عکسهایی کمتر دیده شده از فرح پهلوی - تصاویر

یک سرمشق و وزنه ایی برای ملکه های امروزی

عکس کمتر دیده شده از مادر عزیز و بزرگوارمان خانم فرح پهلوی

یه چیز رو دقت کردین؟ تو بیشتر عکس ها بین مردم بود و داشت به حرفاشون گوش میکرد؟ کدوم مقام ج ا جرات داره یه همچین کارى بکنه؟ در نظر بیارین آ سید مجتبى بدون محافظ و ماشین ضد گلوله بیاد بین مردم! از کسى طرفدارى نمیکنم ولى بعنوان کسى که هم اون زمان رو دیده و هم این زمان رو، من شخصا آرزو میکنم یه روز ایران یه حکومت داشته باشه، سلطنتى، جمهورى یا هر فرم دیگه اى که اقتدار و صلابت رضا شاه، آینده نگرى پسرش رو با هم داشته باشه، صلابت رضا شاه بود که از تجزیه ایران جلوگیرى کرد و آینده نگرى محمد رضا شاه بود که ایران رو از یه ویرانه به ژاندارم خاور میانه تبدیل کرد. اگه فقط به رشد صنعت هوایى ایران نگاه کنیم میبینیم که هواپیمایى هما، حتى از همتاهاى اروپایى خودش هم پیشرفته تَر بود. شاه اولین هواپیماهاى بویینگ ٧٤٧ رو به ایران آورد وقتى مسافراى اروپایى هنوز DC10 سوار میشدن و هر از گاهى خبر از سقوط و کشته شدن مسافرهاش میرسید. اونروز میخواست کارى رو انجام بده که بعد از سقوط حکومتش، إمارات و قطر با کپى بردارى از طرح هاى هما انجام دادن و موفق هم شدن.

مایکل هزلتاین که بعدها وزیر أمور خارجه انگلیس شد، باید میدیدین که چطور دستمال بدست جلوى شاه دولا و راست میشد و التماس میکرد که کنکورد به هما بفروشه. شاه هم بعد از اینکه خودش پرواز آزمایشى با کنکورد رو به عهده گرفت و از أیمن بودنش مطمئن شد، نه یکى و دوتا، سه فروند کنکورد سفارش داد وقتى که خط هوایى ایر فرانس و بریتیش ایرویز که خودشون سازنده کنکورد بودن، نمیتونستن سه فروند کنکورد داشته باشن. اونروز ها هم مثل زمان جنگ، عراق و همین صدام شاخ و شونه میکشید و میگفت شط العرب نه اروندرود، فقط سه روز طول کشید که صدام از ترس حمله ارتش ایران قرارداد ١٩٧٥ رو امضاء کرد. متاسفم براى کسانیکه ایران رو پیروز جنگ ایران و عراق حساب میکنن، اگه بچشم خودتون دیده بودین که چطور جوون هاى مردم رو بدون حتى ساده ترین وسائل ایمنى نظامى، به جنگ عراقیهاى نوک پا تا فرق سر مسلح میفرستادن، روى میدون مین میفرستادن و پول هایى رو که براى خرید تسحیلات نظامى دست دوم و سوم شوروى سابق، از دلال هاى دست دوم و سوم با قیمت هاى دولا پهنا خرج میشد، اگه میدیدین که بهترین دوستتون، درحال جمع آورى مهمات پس مونده عراقى ها، ترکش میخورد و

سرش رو از دست میداد و مجبور بودین با اسلحه اى که معلوم نبود تیر بعدى رو شلیک میکنه یا نه در مقابل قناسه عراقى هایى که الان شدن برادر، بجنگى، اونایى که جبهه رفتن میدونن قناسه چیه؟ به این کشتار سیستماتیک نمیگین جنگ . ج ا قرارداد ٥٩٨ سازمان ملل رو، نه از موضع قدرت، بلکه با خوارى تمام قبول کرد، وقتى که بقول ظریف، به التماس افتاده بودن براى خرید مهمات بیشتر و ادامه طولانى تَر جنگ، و حتى دیگه دلال ها هم اسلحه و مهمات نمیفروختن به ایران، راه دیگه اى نداشتن بجز بعوض سوداى فتح کربلا!! همون قرارداد ١٩٧٥ شاه رو که فقط سه روز ، بدون اینکه حتى یه قطره خون از دماغ یه سرباز بریزه، به صدام تحمیل کرد، ج ا با هشت سال جنگ، ویرانى آبادان، خرمشهر و ده ها شهر ایران، و بقیمت خون بیشتر از یک میلیون کشته و مفقود و معلول با ذلت و خوارى پذیرفت. نه یک وجب گرفتیم، نه یک وجب از دست دادیم. این کجاش پیروزیه؟ واقعیت و اون چیزى که توى کتاب هاى تاریخ ج ا ، به نسلى که بعد از جنگ بدنیا اومدن و جنگ رو ندیدن، یاد میدن،زمین تا آسمون با واقعیت فرق میکنه. حالا هم همین نسل، از خفقان زمان شاه میگن!

اون زمان، خسرو گلسرخى رو اعدام کردن، حنیف نژاد ها و کثافت هایى مثل اون تو درگیرى مسلحانه کشته شدن و بعد شدن قهرمان ملى!!! همین امثال حنیف نژاد ها بودن که تو عملیات فروغ جاویدان، اسلحه بدست گرفتن و با صدام دست به یکى کردن و سرباز هاى ایرانى رو زنده زنده سوزوندن! این خیانت نیست؟ یا گلسرخى که میگفت مارکسیست اسلامیه و میخواست ایران رو دودستى به ارباباش تو شوروى تقدیم کنه؟ کدوم ظلم، کدوم خفقان؟ همه زندانى هاى سیاسى زمان شاه، با پیروزى شورش ٥٧ و بقدرت رسیدن، ثابت کردن که خیانتکار بودن و ذاتشون رو بعد از بقدرت رسیدن به یه نحوى ثابت کردن. اونزمان تو آزاد بودى که چى بپوشى، هر دینى که میخواى داشته باشى، و تا وقتى که طرز فکرت رو نخواى به دیگران تحمیل کنى و بااین طرز فکر، ضررى به جامعه بزنى، هیچکس بآهات کارى نداشت. حالا چى؟ یه مورد آزادى رو تو ایران امروز بهم نشون بدین! بجاش تا دلت بخواد، اعتیاد، اختلاس، فاحشگى، فساد، اعدام، خفقان، فشار اقتصادى، فرهنگى، انزواى بین المللى، فقر، جنایت، زورگیرى، هنوزم شاه داریم، ولیعهد داریم فقط ظاهرشون عوض شده و اینهمه بدبختى هم بعنوان اشانتیون نصیبمون شده!!