درخواست طلاق ۱۰ هزار نفر از همسران زندانیان ایران در سال ۹۵

رئیس سازمان زندان‌ها و اقدامات تامینی و تربیتی ایران از شناسایی ۱۰ هزار نفر از همسران زندانیان در سال ۹۵ از سوی این سازمان خبر داد که خواستار طلاق بودند.
 
به گزارش روز پنج‌شنبه ۱۱ خرداد نسیم‌آنلاین٬ اصغر جهانگیر این اظهارات را در نوزدهمین «جشن حمایت از خانواده زندانیان» بیان کرد.
 
آقای جهانگیر افزود که علت اصلی تقاضای طلاق از سوی همسران این ۱۰ هزار زندانی٬ فقدان سرپرست خانواده بود که این سازمان با «برگزاری کلاس‌های مشاوره» از «فروپاشی» این خانواده‌ها «جلوگیری» کرد.
 
وی همچنین گفت که در سال ۹۵، ۲۵۰۰ نفر از فرزندان افراد زندانی در معرض اعتیاد قرار داشتند٬ بیش از ۷۰۰ نفر دیگر از فرزندان این افراد ترک تحصیل کرده بودند و ۸۲۵ خانواده زندانی نیز دارای مشکلات خاص مانند بیماری‌های خاص، فرار از منزل فرزندان و زندانی شدن هم‌زمان والدین بودند.
 
به گفته رئیس سازمان زندان‌ها٬ افراد در معرض اعتیاد با کمک کمیته امداد٬ «سقوط» نکردند و تلاش‌هایی نیز برای بازگشت ترک تحصیل‌کردگان به مدارس انجام شد.
 
به گزارش خبرگزاری فارس٬ این مقام مسئول با اشاره به مشکلاتی که برای خانواده‌های زندانیان پس از فقدان سرپرست خانواده پیش می‌آید٬ گفت که این سازمان در سال گذشته با تخصیص ۱۲ میلیارد تومان به خانواده زندانیان سعی کرد بخشی از مشکلات آنها را حل کند.
 
وی در حالی از مشکلات خانواده‌های زندانیان در ایران و تلاش برای رفع آنها سخن گفته که هفته گذشته اعلام کرده بود آمار زندانیان در ایران از سال ۱۳۶۴ تا ۱۳۹۵ حدود ۳۳۳ درصد رشد داشته است.
 
رئیس سازمان زندان‌ها همچنین گفته که «۶۴ درصد زندانیان {در ایران} متاهل هستند و ۷۰ درصد آنها از نظر سنی زیر ۴۰ سال» قرار دارند.
 
مقام‌های جمهوری اسلامی از سال‌ها پیش برنامه‌های مختلفی به منظور کاهش جمعیت زندانیان در ایران را در دستور کار خود قرار داده‌اند که این برنامه‌ها چندان موفقیت‌‌آمیز نبوده است.
 
علاوه بر مشکلات خانواده‌های زندانیان٬ سخنگوی کمیسیون قضایی و حقوقی مجلس نیز به تازگی گفته که صدور حکم اعدام برای همه افراد در چرخه قاچاق مواد مخدر٬ در واقع تربیت «سرباز» برای باندهای مواد مخدر از طریق سوق دادن فرزندان اعدامی‌ها به فروش این مواد است.
 
حسن نوروزی افزوده که فرزندان خانواده‌های اعدامی از روی «تنگدستی» به ناچار به مواد مخدر روی می‌آورند.
 
وی اضافه کرده که «بسیاری از فرزندان اعدامی... از جامعه منزوی شده و هیچ اداره‌ای افراد مذکور را استخدام نکرده و حتی هیچ کس حاضر به وصلت خانوادگی با مشارالیه نیست».