المانیتور: سردار سلیمانی به دنبال متقاعد کردن مقامات نظام برای حمله به اسرائیل است

نواندیش: اعضای ارشد سازمان امنیت اسرائیل پیش بینی می کنند که ماه می امسال یکی از دوره های خطرناک در دوران کنونی باشد. سرلشکر رز آموس یادلین، رئیس سابق اداره اطلاعات نظامی ارتش اسرائیل (IDF) در مصاحبه ای که در 22 آوریل منتشر شد، گفت: از سال 1967 به این سو ما در خطرناک ترین ماه می قرار داریم.
 
المانیتور در تحلیلی به قلم بن کاسپیت مدعی شد که ایران به دنبال حمله به اسرائیل است و به زودی جنگی بین دو طرف در خواهد گرفت در ادامه مشروح این مقاله را می خوانید:
توجه کنید که در ماه های اخیر تنش بین دو طرف به سرعت در حال افزایش بوده است و در سوریه دو طرف به نقطه اوج بی سابقه ای نزدیک شده اند. وضعیت در غزه بدتر شده است، در حالی که در چهار هفته گذشته، علاوه بر بحران انسانی در منطقه، حوادث مرزی و تظاهرات گسترده ای در حاشیه حصار مرزی نیز برگزار شده است.

شانس برای یک جنگ تمام عیار بین اسرائیل و مخالفانش در تابستان امسال دیگر چندان دور از ذهن نیست. همانطور که من در 18 آوریل در المنطقه نوشتم، آویگدور لیبرمن، وزیر دفاع، در یک نشست کابینه گفت که ممکن است جنگ به زودی آغاز شود و اگر چنین باشد، اسرائیل باید با ایران، سوریه، حزب الله و ارتش لبنان مقابله کند. البته در این بین نباید حماس، گروه های جهاد اسلامی اسلامی و سلفی ها در غزه را فراموش کرد.
 بسیاری از قانونگذاران اسرائیلی نگران هستند؛ چرا که برای اولین بار در یک زمان طولانی، توافق در میان برادران اسرائیلی در مورد وضعیت و چگونگی مقابله با این تهدید وجود دارد. اکنون به نظر می رسد هیچ دیدگاه مخالف یا اقلیتی در مورد ضرورت آغاز جنگ وجود ندارد، هیچ صدایی در برابر هشدار نسبت به تشدید و نتایج احتمالی آن نیز شنیده نمی شود . در این بین تنها برخی از دولتمردان اسرائیل از روزهای پرشور میان جنگ 1967 و قبل از آغاز جنگ یوم کیپور در سال 1973 است که منجر به یکی از بزرگترین فجایع نظامی اسرائیل شد را به یاد می اورند.
"واقعیت این است که تمام نخبگان نظامی، نخست وزیر و وزیر دفاع، تمام وزرای کابینه و تقریبا تمام اعضای اپوزیسیون حتی تقریبا تمام رسانه ها در پشت سیاست دولت متحد هستند"، یک منبع که در چندین مقام ارشد وزارتخانه خدمت کرده است به ال مانیتور گفت: "این [اتحاد] سوء ظن های من را برانگیخته است. این یک وضعیت ناسالم را ایجاد می کند که در آن نخست وزیر و وزرای برای یک دقیقه متوقف نمی شوند تا از خودشان بپرسند: آیا این سناریو واقعا اجتناب ناپذیر است؟ آیا ما یک دلیل منطقی داریم که خود را در جنگی که ممکن است هزاران نفر از اسرائیلی ها را به کام بکشد درگیر شویم.
بررسی وضعیت استراتژیک اسرائیل نشان می دهد که دوره رویارویی احتمالی با ایران رسیده است. بشار اسد، رئیس جمهور سوریه، مشغول تلاش برای بقا است و از این رو قصد ندارد که در این درگیری دخالت فعال داشته باشد. حزب الله در عین حال می خواهد زرادخانه اش راکت ها و موشک هایش را برای جنگ خودش حفظ کند و از این رو خود را از درگیری های احتمالی دور می کند.
بنابراین، فرض بر این است که ایران تنها با اسرائیل مواجه خواهد شد، این سناریو فرصتی طلایی و یکنواخت برای اسرائیل خواهد بود تا قوانین جدیدی از بازی را ایجاد کند و خطوط قرمز خود در سوریه را ؛ بدین معنی که حضور ایران در این کشور را تحمل نخواهد کرد، ترسیم نماید.
این تفکر فعلی رهبری اسرائیل است. مشکل این است که در صورت بروز یک درگیری شدید، مفروضات اساسی کار می تواند از بین برود و سریعا تغییر کند.
در چند روز گذشته، اسرائیل و ایران خود را در جنگ لفظی قرار داده اند. سردار حسین سلامی، معاون فرمانده سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ایران تهدید کرد که اسرائیل را نابود می کنند و ادعا می کند که در صورت بروز یک رویارویی تمام پایگاه های هوایی نیروهای اسرائیل نابود خواهند شد.
در همین حال، بنجامین نتانیاهو، نخست وزیر، نیز تهدیدات مشابهی را علیه ایران مطرح نمود.
براساس اطلاعاتی که به غرب رسیده است، سردار سلیمانی به دنبال متقاعد کردن مقامات کشوری برای حمله به اسرائیل است.
اعتقاد بر این است که حمله از خاک سوریه علیه یک هدف نظامی در شمال اسرائیل انجام خواهد شد. ارتش اسرائیل برای چنین سناریویی آماده است، اما بعد از اقدامات تلافی جویانه اسرائیل چه خواهد بود؟ انجام یک تجاوز نمادین و یا حمله تجاوزکارانه برای از بین بردن اهداف ایران در سرزمین سوریه؟ این آخرین گزینه ممکن است و یقینا باعث می شود که تمام جبهه شمالی به یک انبار باروت بزرگ تبدیل شوند.
همه چشمها بر دو طرف این ماجرا یعنی رهبر جمهوری اسلامی، روحانی و سلیمانی در ایران و نتانیاهو، لیبرمن و ژنرال گدی ، رئیس ستاد مشترک ارتش اسرائیل در اسرائیل متمرکز هستند.
شانس هایی که چنین سناریویی را محتمل می کند کم نیستند. لحظه ی مهمی که نزدیکتر می شود، چراغ های هشدار دهنده نیز بیشتر و روشن تر می شود. عناصر محدود کننده سنتی در سیاست اسرائیل تضعیف شده اند،حال باید دید در نهایت آیا جنگی بین دو طرف رخ می دهد یا خیر.