امضاکنندگان نامه میگویند مردم ایران "توسط حاکمان به عنوان طرف مقابل و یک تهدید" تلقی میشوند و پسوند دینی و اسلامی "عامل اصلی تبعیض و برتری، و نقدناپذیری و ایجاد حاشیه امن برای مسئولین" است.
به گفته آنها "تفوق گفتمان ولایتمداری" باعث انگ زدن و طرد افکار مستقل شده است.
این فعالان حزباللهی هشدار دادهاند که اعتراضات گسترده زمستان ۹۶ نمایش ناامیدی گستردهای بود که "زنگ خطر هولناک فروپاشی اجتماعی ایران را به صدا در آورده است."
فعالان حزباللهی اعتراضات به حجاب اجباری را هم نشانه "آزردگی شدید جامعه از ظاهرگرایی و تبدیل شدن موضوع حجاب و پوشش زنان به عامل پوشاندن تهی شدن روزافزون حکومت از آرمانهای اصیل دینی و ملی" دانستهاند.
آنها گفتهاند جریان حزباللهی تحرک جدی، و چهرهها و شخصیتهای قابل توجه و جریانساز ندارد و این مساله به دلیل "ضعف جمهوری اسلامی در امیدآفرینی حقیقی" است.
امضاکنندگان نامه میگویند ایران به "اصلاحات اساسی و انقلابگونه" نیاز دارد.