با ۱۰ ماده مخدر اصلی و تاثیرات مخرب و مرگبار هر یک از آن ها آشنا شوید

۱۰- هروئینهروئین ماده ی مخدری است که به طور مستقیم از فرآوری شیره ی تریاک بدست می آید. این ماده اولین بار برای کمک به بیمارانی که به مورفین معتاد شده بودند ساخته شد. هروئین پس از گذشتن از مانع خونی- مغزی که بلافاصله پس از تزریق شدن آن در جریان خون رخ می دهد به مورفین تبدیل می شود که عملکرد اندروفین ها را تقلید کرده و حس بهبودی و سلامت را به فرد می دهد. حس سرخوشی و شادی که پس از این موضوع در بدن فرد به وجود می آید به یک حس لذت جنسی که در درون شکم رخ می دهد تشبیه شده است. یکی از روش های اصلی استعمال هروئین، تزریق درون وریدی به شمار می آید.

کوکائین یک آلکالوئید تروپان کریستالی شده است که از برگ های گیاه کوکا به دست می آید. این ماده ی مخدر هم سیستم عصبی مرکزی را تحریک کرده و اشتها را به شدت کاهش می دهد و هم حسی توهمی و مملو از هیجان و شور و شعف همراه با انرژی فراوانی را در شخص ایجاد می کند. از این ماده ی مخدر به طور تفریحی و موردی برای دستیابی به چنین حالتی استفاده می شود. کوکائین در تحریک سیستم عصبی مرکزی بدن به شدت موثر است و تاثیر آن بین ۲۰ دقیقه تا چند ساعت در بدن فرد باقی خواهد ماند که به میزان مصرف، خلوص و روش مصرف بستگی دارد.

 

اولین نشانه های پس از مصرف این ماده ی مخدر شامل فعالیت بیش از حد، بی قراری، افزایش فشار خون، بالا رفتن ضربان قلب و خوشی زایدالوصف است. این شادی و شعف بعضی اوقات با احساس آرام نبودن و افسردگی و میل شدید به استعمال دوباره همراه است.. همچنین این ماده ی مخدر به شدت میل جنسی را در فرد افزایش می دهد. از اثرات مخرب جانبی این ماده ی مخدر می توان به لرزش، توهم پارانویایی و ضعف جنسی اشاره کرد که معمولاً با افزایش دفعات مصرف بیشتر می شود.

متامفتامین که معمولاً به آن «meth» یا «یخ» نیز گفته می شود یک ماده ی مخدر روانگردان و شبه سمپاتیک است که پس از ورود به مغز باعث می شود که هورمون های نوراپی نفرین،دوپامین و سروتونین در مغز ترشح شوند. از آن جا که این ماده ی مخدر مسیر پاداشی مزولیمبیک را تحت تاثیر قرار می دهد باعث حالت شادی و شعف در فرد می شود و به زیاده روی و اعتیاد منجر می گردد. افراد مصرف کننده ی متامفتامین ممکن است دچار وسواس شده و کارهای تکراری انجام دهند مانند تمیز کردن خانه، دست شستن یا باز کردن و دوباره بستن بعضی اشیا. ترک اعتیاد به این ماده ی مخدر با خوابیدن و خوردن بیش از حد و علائمی شبیه افسردگی و همچنین اضطراب و میل شدید به مصرف دوباره این ماده مخدر همراه است.

کراک کوکائین که کعمولاً به اختصار «کراک» نامیده می شود در اوایل دهه ی ۱۹۸۰ ساخته شد و در مقیاس گسترده ای مورد استفاده قرار گرفت. به دلیل خطرات استفاده از اتر برای تولید کوکائین خالص برای تولید کنندگان، آن ها تصمیم گرفتند که مرحله ی جدا کردن رسوب کوکائین خالص را از محلول آمونیاکی حذف کنند. در نتیجه مراحل تصفیه نیز خود به خود حذف شدند. امروزه معمولاً  بیشتر از جوش شیرین به جای آمونیاک به عنوان پایه استفاده می شود که هم بوی کمتری داشته و هم کمتر سمی است. با این وجود از مواد پایه دیگری نیز می توان برای تولید کراک کوکائین استفاده نمود. بعد از ساختن کراک نسبت کوکائین به بی کربنات یک به یک یا دو به سه خواهد بود.

