کودکان در اردوگاه مهاجران یونان 'دست به خودکشی میزنند'
+32
رأی دهید
-4
سارا خان میگویند خانوادهاش همیشه در هراس از جنگ و دعوا در اردوگاه زندگی میکند در اردوگاه موریا در جزیره لسبوس یونان که در آن خشونتهای مرگبار، ازدحام بیش از حد و وضعیت بهداشتی رقتانگیز مشهود است، حالا یک سازمان خیریه میگوید حتی کودکانی که ده سال بیشتر ندارند، دست به خودکشی میزنند. به برنامه ویکتوریا داربیشایر بیبیسی مجوز ویژهای برای ورود به این اردوگاه داده شده است.
سارا خان که از افغانستان است میگوید: "ما همیشه آماده فرار کردن هستیم، بیست و چهار ساعت در روز با کودکان خود آماده هستیم."
"خشونتها در این جا خواب را از کودکان ما گرفته است."
سارا میگوید، او و خانوادهاش تمام روز را صرف ایستادن در صف، برای گرفتن غذا در اردوگاه میکنند و تمام شب هم آماده دویدن و فرار کردن از ترس وقوع جنگ و دعوا در این جا هستند.
وضعیت به حدی هولناک است که سازمانهای خیریه در اعتراض به آن اینجا را ترک کردهاند.
فضا بوی فاضلاب میدهد و بنا به گزارش سازمان پزشکان بدون مرز برای هر هفتاد نفر در این اردوگاه فقط یک توالت وجود دارد.
برخیها در آلونکهای سیار زندگی میکنند، اما در میان این آلونکها، در داخل چادرها و کلبههای پارچهای کسانی زندگی میکنند که نتوانستهاند، مکانی رسمی برای زندگی به دست آورند.
این اردوگاه حالا به حومههای اطراف شهر هم در حال گسترش است. در یک چادر هفده نفر زندگی میکنند، چهار خانواده زیر یک سقف پارچهای.
در حال حاضر بیش از هشت هزار نفر در این اردوگاه زندگی میکنند، در حالی که این مکان برای دو هزار نفر ساخته شده است.
یک مادر گفت در کف سرپناهی که با نوزاد دوازدهروزهاش زندگی میکنند، مدفوع دیده است.
خشونتهای شدیدی در این پناهگاه وجود دارد. در ماه مه سال جاری، صدها کرد به دلیل جنگهای شدیدی میان کردها و عربها در گرفت، از کشور شان فرار کردند.
علی که حالا دیگر این اردوگاه را ترک کرده، میگوید زمانی که با خانوادهاش در موریا رسید "دریافتیم که اینجا فرقهگرایی و نژادپرستی وجود دارد، چه میان سنیها و شیعیان و یا میان کردها، عربها و افغانها".
او میافزاید که کشمکشها میان گروههای شورشی در سوریه در داخل درهای این اردوگاه پناهجویان هم راه یافته است.
او میگوید:"به جنگ در سوریه شباهت دارد و حتی بدتر از آن. درباره وقوع تجاوزها در آنجا شنیدهایم و همچنین آزار و اذیت جنسی."
در روزی که ما از اردوگاه موریا فیلمبرداری میکردیم، جنگ و دعوای دیگری در صف ناهار بر سر غذا در گرفت. دو نفر چاقو خوردند و دیگران هم با دیدن این صحنه دچار حمله هراس (پانیک اتک) شدند.
گروهی از کارکنان پزشکی در نزدیکیهای این اردوگاه از سوی سازمان پزشکان بدون مرز در حالت آمادهباش گماشته شدهاند.
این سازمان خیریه در اول در اعتراض به وضعیت، این جزیره را ترک کرد، اما حالا درست در بیرون در این اردوگاه درمانگاهی باز کرده است چرا که نیاز آن به شدت احساس میشد.
بعضی از کودکان به بیماریهای تنفسی به خاطر گاز اشک آور پلیس مبتلا شدهاند کودکان در اینجا به خاطر بیماریهای پوستی مداوا میشوند که به علت وضعیت خراب بهداشتی داخل اردوگاه به آن مبتلا شدهاند. همچنین برخی کودکان دچار بیماریهای تنفسی ناشی از گاز اشکآوری هستند که پلیس برای آرام کردن جنگ و دعوا در داخل اردوگاه شلیک میکند. مشکلات روانی هم در این جا شایع است.
کارکنان این سازمان میگویند آنها حتی به کودکانی برخوردند و رسیدگی کردند که ده سال داشتند و تلاش کردهاند که خودکشی کنند.
