این روزها وقت کودکان و نوجوانان هر چه بیشتر با وسایل الکترونیک، موبایل، لپتاپ، کنسول و کامپیوتر میگذرد، به خصوص در دهه اخیر که تلفنهای هوشمند متصل به اینترنت فراگیر شدهاند.
در باره تاثیر این چشم دوختنهای طولانی و مستمر بر وزن این کودکان و افزایش احتمال بیماریهایی مثل دیابت زیاد صحبت شده است، اما اگر خوب به موضوع نگاه کنیم، میبینیم که به جز افزایش دور کمر، چشم کودکان و نوجوانان هم در دهههای اخیر بسیار نزدیکبینتر شده است.
اکنون در شرق آسیا نزدیکبینی کودکان اپیدمی شده است. پروفسور کریس هموند جراح و متخصص بیماریهای چشم در کینگز کالج لندن، میگوید: "نزدیکبینی یا میوپی هر چه بیشتر شایع شده و در جنوب آسیا، سنگاپور، تایوان و کره جنوبی نود درصد ۱۸ سالهها نزدیکبین هستند.... در اروپای غربی، عملا چهل تا پنجاه درصد جوانانی که در میانه دهه بیست سالگی هستند نزدیکبین هستند."
به گفته پروفسور هموند در قرن بیستم این میزان بیست تا سی درصد بوده است.
به عقیده دکتر آنگرت دالمان نور، متخصص بیماریهای چشم در بیمارستان مورفیلد لندن یکی از علل شیوع نزدیکبینی این است که تماس کودکان با نور آفتاب کم است:
"به نظر میرسد قرار نگرفتن در معرض نور مستقیم آفتاب مهمترین عامل باشد چون بچههایی که زیاد مطالعه یا از کامپیوتر و تلفن هوشمند و تبلت استفاده میکنند فرصت کمتری دارند که بیرون خانه این سو و آن سو بدوند و در معرض آفتاب باشند و به همین دلیل بیشتر احتمال دارد دچار نزدیکبینی شوند."
پروفسور هموند هم میگوید ارتباطی که بین توان دانش آموزان شرق آسیا در ریاضی و نزدیکبینی وجود دارد شاید تصادفی نباشد: "این بچهها از سنین پایین زیر فشار آموزش بسیار شدید هستند و بیشتر وقتشان در فضای بسته میگذرد و همه چیز را در نزدیکی چشمشان مطالعه میکنند و در فضای باز وقت خیلی کمی را میگذرانند."