میزان اصابت شهاب سنگ ها به زمین «دو برابر» شده است

بنا بر نتایج تحقیقی که به تازگی در مجله ساینس منتشر شده است، میزان بارش شهاب سنگ‌ها در ۲۹۰ میلیون سال اخیر نسبت به دوره ۷۰۰ میلیون سال پیش از آن دو برابر شده است.
 
با این حال جای نگرانی نیست چرا که علیرغم روند افزایش بارش شهاب‌سنگ‌ها، برخوردهای بزرگ و شدید هر یک یا چند میلیون سال یک بار رخ می‌دهد.
 
در لیست خطر سازمان ناسا تهدید شهاب‌سنگی عمده‌ای دیده نمی‌شود. در واقع بزرگ ترین تهدید حاضر یک شهاب‌سنگ به عرض ۱.۳ کیلومتر است که منجمان تخمین می‌زنند در حدود ۸۶۱ سال دیگر با احتمال ۹۹.۹۸۸ درصد بدون برخورد از کنار زمین بگذرد.
 
مطالعه وضعیت شهاب‌سنگ‌ها از آن جهت اهمیت دارد که بسیاری از دانشمندان معتقدند نسل دایناسورها و بسیاری از گونه‌های گیاهی و جانوری در اثر اصابت یک شهاب‌ سنگ عظیم‌الجثه به زمین در ۶۵ میلیون سال پیش انقراض یافته است.
 
«سارا مزروعی» که سرپرستی تیم تحقیقاتی در دانشگاه تورنتو کانادا را برعهده دارد می‌گوید: «این فقط یک بازی احتمالات است. این رخدادها چنان نادر و با فاصله طولانی از هم هستند که نگرانی چندانی راجع به آن‌ها ندارم.»
تصویری از شهاب سنگ لوتتیا، گرفته شده توسط فضاپیمای روزتا تیم تحقیقاتی زیر نظر او ۲۹ چاله انفجاری بیش از ۲۰ کیلومتر عرض را که کمتر از ۲۹۰ میلیون سال عمر داشتند و ۹ چاله انفجاری را که بین ۲۹۱ میلیون سال تا ۶۵۰ میلیون سال عمر داشتند مورد مطالعه قرار دادند.
 
با توجه به اینکه ۷۰ درصد کره زمین را اقیانوس‌ها تشکیل داده‌اند و توده‌های یخ بسیاری حفره‌ها را به مرور زمان صاف کرده‌اند، شمار زیادی از چاله‌های انفجاری غیرقابل دسترس‌اند. با این حال تحقیق بر حدود ۲۶۰ حفره نشان می‌دهد بسامد تصادم‌ها در ۲۹۰ میلیون سال اخیر ۲.۶ برابر تعداد شهاب‌سنگ‌ها در ۷۰۰ میلیون سال قبلی بوده است.
 
در این تحقیق از مطالعه بر حفره‌های روی ماه نیز استفاده شده است. دلیل آن است که بسیاری از چاله‌های با قدمت بیش از ۶۵۰ میلیون سال روی زمین بر اثر فرسایش حاصل از حرکت کوه‌های یخ محو شده‌اند. اما از آن‌جا که کره ماه در مجاورت زمین هدف اصابت همان طیف شهاب‌سنگ‌ها بوده است به دانشمندان اجازه می‌دهد برآوردی از نوع و گونه حملات شهاب‌ سنگی داشته باشند.