از به کار بستن چنین روش‌هایی حاصل می‌شود را نیز اثر پلاسبو می‌نامند.
 
"هارشینی نیلاکانتان"(Harshini Neelakantan) یکی از پژوهشگران این مطالعه از دانشگاه تگزاس گفت: در حال حاضر هیچ درمانی برای به تعویق انداختن، نگه داشتن و یا معکوس کردن انقباض عضلانی مرتبط با سن، وجود ندارد اما این داروی جدید توانایی کمک به افراد سالخورده را دارد تا بتوانند فعال‌تر و قوی‌تر شوند.
 
یافته‌های این مطالعه در مجله "Biochemical Pharmacology" منتشر شد.