لوکا فونتنا، مسئول هماهنگی سازمان پزشکان بدون مرز در لسبوس میگوید: "این موردی است که ما بارها دیدهایم." او افزود که ما این وضعیت را به آژانس پناهندگان سازمان ملل و وزارت بهداشت یونان گزارش دادهایم.
"با وجود آن که ما تلاش کردیم این کودکان را هر چه سریعتر به آتن منتقل کنیم، این اتفاق نیفتاده است. آن کودکان هنوز هم در اینجا هستند."
این اردوگاه در سال ۲۰۱۵ به روی پناهجویان باز شد و در اول برای کسانی که به طور موقتی، برای چند روز میخواستند اینجا زندگی کنند ساخته شده بود، اما برخی سالهاست اینجا هستند.
این اردوگاه از سوی دولت یونان اداره میشود و دلیل ازحام بیش از حد آن هم اعمال سیاست "مهار" اتحادیه اروپا است که باعث شده این افراد به جای منتقل شدن به سرزمین اصلی یونان در این جزیره نگهداشته شوند.
این بخشی از توافق اتحادیه اروپا و ترکیه برای بازگرداندن هزاران پناهجو به ترکیه است که از مارس ۲۰۱۶ به اجرا گذاشته شده است.
نظر به آمار اتحادیه اروپا، از آن زمان تا ژوئیه ۲۰۱۸ حدود ۷۲ هزار پناهجو از طریق دریا به یونان رسیدند و فقط حدود دو هزار نفر از آنان به ترکیه باز گردانده شده است.
جورج ماتایو، یکی نمایندگان رسانهای دولت یونان در موریا تصدیق میکند که وضعیت در اینجا اسفبار است، اما او یونان را نه بلکه اتحادیه اروپا را مقصر میداند.
او میگوید:"ما پول نداریم. شما وضعیت اقتصادی یونان را که میدانید."
"میخواهم کمک کنم ولی هیچ کاری از دستم بر نمیآید، چرا که اتحایه اروپا مرزها را بسته است."
لوکا فونتنا، کارمند سازمان پزشکان بدون مرز میگوید، اینجا بدترین جایی بوده که تا هنوز دیده است به چادر پزشکان بدون مرز که برگردیم، لوکا فونتنا که در سراسر جهان در مناطق جنگی کار کرده است میگوید این اردوگاه بدترین جایی است که در زندگی دیده است.
او که در جریان شیوع ابولا در غرب آفریقا کار کرده است میگوید:"میزان رنجی را که مردم در اینجا هر روز متحمل میشوند، در هیچ جایی ندیدهام."
"حتی کسانی که مبتلا به ابولا هستند، هنوز آرزوی زنده ماندن دارند و یا حمایت خانواده شان، جامعه شان، اقارب و روستای شان را دارند"
"در اینجا این امید توسط سیستم [از افراد] گرفته شده است."
سارا خان که از افغانستان است میگوید: "ما همیشه آماده فرار کردن هستیم، بیست و چهار ساعت در روز با کودکان خود آماده هستیم."
"خشونتها در این جا خواب را از کودکان ما گرفته است."
سارا میگوید، او و خانوادهاش تمام روز را صرف ایستادن در صف، برای گرفتن غذا در اردوگاه میکنند و تمام شب هم آماده دویدن و فرار کردن از ترس وقوع جنگ و دعوا در این جا هستند.
وضعیت به حدی هولناک است که سازمانهای خیریه در اعتراض به آن اینجا را ترک کردهاند.
فضا بوی فاضلاب میدهد و بنا به گزارش سازمان پزشکان بدون مرز برای هر هفتاد نفر در این اردوگاه فقط یک توالت وجود دارد.
برخیها در آلونکهای سیار زندگی میکنند، اما در میان این آلونکها، در داخل چادرها و کلبههای پارچهای کسانی زندگی میکنند که نتوانستهاند، مکانی رسمی برای زندگی به دست آورند.این اردوگاه حالا به حومههای اطراف شهر هم در حال گسترش است. در یک چادر هفده نفر زندگی میکنند، چهار خانواده زیر یک سقف پارچهای.
در حال حاضر بیش از هشت هزار نفر در این اردوگاه زندگی میکنند، در حالی که این مکان برای دو هزار نفر ساخته شده است.
یک مادر گفت در کف سرپناهی که با نوزاد دوازدهروزهاش زندگی میکنند، مدفوع دیده است.
خشونتهای شدیدی در این پناهگاه وجود دارد. در ماه مه سال جاری، صدها کرد به دلیل جنگهای شدیدی میان کردها و عربها در گرفت، از کشور شان فرار کردند.
علی که حالا دیگر این اردوگاه را ترک کرده، میگوید زمانی که با خانوادهاش در موریا رسید "دریافتیم که اینجا فرقهگرایی و نژادپرستی وجود دارد، چه میان سنیها و شیعیان و یا میان کردها، عربها و افغانها".
