مادر افغان ‌که سه فرزندش را در جنگ از دست داد، سه فرزند دیگرش را به جبهه فرستاد

شیما زن بیوه‌ای است که سه فرزند پلیس‌اش را در یک حمله شورشیان در ولایت قندهار از دست داد. اما او می‌گوید از اینکه ۳ پسر دیگرش که اکنون در ساختار نیروهای امنیتی کار می‌کنند، به میدان نبرد بروند، راضی است.
 
در زمستان امسال برخلاف زمستان‌های قبل، افغانستان ناآرام بود. عملیات نیروهای امنیتی افغان در بسیاری ازمناطق ادامه یافت.
 
شورشیان مخالف دولت هم آرام ننشستند. آنان در دو ماه گذشته حملات خونباری را علیه نیروهای امنیتی افغان انجام دادند. از جمله حمله‌ای در ولایت قندهار که منجر به کشته شدن ۱۶ سرباز پلیس شامل سه برادر در یک روز شد.
 
جاوید ۲۳ سال، امان ۲۵ سال و ظاهر ۲۹ سال داشتند. امان و ظاهر مدتی بود که نامزد شده بودند. هر سه برادر در یک ولایت اعزام شده بودند تا با همدیگر نزدیک و از طرفی مراقب هم باشند.
 
مادر این سه سرباز ناگهان باخبر شد که ۳ فرزند پلیس‌اش را از دست داده است. او بعد از این حادثه تقریبا یک روز در میان به آرامگاه پسرانش در دامنه کوه چهلستون در جنوب‌شرق کابل می‌رود و برای آنان دعا می‌کند.
 
شیما بیوه و ۵۷ ساله است. می‌گوید که در جوانی برای بزرگ کردن فرزندان قد و نیم قدش در خانه‌های مردم کار کرده است.
 
زمانی نیز روی زمین‌های زراعتی کار کرده و مدتی هم به عنوان کارمند قراردادی در وزارت مخابرات، نامه‌های رسمی را از یک شعبه به شعبه دیگر می‌برده‌ است.
 
شیما می‌گوید در کابل برای سلامتی فرزندانش که در ولایت ناآرام قندهار ماموریت داشتند، دعا می‌کرد که همان زمان خبر مرگ ۳ پسرش را به او آوردند.
 
او می‌گوید: "دو سه زن به خانه ما آمدند؛ گویا مغز استخوانم خبر شده بود. ترسیدم چون کسانی که به خانه آمده بودند، زیاد به خانه ما رفت و آمد نمی‌کردند. وقتی زنان بیشتری به خانه آمدند، بیشتر نگران شدم. به من گفتند بخاطر تولد نوه ات آمده‌ایم."
 
شیما می‌گوید که به حیاط خانه رفته و پسرانش را به نام بلند صدا زده است. "گفتم چیزی اتفاق افتاده اما شما پنهان می‌کنید. ساعت ۱۲بود که برادرم آمد و گفت خانه‌ای نو پسرانت مبارک."
خانواده این سربازان اکنون در خانه اجاره‌ای زندگی می‌کند شیما با گلوی بغض‌آلود و در حالی که اشک در چشمانش حلق زده بود، گفت: "بچه‌هایم خوشا به حال تان، خانه مرا قبول نکردید و خاک را قبول کردید."
 
به گفته او سوگ مرگ فرزندان جوانش، کمر او را شکسته است. این خانواده در یک خانه اجاره‌ای زندگی می‌کنند.
 
دولت به رسم ابراز همدردی با این خانواده، تصمیم گرفته که برای‌شان یک خانه بخرد.
 
شیما سه پسر دیگر دارد که آنها هم سرباز پلیس هستند. پسر بزرگش در ایران زندگی می‌کند.
 
عارف برادر بزرگ خانواده که سرباز پلیس است، اکنون از ولایت آشوب‌زده فراه در جنوب غرب افغانستان به کابل منتقل شده است.
 
