از تاریخچه پرچم بریتانیای کبیر بیشتر بدانیم

پرچم بریتانیای کبیر در واقع ترکیبی از پرچم کشورهای عضو است.
 
پادشاهی بریتانیای کبیر از چهار کشور ولز در جنوب، اسکاتلند در شمال و ایرلند شمالی و انگلیس تشکیل شده است. این چهار کشور هر کدام فرهنگ و زبان و پرچم خاص خود را دارند و در حوزه سیاست نیز برای اداره امور داخلی از استقلال سیاسی بهره‌مند هستند.
 
پرچم انگلیس شامل تصویر سه صلیب است. صلیب سنت جورج به عنوان نماد حافظ انگلستان، سنت اندرو حافظ اسکاتلند و سنت پاتریک حافظ ایرلند.
 
در سال ۱۶۰۶ نخستین پرچم بریتانیای کبیر از ادغام پرچم انگلیس( صلیب قرمز سنت جورج) با پرچم اسکاتلند (صلیب سفید رنگ مورب سنت اندرو در یک زمینه آبی) شکل گرفت. پس از آن در سال ۱۸۰۱ ایرلند شمالی به بریتانیا اضافه شد و پرچم ایرلند نیز با صلیب قرمز سنت پاتریک وارد این پرچم شد.
مبارزه افسانه‌ای سنت جورج با یک اژدها
صلیب سنت جورج به دلیل مبارزه افسانه‌ای با یک اژدها در قرن سیزدهم معروف است. پرچم ایرلند شمالی با صلیب سنت پاتریک نیز بخشی از هویت بصری پرچم امروز بریتانیا را شکل می‌دهد، با زمینه سفید و صلیب قرمز.
 
سنت پاتریک شخصیتی است که ایرلندی‌ را مسیحی کرد. به همین خاطر روز ۱۷ مارس به یاد او یکی از اعیاد مخصوص و تعطیلات ایرلندی‌ها است. ۱۷ مارس در سراسر جهان نیز گرامی داشته می‌شود.
سنت اندریاس از حواریون مسیح
پرچم اسکاتلند یا صلیب سنت اندریاس با زمینه آبی، صلیب ضربدری سفید نیز یادگاری است از «اندریاس قدیس». او یکی از حواریون عیسی مسیح بود. در بسیاری از کشورهای جهان، ۳۰ نوامبر سالروز جشن سنت اندریاس است.
 
پرچم بریتانیای کبیر به نام یونیون جک نیز معروف است. روایات گوناگونی درباره این دلیل نامگذاری پرچم پادشاهی به این نام وجود دارد. است. یک فرضیه معروف می‌گوید که کشتی‌های انگلیسی جنگی پرچم کوچکی به‌کار برده می‌شد که از دکل کشتی‌ها و قایق‌ها آویزان میشد. به این پرچم‌ها جک می‌گفتند.