مقاله‌ای که می تواند زندگی شما را نجات دهد!

شایع‌ترین شاخص یک سکته مغزی آغاز ناگهانی ضعف یا بی حسی در یک سمت بدن، از جمله صورت و دست ها است.
 
هنگامی که فردی دچار سکته مغزی می شود، هر ثانیه ارزشمند خواهد بود. دریافت سریع مراقبت های خوب عاملی کلیدی در پرهیز از آسیب بلند مدت است. برای یک سکته مغزی ایسکمیک (شایع‌ترین نوع سکته مغزی است و زمانی رخ می دهد که یک لخته خون مانع جریان خون به مغز می شود) استاندارد طلایی درمان تزریق داروی تجزیه کننده لخته خون tPA طی چهار ساعت و نیم است.

 به گزارش گروه سلامت عصر ایران به نقل از "وُمنز دی"، دریافت tPA احتمال اجتناب از یک عمر ناتوانی را افزایش می دهد. کارشناسان به این نکته اشاره دارند که به طور کلی، زنان تمایل به دریافت مراقبت های کمتر تهاجمی نسبت به مران برای درمان حمله قلبی و سکته مغزی دارند. در شرایطی که سطح آگاهی رو به افزایش است، این مساله که برای خود ارزش قائل شده و خانواده و دوستان را از آن چه رخ داده آگاه کنید، اهمیت دارد.
 آشنایی با نشانه ها
 شایع‌ترین شاخص یک سکته مغزی آغاز ناگهانی ضعف یا بی حسی در یک سمت بدن، از جمله صورت و دست ها است. با توجه به شرایطی که دارید، شما می توانید برای بلند کردن دو دست خود تلاش کنید یا در برابر آینه لبخند بزنید؛ اگر یک دست به سمت پایین سقوط می کند یا لبخند نامتقارن است احتمالا به کمک فوری نیاز دارید. از دیگر نشانه های سکته مغزی می توان به ناتوانی در تکلم، ضعف در یک دست، اختلال در بینایی و سرگیجه اشاره کرد.
 با اورژانس تماس بگیرید
 اگر سکته مغزی را تجربه کرده اید، رانندگی تا بیمارستان، چه خود شما راننده باشید و چه یک دوست این کار را انجام دهد، ایده خوب محسوب نمی شود. ماموران آمبولانس می توانند به محض حضور در محل روند درمان نجات بخش را آغاز کنند.
 صحبت کنید
 اگر توانایی صحبت کردن دارید بگویید که «فکر می کنم سکته کرده ام» یا فقط از «سکته مغزی» استفاده کنید. استفاده از کلمه واقعی افزون بر تشریح احساسی که دارید احتمال بیشتری دارد به توجه فوری منجر شود. اگر وارد بخش اورژانس بیمارستان شوید و بگویید که دید من عجیب شده است و سرم درد می کند، کارکنان اورژانس ممکن است در ابتدا تصور کنند دچار میگرن شده اید.
 چگونه کمک کنیم
 اگر به نظر می رسد فردی دچار سکته مغزی شده است به این نکته اشاره کنید که نشانه ها از چه زمانی آغاز شده اند زیرا از این طریق پزشک می تواند درباره استفاده از داروی tPA یا انتخاب روش درمانی دیگر تصمیم گیری کند. در بیمارستان حضور داشته باشید و این که چه کارهایی برای تشخیص شرایط انجام شده اند را جویا شوید.