او می‌گوید دولت باید توجه بیشتری به وضعیت نیروهایش در خط مقدم جبهه کند.
 
عارف می‌گوید: "نزد مسئول امنیت فراه رفتم. برایم پنجصد افغانی ( حدود ۸دلار) داد و گفت شما دو برادر به کابل بروید. کرایه هر نفر تا کابل نه صد افغانی است. آیا با این پول می‌شود تا کابل رفت؟"
 
او می‌گوید که یک شبانه روز غم و درد "شهادت" سه برادرش را تحمل کرده، ولی کسی نبود که بگوید این ۲ هزار افغانی را بگیر و به کابل برو.
 
عارف می‌گوید: "درد من اینست که مردم خون شان را می‌ریزند و سینه شان را سپر می‌سازند، اما در دولت کسی نیست که این درد را درک کند. بلاخره از دوستانم پول قرض گرفتم و به کابل آمدم، اما اجساد برادرانم دفن شده بود و نتوانستم روی برادرانم را ببینم."
عارف عکس یکی از برادرانش را که در قندهار از دست داده، نشان می‌دهد دولت افغانستان می‌گوید بطور میانگین روزانه ۸۱ نفر در این کشور قربانی "تروریسم" می‌شود. سه چهارم این تلفات مربوط به نیروهای امنیتی و دفاعی افغانستان است.
 
صدیق صدیقی، سخنگوی سابق وزارت کشور افغانستان تأیید کرده بود که تلفات نیروهای افغان در مقایسه به سال ۲۰۱۴، سالی‌ که مسئولیت تامین امنیت افغانستان از نیروهای ناتو به نیروهای افغان منتقل شد و نقش جنگی نیروهای خارجی در این کشورپایان یافت، حداقل ۷ درصد بیشتر شده است.
 
آقای صدیقی می‌گوید: "بعد از سال ۲۰۱۴ نیروهای افغان مسئولیت کامل امنیت کشور را به عهده گرفتند. این مسولیت پذیری تاثیراتی را روی افزایش آمار تلفات نیروهای افغان گذاشت. قابلیت نیروهای افغان معادل ظرفیت نیروهای خارجی نبود اما باید این روند تکمیل می‌شد. در مقایسه به سال ۲۰۱۴ میزان تلفات نیروهای افغان از هفت تا یازده درصد در افزایش یافته است."
این مادر می‌گوید از اینکه سه فرزند دیگرش به میدان نبرد برگردند، راضی است. بر اساس آمار این وزارت در بیشتر از یکسال گذشته بین ۱۳ هزار تا ۱۵ هزار شورشیان مخالف دولت نیز کشته شده‌اند که تقریبا سه برابر تلفات نیروهای امنیتی دولت افغانستان است.
 
قبل از این اداره بازرس ویژه آمریکا برای بازسازی افغانستان (سیگار) اعلام کرده بود که در ۶ ماه اخیر سال گذشته میلادی نزدیک به ۷۰۰۰ نفر از نیروهای امنیتی افغانستان کشته و حدود دوازده هزار نفر دیگر زخمی شدند.
 
اغلب آنان جوانان عمدتاً تهی دست هستند که برای خدمت به خانواده و کشورشان لباس نیروهای امنیتی افغانستان را به تن کرده‌اند.
 
تلفات انسانی جنگ افغانستان دولت را نیز تحت فشار قرار داه است. در یک سال گذشته شمار قربانیان غیرنظامی نیز دست کم یازده هزار کشته و زخمی اعلام شده است.
 
برای شیما و خانواده‌اش این جنگ، بدتر از هر کابوسی بوده که تا حالا تجربه کرده‌اند.
 
شیما می‌گوید از اینکه سه پسر دیگرش که اکنون در ساختار نیروهای امنیتی هستند، به میدان نبرد برگردند راضی است.
 
او می‌گوید: "پسرم همایون در کابل ننشست، گفت می‌روم و مثل برادرانم قهرمانی را دوست دارم. گفتم پناه تان بخدا."