بازار گرم طلافروشی و طلاپوشی در افغانستان

بی بی سی : در محلی در شهر کابل به شکل تقریبا پنهان به خاطر نگرانی‌های امنیتی، حدود سی نفر کارگر شبانه روزی در یک کارگاه تولیدی زرگری کار می‌کنند.
 
اکثر کارگران جوان هستند و با عشق به کارشان مشغول. شاید چون کارشان هم هنر است و هم صنعت.
 
جاوید مظفری، مالک این کارگاه می‌گوید بیشتر از سی سال تجربه زرگری دارد. سال‌ها قبل با دست کار می‌کردند و حالا با دستگاه. مهاجرت ده ساله به ایران فکرش را نو و تازه‌تر ساخت.
 
زرگری شغل آبا اجدادی‌شان است. از پدران به پسران رسیده. حالا پسر چهارده ساله او نیز یکی از کارگران است.
طلاهای ساخت افغانستان به نام کشورهای دیگر در اینجا به فروش می‌رسد دیزاین‌های زیورآلات را یا خودشان طراحی می‌کنند و یا از طلاهای خارجی کاپی می‌کنند. از روی دیزاین‌ها، قالب‌های پلاستیکی می‌سازند.
 
قالب‌های پلاستیکی ارزان یکجا می‌شوند تا به فلزی گران شکل بدهند. اطراف قالب پلاستیکی گچ گرفته می‌شود و بعد از پر شدن با مایع طلا در کوره ۸۰۰ درجه‌ای حرارت می‌بیند.
 
تکه‌های طلای جدا شده در اتاق جوشکاری، کنار هم چیده می‌شوند و یکی یکی شاهکارهای زینتی را خلق می‌کنند.
 
پس از شستشو و رنگ کاری، تراش‌های ظریفانه می‌خورند تا هر بیننده‌ای را جذب کنند.
 
حالا زیورآلات طلای ساخت افغانستان آماده‌اند اما بی نام و نشان از محل ساخت واقعی‌شان فروخته می‌شوند.
کفش طلا، از اجناسی که اگر بخواهید در طلافروشی‌های افغانستان می‌توانید پیدا کنید  زرگران می‌گویند این طلاها بیشتر از نیم بازار را تسخیر کردند اما به نام طلای ایرانی، عربی، بحرینی، سنگاپوری، مصری و الجزایری فروخته می‌شوند.
 
آقای مظفری می‌گوید: "ما به شکل عمده می‌فروشیم. زرگران می‌فهمند طلا ساخت ما است اما این که به نام کشورهای دیگر می‌فروشند کار خودشان است."
 
طلای زرد، بازار گرمی در افغانستان دارد. اما کمتر افغانی حاضر می‌شود طلایی را به نام کشورش بخرد.
 
زرگران می‌گویند مشتریان به نام "طلای افغانی" اعتماد ندارند و شاید نگران کیفیت آن هستند گرچند کیفیت طلا در هر جای جهان قابل تشخیص است.
 
طلای اولیه برای ساخت زیورآلات طلا، هم از معادن افغانستان و هم از طلاهای کهنه و شکسته‌ای که دوباره آب می‌شوند، تامین می‌گردد.
تاج طلا، یکی دیگر از زیوراتی است که این روزها به وفور در زرگری های افغانستان دیده می‌شود  طلا چه ساخت افغانستان باشد چه وارداتی، بازار آن شلوغ و پر زرق و برق است. مغازه‌های طلافروشی معمولا خالی از مشتری نیستند.
 
در میان افغان‌ها، به خصوص زنان، طلای زرد علاقمندان خاص خود را دارد. بعضی از زنان به طلا به عنوان سرمایه می‌بینند و بعضی‌ها هم به عنوان وسیله‌ای برای فخر فروشی و نشان دادن ثروت‌شان.
 
به هر حال اگر در افغانستان زندگی کنید، حتی اگر طلا را نپسندید، برای یکبار هم که شده، پایتان به این بازار می‌رسد.
 
پرویز غنی زاده، مشتری یکی از زرگری‌ها است. او برای خرید یک انگشتر طلا برای دوستش به بازار آمده است.
 
او می‌گوید: "خانم‌ها طلا را دوست دارند. طلا یک هدیه است که ارزشش را از دست نمی‌دهد. لوکس است و با ارزش."
شماری از زنان افغان در بعضی مهمانی‌ها و محافل عروسی از کمربندهای طلا هم استفاده می‌کنند زنان مشتریان اصلی بازار طلا هستند. اگرچه در اکثر اوقات پول از مردان است و پوشش از زنان.
 
مرزوقه خانم کلان سنی است که همراه با دختر و خانواده دامادش برای خرید طلا به زرگری آمده است.
 
او می‌گوید اگرچه طلا برای کسی خوشبختی نمی‌آورد اما برای خانم‌ها معمولا داشتن طلا مهم است.
 
وی می‌گوید: "طلا زیور هم هست برای زن زیبایی می‌آورد. زن‌ها بین خود می‌گویند هر شوهری که زنش را دوست داشته باشد، برایش طلا می‌خرد."
 
در بسیاری از محافل در افغانستان، شمار زیادی از زنان زیورآلات طلا می‌پوشند و گاهی گردهمایی آنها بهانه‌ای برای نمایش این زیورات طلا می‌شود.
در بازارهای افغانستان از طلاهای ظریف و پرکار تا طلاهای سنگین و چشم پرکن پیدا می‌شود شماری از خانواده‌ها و اقوام هنگام ازدواج دختران‌شان، فهرست بلند بالایی از زیورآلات طلا را به خانواده داماد می‌سپارند؛ گاهی مرد با داشتن توانایی کافی آن را به پیشانی باز می‌پذیرد و گاهی بار سنگین قرض و سالها زحمت را به دوش می‌گیرد و این خواست‌ها را فراهم می‌کند.
 
در کنار این گروه، شماری نیز هستند که سادگی را می‌پذیرند و به طلا هیچ اهمیتی نمی‌دهند.
 
با وجود این همه، محبوبیت این طلای زرد بین اکثریت، کار و بار آن را گرم ساخته و مشتریانش را همیشگی.
 
حالا بیشتر از صد کارگاه طلاسازی در افغانستان وجود دارد و شمارشان روز به روز افزایش می‌یابد. افزایش شمار کارخانه‌های طلا در افغانستان، واردات آن را تا کمتر از یک تن در سال کاهش داده است، رقمی که چند سال پیش، بیش از دو تن بود.