لیسرجیک اسید دی اتیل آمید (Lysergic acid diethylamide) که با نام های دیگری مانند «LSD» و «اسید» نیز شناخته می شود، یک ماده ی مخدر نیمه صنعتی توهم زا از خانواده ی تریپتامین (tryptamine) است. این ماده ی مخدر که در میان مواد توهم زا از همه شناخته شده تر و قوی تر به شمار می آید یک ماده ی مخدر انتئوژن است که به صورت تفریحی مورد استفاده قرار می گیرد. تاثیرات روانی ال اس دی که با واژه ی «سفر» (trip) خلاصه می شود از هر فرد به فرد دیگر کاملاً متفاوت بوده و به فاکتورهایی از قبیل تجربیات قبلی، شرایط ذهنی و محیطی و همچنین مقدار و قدرت دُز مورد استفاده بستگی خواهد داشت.

همچنین هر «سفر» با «سفر» بعدی و قبلی و حتی مراحل یک سفر نیز متفاوت خواهد بود. سفر ال اس دی ممکن است تاثیرات مخرب روانی عاطفی دراز مدتی داشته باشد به نحوی که برخی ادعا کرده اند مصرف این ماده باعث تغییرات شدید شخصیتی و دیدگاه آن ها نسبت به دنیا شده است.

قرص اکستاسی (Ecstasy) یا «MDMA» یک ماده ی مخدر نیمه صنعتی روانگردان انتاکتوژن (entactogen) از خانواده ی فنتیلامین (phenethylamine) است که تجربیات و توهمات تصویری آن نسبت به بسیاری دیگر از داروهای روانگردان کمتر اما قدرت تحریک جسمی آن بیشتر خواهد بود. این ماده ی روانگردان معمولاً به صورت تفریحی و موردی استفاده شده و به عنوان یک داروی انتئوژن برای افزایش عملکرد جسمی یا از بین بردن علائم افسردگی مورد استفاده قرار می گیرد.

 

از تاثیرات این ماده ی روانگردان می توان به افزایش هوشیاری همه ی حواس، احساس رهایی و آزادی، خوشی، همدلی، عشق، شادی، خودآگاهی مفرط، احساس شفافیت ذهنی و علاقه ی فراوان به موسیقی و حرکات بدنی مداوم اشاره کرد. حتی حس لامسه در برخی از افراد به شدت تقویت می شود که تماس بدنی داشتن با دیگران را برای وی بسیار لذتبخش می کند. از عوارض دیگر این ماده ی روانگردان می توان به فشردن آرواره ها روی هم و افزایش ضربان قلب اشاره کرد.

تریاک یک ماده ی مخدر رزینی است که از شیرابه ی خارج شده از غلاف دانه های بالغ نشده ی گیاه خشخاش به دست می آید. این شیره حاوی مقادیر زیادی مورفین تا حدود ۱۶ درصد است که یک ماده ی مخدر آلکالوئیدی بوده و معمولاً برای تولید هرویین به صورت شیمایی فرآوری می شود. معمولاً مواد مخدر صنعتی، نیمه صنعتی خالص تری جایگزین تریاک شده که تاثیر آن ها روی بدن از تریاک بیشتر است. برای اولین بار این کار در سال ۱۸۱۷ انجام گرفت و فردی به نام فردریش ویلهلم آدام سرتورنر ادعا کرد که بعد از ۱۳ سال تحقیق و آزمایش مصیبت بار آن روی خود و سه پسربچه ی دیگر توانسته است مورفین خالص را از تریاک جدا کند.

