مقاله اردشیر زاهدی در روزنامه نیویورک تایمز:اردشیر زاهدی خطاب به مایک پامپئو: ایران شکست ناپذیر است

اردشیر زاهدی خطاب به مایک پامپئو: ایران شکست ناپذیر است

ترجمه محمد سهیمی - خبرنامه گویا

مقدمه مترجماز آغاز کارزار انتخاباتی آقای دانالد ترامپ در سال ۲۰۱۶، بخشی از ایرانیان خارج کشور از ایشان، که حتی در میان اکثریت مردم آمریکا بعنوان یک نژاد پرست، ضد زن، ضد مهاجران، و ضد مسلمانان شناخته میشوند، حمایت کردند. پس از آغاز ریاست جمهوری آقای ترامپ و مواضع به شدت ضد ایران و ایرانیان -- نه ضد جمهوری اسلامی، چرا که اگر ضد ایران و ایرانیان نبود، ورود هموطنان ما به آمریکا را ممنوع نمیکرد -- این حمایت شدت یافت. با اعلام خروج غیر قانونی آمریکا از معاهده برجام، که با واکنش بسیار منفی‌ در سراسر جهان مواجه شد، و سخنرانی بسیار تند و زورگویانه آقای مایک پامپئو وزیر خارجه آمریکا درباره ایران، حمایت این بخش از ایرانیان از آقای ترامپ به اوج خود رسیده است. در این میان، بخش مهمی‌ از سلطنت طلبان، که هنوز در رویا و توهم بازگشت سلطنت به ایران هستند، در حمایت از سیاست آقای ترامپ در قبال ایران از همه "دو اتشه تر" هستند.

 
آقای اردشیر زاهدی نیازی به معرفی‌ ندارند. ایشان داماد محمد رضا شاه، وزیر خارجه ایشان، سفیر ایران در آمریکا در زمان رژیم شاهنشاهی، و شاید نزدیک‌ترین شخص به شاه بودند و ایشان را مظهر ایران میدانستند. نگارنده این سطور و مترجم آنچه که در زیر میاید به لحاظ سیاسی هیچگونه وجه مشترکی با آقای زاهدی ندارد. نگارنده حامی‌ انقلاب بود و هنوز هم باور دارد که انقلاب باید اتفاق میفتاد -- کما اینکه آقای زاهدی نیز گفته ا‌ند، "اگر ما [رژیم محمد رضا شاه] اشکال نداشتیم، انقلاب نمی‌شد" -- و معتقد به یک جمهوری دمکراتیک است. ولی‌ تا جایی‌ که به نگارنده مربوط است، آقای زاهدی با حمایت از حقوق ایران و مردم آن، بخصوص حقوق کشور درچهار چوب معاهده‌های بین المللی، مخالفت با تحریم‌های اقتصادی، و تهدید و حمله نظامی، ایراندوستی اصیل خودرا نشان داده ا‌ند. پر واضح است که شخصیتی مانند ایشان که در ایام کهولت است، و زندگی‌ بسیار راحت و بدون سر و صدائی در سویس دارد، نیازی ندارند که وارد اینگونه بحث‌های ملی‌ شوند، مگر آنکه نگران کشور و آینده آن باشند.
 
در واکنش به سخنرانی آقای پامپئو، آقای زاهدی روز پنجشنبه ۳۱ ماه مه ۲۰۱۸ مقاله یی را در روزنامه نیویورک تایمز منتشر کردند. چون این روزنامه حاضر به انتشار آن در صفحه مقالات مهمان نبود، آقای زاهدی آنرا بصورت "آگهی" با صرف هزینه هنگفت [از جیب خود] در آن روزنامه منتشر کردند. لزومی ندارد با بخشی و یا تمامی آنچه که ایشان نوشته ا‌ند مخالفت کرد و یا موافق بود. به گمان نگارنده مهم میهندوستی اصیل ایشان است.

