تهران در قاب «بی‌فرهنگی» - تصویری

صحبت از «فرهنگ» که به میان می‌آید، ده‌ها و شاید صدها مورد به ذهنمان خطور می‌کند که ذیل این عبارت به ظاهر ساده اما پرمحتوا تعریف می‌شود؛ اغلب آنچه به خاطر می‌آوریم، مواردی است که نامش را «بی‌فرهنگی» می‌گذاریم. مثلاً به کسی که در خیابان زباله می‌ریزد، در و دیوار شهر را کثیف می‌کند یا وسیله نقلیه‌اش را روی خط عابر پیاده نگه می‌دارد می‌گوییم «بی‌فرهنگ». ماجرا به همین عبارات ساده، تکراری و کلیشه‌ای ختم نمی‌شود. این موارد و موارد بی‌شماری از این دست، هرکدام می‌تواند موضوع مقاله، سمینار یا کتابی باشد؛ هریک دلایل اجتماعی، اقتصادی، جغرافیایی یا بطورکلی فرهنگی‌ای دارد که بدون توجه به آنها نمی‌توان ریشه‌یابی و آسیب‌شناسی درستی کرد و راهکاری مناسب برایشان ارائه داد. در کنار اینها البته هستند موارد دیگری که نشان از رعایت «فرهنگ» در روند ساری و جاری زندگی شهروندان دارد؛ اما خواه ناخواه موارد نقضی که گاه حتی از سوی اقلیتی از جامعه رخ می‌دهد، بیشتر به چشم می‌آید. در این چند قاب تلاش شده به موضوع فرهنگ در زندگی روزمره شهروندان نگاهی انداخته شود تا شاید تلنگری باشد برای اینکه هرکدام از ما مسئولیت‌های اجتماعی خود را بار دیگر مرور کنیم. ۱۴ آبان، روز «فرهنگ عمومی» است.