 

شاهدانه (Cannabis) که بیشتر با نام «ماری جوآنا» در شکل گیاهی خود شناخته می شود یک ماده ی روانگردان است که از گیاه گل شاهدانه به دست می آید. انسان ها از دوران ماقبل تاریخ نیز از شاهدانه استفاده می کردند اما در قرن بیستم استفاده از آن در سطح گسترده ای به صورت تفریحی یا در مراسم مذهبی و روحانی و همچنین در زمینه ی پزشکی شدت گرفت. بر اساس برآوردها بیش از ۴ درصد ساکنان کره ی زمین به طور سالانه از این ماده ی مخدر استفاده می کنند. مصرف شاهدانه عوارض روانی و جسمانی خاصی را در پی دارد و معمولاً به صورت خوراکی یا مانند سیگار استعمال می شود. نئشگی حاصل از مصرف بی رویه ی این ماده از فردی به فرد دیگر و با توجه به قدرت بدنی فرد، میزان استعمال، ترکیبات شیمیایی، روش مصرف و شرایط مصرف متفاوت خواهد بود.

 

قارچ های هذیان آور (Psilocybin mushrooms) قارچ هایی هستند که حاوی مواد روانگردان سیلوسیبین و سیلوسین و گاهی اوقات دیگر مواد روانگردان تریپتامینی هستند. وقتی که سیلوسیبین وارد بدن شود، تجریه شده و از آن سیلوسین تولید می گردد که تاثیرات توهمی در پی دارد. تاثیرات سمی قارچ های سیلوسیبین با توجه به دُز مورد استفاده، روش آماده سازی و متابولیسم شخص مصرف کننده بین ۳ تا ۷ ساعت طول خواهد کشید. توهمات ناشی از مصرف این قارچ ها معمولاً از نوع تصویری و شنیداری بسیار قوی بوده و از نشاط تا افسردگی و اضطراب متفاوت خواهد بود. حتی ممکن است در برخی افراد مصرف این قارچ ها هیچ تاثیرات جانبی نداشته باشد.

 

پی سی پی (PCP) یا «فنسیکلیداین» (Phencyclidine) یک ماده ی مخدر تجزیه ای است که قبلاً به عنوان یک عامل بیهوشی مورد استفاده قرار می گرفت که تاثیرات توهمی و نوروتوکسیک داشت. این ماده ی مخدر با عنوان «غبار فرشته» (Angel Dust) نیز معروف بوده و نام های دیگری از قبیل «خیس»، «شِرمن همزلی»، «هالک هوگان» و بسیاری اسامی دیگر نیز برای آن به کار می رود. اگر چه تاثیرات روانگردانی آن تنها چند ساعت ادامه پیدا می کند اما پاکسازی کامل بدن از آن طولانی تر خواهد بود و معمولاً هفته ها به طول خواهد انجامید. پی سی پی معمولاً به صورت تفریحی توسط افراد استفاده شده و تولید آن به صورت غیرقانونی انجام می گیرد.

این ماده معمولاً به صورت مایع یا پودری بود اما معمولاً به صورت اسپری روی برگ های ماری جوآنا، نعناع، پونه ی کوهی، جعفری و یا زنجبیل پاشیده شده و به شکل سیگار کشیده می شود. این داروی مخدر تاثیر زیادی بر روی سیستم عصبی گذاشته و به شکل توهمات، ایده های غیرطبیعی و مضحک، فکر های عجیب و غریب و هذیان گویی، قدم براداشتن و حرکات بدن ناهماهنگ و آشفته، حرکات چشمی نامنظم و غیرطبیعی، افزایش ضربان قلب و تغییر شدید دمای بدن خود را نشان می دهد. در کل این ماده مخدر اخلاق و رفتار فرد را به شدت تغییر داده و باعث می شود که فرد مصرف کننده ارتباط خود را با واقعیت از دست داده و یا حرکات شبیه زامبی از خود نشان دهند.