تصاویری از شهناز پهلوی تنها فرزند فوزیه از محمدرضا شاه پهلوی

[::دوستدار - استهکلم، سوئد::]. متاسفانه به همه کس نمیتوان یکسان احترام گذاشت ، شهبانو فرح جایگاه ویژه و منحصر به فرد دارد ، اما همین ملکه ثریا هیچ اهمیتی به ایران نمیداد ، کل ثروتش هم در فرانسه و المان به خاطر عدم وارث داشتن به شهرداری رسید ، فوزیه که پرنسس مصری بود ، اصلا کاخ های ایران را قابل زندگی نمیدید ، و از ایران بدش می آمد ، رضا قطبی دایی شاه ، مهم‌ترین شغل غیر وزارتی یعنی رییس کل رادیو تلویزیون ملی ایران بود ، بعد از خروج از ایران حتی یک جمله سیاسی هم ننوشت ، رفت پی زندگی شخصی و هیچ اهمیتی به ایران نداد ، شمس پهلوی هم دلسوز نبود ، اما برعکس خواهرش یعنی اشرف پهلوی عمیقا وطن پرست و بنا به حکایت ها بسیار به پناهجویان کمک کردند

اسلاف پادشاهان معاصر مصر بعد استقلال از ترکیه عثمانی به محمد علی پاشا می رسه که آلبانیایی الاصل بوده. شاید بهمین دلیل هست که پرنسس شهناز بیشتر شبیه اروپایی هاست.

اگر بنا به مساوات و برابری زن و مرد باشد ، حق این بود که شهناز به ولیعهدی بر گزیده شود. چون فرزند بزرگتر است . سوئدی ها هم همین کار را کردند، پس از حق رای زنان ولیعهدی را از پسر گرفتند و به دختر بزرگتر دادند، هرچند که شاه در سیستم پادشاهی کاره ای نیست.بر عکس محمد رضاشاه که همه ی کارهارا به دست گرفت ، مردم را خفه کرد ، مملکت را به باد داد.

[::ناباور - تهران، ایران::]. اگر بِنَا بر مساوات و برابرى زن و مرد بود، اشرف باید ملکه میشد بجاى محمد رضا شاه. نمیدونم چقدر این موضوع واقعیت داره ولى شنیدم رضا شاه همیشه آرزو میکرد اشرف، پسر مى بود چون از صلابت و سیاست خودش، بیشتر سهم برده بود.

[::ایرانفردا - لندن، انگلستان::]. راست میگویی دوست عزیز ،اشرف خیلی کارآمدتر بود ، ولی زمان رضاشاه هنوز حق رأی به زنان نداده بودند ، که محمد رضاشاه این کار را کرد ،که همان موقع لازم بود که حق ولایت عهدی هم به شهناز منتقل می شد و هنوز هم چنین باید باشد، . کشور سوئد هم در ابتدا که پسر پادشاه ولیعهد بود ، بعد از حق رای زنان دختر پادشاه که بزرگتر بود به عنوان جانشین انتخاب شد، و این انتخاب را هم شاه نکرد که مجلس کرد ، . شاه در کشور دمکراسی فقط به کار تشریفات می آید، و همه کاره مجلس است،. پایدار باشی

به نظر من یکی از عوامل سقوط شاهنشاهی سن کم ولیعهد بود. چون شاه با وضع بیماریش کم کم باید چند سال قبل از انقلاب سلطنت رو به یک جانشین با نفوذ و با قدرت می سپرد. بهترین فرصت بود برای اینکه ایران یک کشور پادشاهی مشروطه باشه و یک ملکه سمبلیک هم همه رو با هم متحد کنه.