او میافزاید که کشمکشها میان گروههای شورشی در سوریه در داخل درهای این اردوگاه پناهجویان هم راه یافته است.
او میگوید:"به جنگ در سوریه شباهت دارد و حتی بدتر از آن. درباره وقوع تجاوزها در آنجا شنیدهایم و همچنین آزار و اذیت جنسی."
در روزی که ما از اردوگاه موریا فیلمبرداری میکردیم، جنگ و دعوای دیگری در صف ناهار بر سر غذا در گرفت. دو نفر چاقو خوردند و دیگران هم با دیدن این صحنه دچار حمله هراس (پانیک اتک) شدند.
گروهی از کارکنان پزشکی در نزدیکیهای این اردوگاه از سوی سازمان پزشکان بدون مرز در حالت آمادهباش گماشته شدهاند.
این سازمان خیریه در اول در اعتراض به وضعیت، این جزیره را ترک کرد، اما حالا درست در بیرون در این اردوگاه درمانگاهی باز کرده است چرا که نیاز آن به شدت احساس میشد.
بعضی از کودکان به بیماریهای تنفسی به خاطر گاز اشک آور پلیس مبتلا شدهاند کودکان در اینجا به خاطر بیماریهای پوستی مداوا میشوند که به علت وضعیت خراب بهداشتی داخل اردوگاه به آن مبتلا شدهاند. همچنین برخی کودکان دچار بیماریهای تنفسی ناشی از گاز اشکآوری هستند که پلیس برای آرام کردن جنگ و دعوا در داخل اردوگاه شلیک میکند. مشکلات روانی هم در این جا شایع است.کارکنان این سازمان میگویند آنها حتی به کودکانی برخوردند و رسیدگی کردند که ده سال داشتند و تلاش کردهاند که خودکشی کنند.
لوکا فونتنا، مسئول هماهنگی سازمان پزشکان بدون مرز در لسبوس میگوید: "این موردی است که ما بارها دیدهایم." او افزود که ما این وضعیت را به آژانس پناهندگان سازمان ملل و وزارت بهداشت یونان گزارش دادهایم.
"با وجود آن که ما تلاش کردیم این کودکان را هر چه سریعتر به آتن منتقل کنیم، این اتفاق نیفتاده است. آن کودکان هنوز هم در اینجا هستند."
این اردوگاه در سال ۲۰۱۵ به روی پناهجویان باز شد و در اول برای کسانی که به طور موقتی، برای چند روز میخواستند اینجا زندگی کنند ساخته شده بود، اما برخی سالهاست اینجا هستند.
این اردوگاه از سوی دولت یونان اداره میشود و دلیل ازحام بیش از حد آن هم اعمال سیاست "مهار" اتحادیه اروپا است که باعث شده این افراد به جای منتقل شدن به سرزمین اصلی یونان در این جزیره نگهداشته شوند.
این بخشی از توافق اتحادیه اروپا و ترکیه برای بازگرداندن هزاران پناهجو به ترکیه است که از مارس ۲۰۱۶ به اجرا گذاشته شده است.
نظر به آمار اتحادیه اروپا، از آن زمان تا ژوئیه ۲۰۱۸ حدود ۷۲ هزار پناهجو از طریق دریا به یونان رسیدند و فقط حدود دو هزار نفر از آنان به ترکیه باز گردانده شده است.
جورج ماتایو، یکی نمایندگان رسانهای دولت یونان در موریا تصدیق میکند که وضعیت در اینجا اسفبار است، اما او یونان را نه بلکه اتحادیه اروپا را مقصر میداند.
او میگوید:"ما پول نداریم. شما وضعیت اقتصادی یونان را که میدانید."
"میخواهم کمک کنم ولی هیچ کاری از دستم بر نمیآید، چرا که اتحایه اروپا مرزها را بسته است."
لوکا فونتنا، کارمند سازمان پزشکان بدون مرز میگوید، اینجا بدترین جایی بوده که تا هنوز دیده است به چادر پزشکان بدون مرز که برگردیم، لوکا فونتنا که در سراسر جهان در مناطق جنگی کار کرده است میگوید این اردوگاه بدترین جایی است که در زندگی دیده است.او که در جریان شیوع ابولا در غرب آفریقا کار کرده است میگوید:"میزان رنجی را که مردم در اینجا هر روز متحمل میشوند، در هیچ جایی ندیدهام."
"حتی کسانی که مبتلا به ابولا هستند، هنوز آرزوی زنده ماندن دارند و یا حمایت خانواده شان، جامعه شان، اقارب و روستای شان را دارند"
"در اینجا این امید توسط سیستم [از افراد] گرفته شده است."