ترجمه کامل این مقاله از قرار زیر است. نگارنده به آقای زاهدی و میهندوستی بی‌ چون و چرای ایشان درود میفرستد و یادآوری می‌کند که این اولین باری نیست که ایشان چنین مقاله‌هایی‌ در دفاع جانانه از کشور خود منتشر میکنند.
 
گربه رویای موش دارد)شتر در خواب بیند پنبه دانه(؛ آرزوهای احمقانه
 
سخنرانی وزیر خارجه آمریکا، مایک پامپئو، درباره ایران هم غم انگیز بود، و هم گیج کننده. بعنوان رئیس سیاست خارجی‌ یک قدرت بزرگ، و مدیر سابق سازمان سیا، ایشان باید ایران، مردم آن و تاریخ آنرا بهتر بشناسد.
 
قلدری به ندرت به نتیجه می‌رسد، و در مورد ایران هیچگاه به نتیجه [مطلوب] نرسیده است. در طول هزاران سال تاریخ خود، کشور من هرگز در برابر خارجی‌‌ها سرخم نکرده و تسلیم نشده است، و در شرایط مصیبت بار متحد مانده است. مستقل از عقیده خود درباره دولت کنونی [ایران]، تحت تهدید‌های خارجی‌، مردم نجیب ایران با هم متحد بوده، و از سرزمین مادری دفاع کرده و میکنند. تاریخ به متجاوزان خارجی‌ سریعا میاموزد که از افکار پوچ خود برای ویرانی ایران دست بردارند. گربه‌ها رویای موش دارند، [ولی‌] احدئ قادر به خرد کردن ایران نیست.
 
با سرزمینی به وسعت ۶۳۶،۰۰۰ مایل مربع و ۸۲ میلیون جمعیت، ایران عراق نیست. ایران قادر خواهد بود دربرابر حمله نظامی خارجی‌ مقاومت کند. باید [هجوم غیر قانونی به] عراق را بیاد آوریم که بر اساس دروغ و اسناد تقلبی بود. حمله [به عراق] نه اجازه قانونی داشت، و نه اتوریته اخلاقی‌. نتیجه آن کشتار و ویرانی عظیم بود. صدها هزار مردم بیگناه کشته شدند، و آینده و زندگی‌ میلیون‌ها نفر ویران شد. و، بر طبق گفته رئیس جمهوری آمریکا [ترامپ]، ۷،۰۰۰،۰۰۰،۰۰۰،۰۰۰ دلار هدر رفت. آیا مغز‌ها [امریکأیی ها] در سازمان سیا و وزارت خارجه تاریخ را نمیدانند؟
 
ایران بخاطر حضور خود در سوریه محکوم میشود. ولی‌ گفته نمی‌شود که ایران در سوریه به دعوت دولت [قانونی] کشور مستقل سوریه حضور دارد. حضور ارتش‌های مخفی‌ آمریکا و دولت‌های غربی در سوریه است که نقض قوانین بین المللی میباشد [نه ایران و روسیه].
 
کشتار ادامه دار، بیرحمی و جنایات دیگر بر علیه مردم غیر نظامی یمن [که توسط عربستان و امارات با پشتیبانی‌ آمریکا انجام میشود] نه تنها جنایات جنگی هستند، بلکه حمله به بشریت نیز میباشند. آیا قادر خواهیم بود که این بربریت را ببخشیم و فراموش کنیم؟ در ۲۳ و ۲۴ ماه مه خبر اصلی‌ بی‌ بی‌ سی‌ یک گزارش درد آور بود که یک عروسی‌ در دهکده یمنی را نشان میداد که در آن مردان، زنان، و بچه‌ها مشغول جشن گرفتن ازدواج عزیزان خود بودند. آنروز قرار بود شاد‌ترین روز زندگی‌ آنها باشد. در یک لحظه عربستان سعودی به دهکده حمله کرد و ۲۲ نفر را کشت. جشن تبدیل به عزا شد. چگونه میتوان گرسنگی بچه‌ها و ویرانی یک کشور [یمن را توسط عربستان و متحدان] را توجیه نمود؟ کدام دیوانه مسول این فاجعه بی‌ سابقه است؟ عدالت قرن بیست و یکم این است؟