پرش پلک یکی از شایعترین عارضههای چشمی است که پلک بالا یا پایین را درگیر انقباضات غیرارادی میکند و مدت کوتاهی ادامه مییابد.
هنگام پرش چشم خود فرد ممکن است انقباضات شدیدی را در ناحیه چشم حس کند، اما این انقباضات معمولاً از سوی دیگران قابل مشاهده نیست.
این عارضه تقریباً در بیشتر موارد بیخطر است و میتواند بر اثر عوامل مرتبط با رژیم غذایی و سبک زندگی ایجاد شود. از جمله این عوامل عبارتند از:
1. استرس
استرسهایی که در زندگی روزمره تجربه میکنیم، میتوانند در ایجاد انقباضاتی که در نقاط مختلف بدن بروز میکنند، نقش داشته باشند. خستگی چشم نیز یکی از عوامل شناختهشده مرتبط با پرش پلک است. این عارضه خصوصاً در کسانی که خشکی چشم یا ضعف بینایی دارند، بیشتر بروز میکند.
2. خستگی
میزان حساسیت عضلات اطراف چشم بسیار بالاست. وقتی بهاندازه کافی نخوابید، سیستم عصبی سمپاتیک که فعالیتهای غیرارادی را کنترل میکند، ممکن است نسبت به کمبود استراحت واکنش نشان دهد.
3. رژیم غذایی
کافئین از جمله مواد تحریککننده سیستم عصبی است. پس پرش پلک در برخی موارد میتواند از مصرف بیش از حد شکلات هم ناشی شود.
4. کمبود ویتامین
کمبود ویتامین و مواد معدنی گاهی میتواند باعث انقباض عضلات چشم شود. مطالعات نشان دادهاند کمبود ویتامین ب 12 در بروز این عارضه بیتأثیر نیست.
در چه مواردی پرش پلک نشانه عارضهای جدی است؟
پرش پلک در موارد اندکی حاکی از مشکلات عصبی جدی و نیازمند پیگیری است. به گزارش آکادمی چشمپزشکی آمریکا، بلفارواپاسم و اسپاسم نیمه صورت (همی فاسیال اسپاسم) از جمله انواع حادتر اسپاسم چشم به شمار میروند که البته شیوع بسیار کمی دارند و با علائم دیگری مانند انتشار اسپاسم به سایر نقاط صورت همراه خواهند بود. در هر صورت اگر پرش پلک بیش از یک هفته ادامه پیدا کند و روی بینایی تأثیر بگذارد، قطعاً مراجعه به پزشک الزامی است.