فیلم درگیری و دعوای طایفه ای در بیمارستان شوش برای چندمین بار

یاد باد اون روزها یاد باد. یه طورایی دلتنگ این دعواها شدم. مخصوصا بین ما لرها این دعواها یه تفریحه. ولی دعوای لر با عربا خیلی شدیده. خود من چند صباحی ساکن دزفول بودم و خیلی از دوستام دزفولی و اندیمشکی و شوشتری هستن. وقتی بین عرب و لر دعوا میشد یه تماس میگرفتن کلی ادم میاوردن از شهرای دیگه مثل خرم اباد الیگودرز و خلاصه تو یک ساعت صد تا ادم با ماشین و وانت و نیسان و موتور میریختن سر یه محله و بعدم حالا نزن کی بزن. خوبیش اینه دعواها با چوب و چماقه . ولی امان از دعواهای اهوازیا. تو اهواز فقط با اسلحه و قمه دعوا میکنن. بارها دعوای بین لر و عرب تو اهواز قربانی گرفته. تو دعواها حداقل ده تا کشته میدن. دعوای طائفه ایی لرها با هم دیگه یا عربها با همدیگم خیلی جالبه. مثلا یه گاو از این طائفه میره سر زمین اون طائفه حالا اگه اون طائفه گاو رو بیرون کنن دعوا میشه. بعدم اگه یکی براش مهم نباشه این دعواها زنگ میزنه پلیس ضد شورش ولی تو ۹۹ درصد هیچکی زنگ نمیزنه به پلیس تا نیان جلو دعوا رو بگیرن. به قول بابای شیر فرهاد تو برره دعوا حال وده جیگر. خلاصه از تمدن سه هزار ساله فقط دعواهاش برا ما موند

[::شمرالله - مونیخ، آلمان::]. من خودم لرم نمیگم کدوم شهر ولی اینجا خوزستانه. خوزستان ۷۰ درصدش لر نشینه برا همین یه طورایی اکثر مردم فکر میکنن عربها اومدن اینجا رو اشغال کردن و جنگ جهانی عراق و ایران رو به نوعی زیر سر عربها میدونن و اینکه عربها به صدام کمک کردن. چون موقعی که جنگ شد خیلی از عربای خوزستانی راهی عراق شدن و شعارهای ما عربیم ما را چه به جنگ و ما را چه به کمک به ایرانیا رو از زبون خیلیا میشنیدی. اون موقعا به قول پیرمردا خیلی شدید بود این قضیه ی ما عربیم عجم نیستیم. یا از این شعارا. حالا نمیگم چقدر ولی به قدری بود که تا. الان مردم به خاطرش دعوا میکنن. اینجا ایرانه دیگه. امازون هزاربرابر متمدن ترن. بچه بازی که نگو خود من با چشم خودم بارها دیدم . جالبه اکثر پدر مادرام میدونن مثلا بچه شون دستمالی شده و یا شایدم بهش تجاوز شده ولی هیچی نمیگن تا ابروشون نره. بارها دیدم پدر مادری که بچه شون حالا بزرگ شده از لفظهای زشتی استفاده میکنن برا صدا کردن بچه هاشون چون تو بچگی بهش تجاوز شده و مثل همیشه قربانی مقصره و نه اون فرد متجاوز. یه خاطره تو قسمت بعد کامنتم میگم

[::شمرالله - مونیخ، آلمان::]. یه دوستم سربازی افتاد هرمزگان تو یکی از بخش هاش تو پاسگاه. این خاطره برا تقریبا سیزده چهارده سال پیشه. اونجا هرکی بهش تجاوز میشد اول از همه قضیه سکوت بودش و اگه یکی به گوشش میرسید به بچش تجاوز شده روز بعد جنازه شو پیدا میکردین. منظورم از بچه ۹۹ درصد دختر هست چون بچه بازی همجنس تو هرمزگان و سیستان بلوچستان خیلی خیلی کمتره. اکثر قربانیا دخترن هستن. این کشتن قربانی تبدیل به یه رسم و فرهنگ شده تو خیلی از مناطق مخصوصا این بخشی که دوستم سربازیشو میگذروند. تو یه سال حداقل هفت هشت تا جنازه دختر پیدا کردن که به قتل رسیده برا کسیم مهم نبود. چون قربانی تجاوز بود و طبق رسم و فرهنگ همه انتظار داشتن والدین و یا برادر یا داماد قربانی طرفو بکشه و اگه نمیکشت برا مردم عجیب بود و اهالی محل حتی هجوم میبردن به خونه ی طرف تا یا خودشون قربانی رو بکشن و یا به نوعی خانواده قربانی تحت فشار قرار بگیره. وقتی میگم برا هیچکس مهم نبود واقعا همین بود. تو گزارش اکثرا مینوشتن خودکشی کرده طرف و یا قربانی گم شده و گرگ خورده. ولی همه میدونستن کشته شده .