هموروئید یا بواسیر را زود درمان کنید

تا سن 50 سالگی، حدود نیمی از افراد بالغ برای دوره ای از زندگی خود با عوارض هموروئید نظیر خارش, احساس ناراحتی و خونریزی مکرر سر و کار دارند. خوشبختانه امروزه با پیشرفت علم پزشکی، راه حل های درمانی گسترده ای برای هموروئید وجود دارد. خبر خوب تر آنکه بیشتر افراد قادر خواهند بود، با به کار گیری روش های درمانی خانگی و نیز ایجاد تغییراتی در سبک زندگی از بسیاری عوارض آن رهایی یابند.
 
دکتر جواد غروبی، متخصص جراحی عمومی و استادیار دانشگاه شهید بهشتی در تعریف بیماری هموروئید می گوید: 
 
هموروئید ها، شبکه های وریدی مستقر در انتهای تحتانی روده بزرگ هستند که در زیر مخاط انتهای رکتوم یا دور مقعد قرار گرفته اند. البته ما زمانی اصطلاح هموروئید را بکار می بریم که این ورید ها متسع و متورم شده و یا به تعبیری واریسی می شوند مثل واریس پا.
 
هموروئید ها به دو دسته داخلی و خارجی تقسیم می شوند: هموروئید داخلی در قسمت انتهایی راست روده و هموروئید خارجی در زیر پوست دور مقعد ایجاد می شود.
علائم هموروئید چیست؟
 مهم ترین علامت بواسیر یا هموروئید داخلی، خونریزی از دستگاه گوارش تحتانی در زمان دفع مدفوع است. هموروئید داخلی در مراحل اولیه توسط بیمار غیر قابل لمس است و ممکن است به دلیل خونریزی در هنگام اجابت مزاج، فرد به پزشک مراجعه کند.
 
البته در مراحل پیشرفته به دلیل بیرون زدگی بواسیر از خروجی مقعد، خارش و درد ممکن است به آن اضافه شده و حتی بیمار مختصری از بی اختیاری مدفوع رنج ببرد.
 
هموروئید خارجی به واسطه ی تورم اطراف مقعد، توسط بیمار قابل لمس است. اگر خون موجود در شبکه وریدی هموروئید خارجی لخته شود، به دلیل وجود شبکه عصبی حساس درد بسیار شدیدی برای بیمار ایجاد می کند.
چرا به بیماری هموروئید دچار می شویم؟
 در مورد علل دچار شدن به این بیماری عوامل مختلفی قابل ذکر است که از آن جمله می توان وجود یبوست مزمن، زور زدن بیش از حد موقع دفع و نشستن طولانی در دستشویی را نام برد.
 
البته عده ای از پزشکان اعتقاد دارند که اسپاسم یا انقباض اسفنکتر داخلی در افراد می تواند باعث ایجاد هموروئید یا بواسیر شود. همچنین کهولت سن هم به علت ضعف بافت همبند به عنوان یکی دیگر از علل شکل گیری این بیماری عنوان می شود.
تشخیص هموروئید چگونه است؟
 این بیماری با اخذ شرح حال و معاینه فیزیکی بیمار به راحتی تشخیص داده می شود. البته در سنین بالا اقدامات تشخیصی تکمیلی برای رد احتمال خونریزی از بالا مثل انجام کولونوسکوپی توصیه می شود.
چه کنیم به هموروئید دچار نشویم؟
 - جلوگیری از یبوست که با خوردن میوه جات، سبزیجات، دانه های گیاهی و سبوس میسر است. این مواد غذایی شامل فیبر زیادی هستند. به خاطر داشته باشید همراه با مصرف فیبر زیاد، نوشیدن زیاد آب نیز لازم است.
 
- فعالیت ورزشی متوسط به مدت حداقل دو ساعت در هفته، یا فعالیت ورزشی شدید با زمان یک ساعت در هفته و یا فعالیت ورزشی روزانه به مدت حداقل 10 دقیقه در روز حتما انجام شود.
 
- مکمل های فیبری شامل سیتروسل یا متامیوسل می تواند به صورت روزانه مورد استفاده قرار بگیرد که در صورت لزوم باید با دوز کم شروع شده و سپس طی مدت یک ماه یا بیشتر، به طور تدریجی افزایش یابد.
 
- در صورت احساس دفع بلافاصله باید به توالت رفت و از زور زدن اجتناب نمود تا در حالت ریلکس عمل دفع صورت بگیرد.
 
- از ایستادن و نشستن طولانی مدت خودداری گردد.
 
- قدم زدن های کوتاه مدت در طول روز نیز کمک کننده است. همچنین در صورت امکان از بلند کردن اجسام سنگین خود داری کرد.
 
- در خانم های باردار خوابیدن به پهلو به منظور اجتناب از فشار بر عروق لگنی توصیه می شود، زیرا این اقدام سبب کاهش اندازه هموروئید یا بواسیر می شود.
برای پیشگیری از تشدید هموروئید چه باید کرد؟
 - بعد از اجابت مزاج، محل را شستشو داد و سپس با دستمال کاغذی نرم کاملا خشک نمود.
 
- به منظور کاهش درد و خارش می توان از داروهایی مثل استامینوفن و بروفن استفاده کرد.
 
- استفاده از کمپرس یخ به مدت 10 دقیقه و سپس کمپرس گرم به مدت 10 تا 20 دقیقه مفید است.
 
- نشستن در آب گرم به مدت 15 دقیقه و سه بار در روز توصیه می شود، ولی باید مراقب سوختگی بود.
 
- دراز کشیدن در طول روز به بهتر شدن شرایط کمک می کند. در خانم های باردار به پهلو خوابیدن و در افراد دیگر دراز کشیدن به روی شکم در حالتی که زیر لگن بالش گذاشته اند، سبب کاهش التهاب هموروئید می شود.
درمان پزشکی هموروئید چگونه است؟
 بستن باند پلاستیکی به دور پکه یا برجستگی هموروئیدی به منظور چروکیده کردن آن به عنوان یک روش درمان پزشکی توصیه شده است.
 
همچنین از لیزر، اشعه مادون قرمز و کرایو تراپی (منجمد کردن) نیز در درمان این بیماری استفاده می شود، ولی شانس عود در این روش ها بیشتر است.
 
در موارد بسیار شدید و عود کننده و همچنین هموروئید های بزرگ از روش جراحی استفاده می شود. این روش نیاز به بی هوشی داشته و دوره نقاهت آن بین 7 تا 10 روز است.