رعایت رژیم غذایی غنی از فیبر ممکن است میزان التهاب را کاهش دهد.
این گونه رژیم به احتمال زیاد دستاوردهای بیشتری نیز به همراه خواهد داشت. میوهها، سبزیجات، حبوبات، آجیل و دانهها و نیز غلات کامل منبعی سرشار از ویتامینها، مواد معدنی، پروتئین و مواد مغذی سالم دیگر هستند. همچنین این خوراکیها میتوانند علائم ناشی از التهاب را نیز کاهش دهند؛ عاملی کلیدی در بسیاری از انواع آرتروز. مطالعات نشان میدهد که مثلاً مردم آمریکا بسیار کمتر از میزانی که سازمان بهداشت اعلام کرده است، فیبر مصرف میکنند.
بدن ما به دو نوع فیبر نیاز دارد:
محلول، و نامحلول.
فیبر محلول با آب ترکیب میشود و آن را تبدیل به ژل میکند که فرایند هضم را کند میکند. این نوع فیبر به جذب بهتر مواد مغذی کمک میکند و ممکن است سطح کلسترول و ال دی ال (کلسترول بد خون) را کاهش دهد. فیبر محلول در غذاهایی مانند آجیلها و دانهها، حبوبات، عدس، سبوس جو و جو یافت میشود.
فیبر نامحلول به سیستم هاضمه شما کمک میکند و آن را فعال میسازد. این نوع فیبر، به حجم مدفوع میافزاید و به از بین رفتن یبوست کمک میکند. منبع سرشار از فیبر نامحلول، خوراکیهایی همچون سبزیجات، غلات کامل و سبوس گندم هستند.
رابطه فیبر و التهاب
پژوهشهای اندکی در این زمینه انجام شده و نتایج آنها نشان دادند افرادی که رژیم غذایی سرشار از فیبر دارند سطح غلظت پروتئین واکنشگر آنها (CRP) در خون کاهش مییابد. پروتئینهای مرحله حاد بیماری نشانه وجود التهاب است که میتواند علامت وجود بیماری آرتریت روماتوئید، بیماری قلبی و دیابت باشد.
شاید صحیح نباشد که بگوییم خوردن میوه، سبزیجات، و غذاهای سرشار از فیبر به بهبود آرتروز مشخصاً کمک میکند، اما کاهش سطح غلظت پروتئین واکنشگر دلیلی مهم است برای اینکه فیبر بیشتری به بدن برسانیم. از سوی دیگر، رژیم غذایی غنی از فیبر به کاهش التهاب از طریق کاهش وزن کمک میکند. غذاهای پرفیبر همچنین به باکتریهای مفید موجود در روده غذا میرساند. این باکتریها آزادکننده موادی هستند که سطح التهاب را در کل بدن کاهش میدهند. در واقع التهاب کمتر، ممکن است رابطه چندانی با خود فیبر نداشته باشد نسبت به مواد شیمیایی گیاهی سالم به نام فیتونوترینت (phytonutrients) موجود در غذاهای غنی از فیبر، سبزیجات، و غلات کامل.
آیا مکملهای فیبر، نیز کارساز هستند؟