"اجتماعات بسته اسلامی خطر بزرگی هستند".

در واقع یک نوع جهان بینى ایضایى سبب اینچنین برداشت و تعبیرها مى شود. صرفنظر از اینکه چه اعتقادى داریم، اینکه فقط دین مسبب اصلى این فجایع است اشتباه است. مشکل اصلى نقص بزرگ در استدلال هست. آدمیزاده با نهایت تاسف فقط یک ابزارِ استدلال دارد و آن، برداشت براساس منطقِ "اگر - آنگاه " است! که در معادلاتِ پیچیده و علومِ انسانى و البته در بسیارى موارد الکن هست. یعنى در مواردى چشم ها را نباید شُست! نیازى هم نیست جور دیگر نگاه کنیم. در بسیارى موارد نباید از إحساسات پیروى کنیم و......

روحانیون در این اجتماعات خوب کاسبند از هر نظر

غربی ها یا اینکه احمق هستند و یا اینکه خودشان را به خریت زده اند. وگرنه چه معنی دارد با تروریست ها میخواهند مبارزه کنند ولی با ام الفساد اسلامی مانند عربستان که همه این اندیشه های تروریستی از آنجا می آید دوستی میکنند. یک دو روی و منافقت اینجا جریان دارد.