سندروم استکهلم؛ قربانیان آدم ربایی که عاشق ربایندگان خود شده بودند - بخش دوم - تصویری

انسان از زمانی که زندگی را آغاز میکند اسیر میشود؛ اسیر عواطف، احساسات، مادیات و معنویات، اما همانند سندروم استکهلم دل به زندان و زندان بان خود میدهد، و حتی با وجود رنجی که متحمل میشود همچنان به این اسارت عشق میورزد و لذت میبرد و حتی از پایانش اندوه دارد. در واقع همه انسانها در زندگی فقط آموخته اند با قفسهایی که آنها را احاطه کرده پرواز کنند و گاها اوج بگیرند و گاهی سقوطی دردناک تجربه کنند. اما روزی برای همه، درهای این قفس های نامرئی با مرگ گشوده میشود و باز هم مانند سندروم استکلهم زندانی از آنچه باعث نجات او میشود بیزار میشود و احساسات منفی پیدا میکند!