نشنال جئوگرافیک: گزارش‌های ما نژادپرستانه بوده است

نخستین شماره نشنال جئوگرافیک در سال ۱۸۸۸ منتشر شده است نشریه آمریکایی نشنال جئوگرافیک اعلام کرده است که گزارش‌هایش درباره مردم گوشه و کنار جهان نژادپرستانه بوده است.
 
سوزان گلدبرگ، سردبیر این نشریه می‌گوید که گزارش‌های این نشریه تا دهه هفتاد میلادی آمریکایی‌های غیر سفید پوست را نادیده گرفته، نژادهای مختلف به عنوان یک گروه عجیب و غریب یا وحشی نشان داده و بر اساس کلیشه‌های رایج بوده است.
 
شماره آوریل این نشریه به نژادهای بشر تقدیم شده و از یک مورخ خواسته شده که شماره‌های گذشته این نشریه را بررسی کند.
 
این نشریه به مناسبت پنجاهمین سالگرد قتل مارتین لوترکینگ، رهبر جنبش حقوق مدنی آمریکایی‌های آفریقایی‌تبار تصمیم گرفته است که مطالب گذشته‌اش را بازبینی کند.
 
خانم گلدبرگ در سرمقاله‌ شماره آخر این نشریه با عنوان "گزارش‌های ما چند دهه نژادپرستانه بوده" نوشت: "بیایید با استفاده شرم‌آوری که اکنون از نژاد به عنوان یک استراتژی سیاسی می‌شود، مقابله کنیم و نشان دهیم که می‌توانیم بهتر از این عمل کنیم."
 
خانم گلدبرگ می‌گوید که مطالب بعضی از شماره‌های آرشیوی این نشریه او را "متحیر و مبهوت" کرده است از جمله یک عکس از بومیان استرالیا که در سال ۱۹۱۶ منتشر شده با این شرح: "بومیان جنوب استرالیا: این وحشی‌ها کمترین هوش را در میان انواع انسان‌ها دارند."
روی جلد مجله نشنال جئوگرافیک ماه آوریل که به موضوع نژاد می‌پردازد پروفسورجان ادمون مایسون، از دانشگاه ویرجینیا که گزارش‌های نشنال جئوگرافیک را بررسی کرده است می‌گوید نشنال جئوگرافی با "نفوذ فوق‌العاده" خود فقط برخوردهای نژادپرستانه را تقویت کرده است.
 
او نشان می‌دهد که این نشریه تا سالهای ۱۹۷۰ آمریکاییهای غیر سفید پوست را نادیده گرفته یا آنها را فقط به شکل کارگر و پیشخدمت نشان داده است.
 
پروفسور مایسون به عکس‌هایی از مواجهه بومیان با تکنولوژی غرب اشاره می‌کند و می‌گوید که در بسیاری از عکس‌های این نشریه از جمله عکس‌های زنان جزایر اقیانوس آرام مرزبندی بین "ما و آنها" و "متمدن‌ها و غیرمتمدن‌ها" دیده می‌شود.
 
او دو مقاله را با هم مقایسه کرده است اولی درباره دوران آپارتاید در آفریقای جنوبی در سال ۱۹۶۲، که در آن به هیچ مشکلی اشاره نشده بود و مقاله دوم مربوط به سال ۱۹۷۷ که در آن مخالفت رهبران سیاهپوست با حکومت آپارتاید منعکس شده بود.
 
پروفسور مایسون میگوید: "مقاله بدون ایراد نبود ولی در آن مسئله ظلم به سیاهپوستان نشان داده شده بود."
 
البته این تاریخدان تایید می‌کند که این نشریه حتی در همان دوران، با نشان دادن جهانی وسیعتر به مخاطبانش کار مثبتی انجام داده است:
 
"می‌توان گفت که یک نشریه همانطور که می‌تواند چشم مردم را باز کند، همزمان می‌تواند چشم آنها را بر بعضی مسائل ببندد."
درباره نشریه نشنال جئوگرافیک یا مجله جغرافیای ملی: