میگو از منابع اسیدهای چربی از خانواده امگا3 است که دریافت آن به کنترل فشارخون کمک میکند.
کلسترول مادهای است از جنس چربی که در تمام سلولهای بدن وجود دارد و در ساخت دیواره سلولی و برخی هورمونها نقش مهمی را ایفا میکند. مولکولهای چربی پس از جذب از روده در سیستم گردش خون توسط کلسترول حمل میشوند. قسمت اعظم کلسترول در داخل بدن و توسط کبد ساخته میشود و بقیه آن با مصرف غذاهای پر کلسترول و پر چرب وارد بدن میشود.
طبق آمار سازمان جهانی بهداشت بیشترین علت مرگومیر در حال حاضر در دنیا در اثر بیماریهای قلبی میباشد بنابراین از اهمیت ویژهای برخوردار میباشد و در کشور ما نیز حدودا40ً درصد مرگومیرها را به خود اختصاص میدهد.
میزان کلسترول خون اگر کمتر از200 میلیگرم در لیتر باشد نشانه بسیار خوبی در سلامت فرد میباشد و اگر بین 200 تا 239 باشد فرد را در معرض خطر و بالاتر از آن را فرد متحمل به خطر حمله قلبی میدانیم لذا اگرفردی همراه باکلسترول فشارخون بالا و مصرف سیگار هم داشته باشد، در معرض افزایش خطر کلسترول خواهد بود.
انواع کلسترول
1- کلسترول بد یاLDL: این نوع کلسترول خاصیت چسبندگی دارد و به راحتی به جدار داخلی دیواره رگها میچسبد و باعث باریک شدن و در نهایت انسداد مجرای داخلی رگها میگردد. از این رو به کلسترول بد معروف است.
2- کلسترول خوب یاHDL: حامل این نوع کلسترول کارش این است که کلسترولهای موجود در طول دیواره رگها را پیدا کرده و به آنها میچسبد و آنها را از جدار رگها پاک میکند و از باریک شدن و انسداد رگها جلوگیری مینماید. به همین جهت به کلسترول خوب معروف است.
میگو در این میان میگو گونهای از سختپوستان آبزی است که در بیشتر آبهای جهان اعم از آب شور و آب شیرین یافت میشود. میگو یک منبع غذایی برای موجودات دریایی است. همانند سایر خوراکهای دریایی میگو سرشار از کلسیم، ید و پروتئین است. همچنین میگو دارای ۱۲۲ تا ۲۵۱ میلی گرم کلسترول (بسته به روش آمادهسازی) میباشد. مصرف میگو به علت اثر بر روی سیستم گردش خون انسان سالم ارزیابی میشود.
میگو از منابع اسیدهای چربی از خانواده امگا3 است که دریافت آن به کنترل فشارخون کمک میکند. البته توصیه میشود این ماده غذایی در هنگام تهیه با حداقل روغن و نمک طبخ شود. در این صورت به گزینهای مناسب برای کاهش سطح فشارخون تبدیل خواهد شد زیرا سرخ کردن آن در روغن، کالری بیشتر به بدن میرساند و باعث افزایش وزن میشود که خود از عوامل بروز فشارخون است.
قسمت اعظم کلسترول در داخل بدن و توسط کبد ساخته میشود و بقیه آن با مصرف غذاهای پر کلسترول و پر چرب وارد بدن میشود.
سرانه مصرف میگو طبق اعلام برخی از کارشناسان، مصرف سرانه میگو در ایران تقریبا 10 تا 20 گرم در سال است و بیشترین مصرفکنندگان هم تهرانیها هستند. البته در سالهای اخیر، مصرف فرآوردههای دریایی افزایش قابل ملاحظهای داشته اما هنوز هم از مقدار استاندارد توصیه شده کمتر است و هنوز هم در مقایسه با مصرف جهانی در سطوح حداقل قرار داریم بنابراین خوب است این را هم بدانید که در میان کشورهای مختلف دنیا، تایلند، فیلیپین، هند و اکوادور بزرگترین پرورشدهندگان میگو هستند.
در 80 گرم میگو دارای 165 میلی گرم کلسترول واما چربی اشباع شده کم و حدودا 1 گرم میباشد. اگرچه میگو دارای کلسترول بیش ازهرغذای دریایی دیگر است اما کلسترول خوب آن بالاتر میباشد.
یافتهها
مطالعات در آمریکا نشان داده است که چربی کل میگو پایین است، اگرچه میگو یک غذای محبوب در رژیم غذایی آمریکایی است، اما بسیاری از مردم از آن به دلیل تفکر داشتن کلسترول بالا اجتناب میکنند. مطالعات در مورد مقایسه اثر میگو و تخم مرغ بر سطح کلسترول افراد با چربی خون طبیعی، نشان میدهد که رژیم غذایی حاوی میگو، LDLرا به مقدارکم و میزان HDL را مقدار بیشتری افزایش میدهد؛ در نتیجه نسبت LDL به HDL که یکی از مهمترین شاخصهای خطر بیماریهای قلبی عروقی است را کاهش میدهد؛ در صورتی که در بیشتر مطالعات با مصرف تخم مرغ نتایج عکس مصرف میگو را داشته است.
تحقیقات پژوهشگران دو گروه از افراد با دو رژیم غذایی مختلف مورد بررسی قرار گرفتند. گروه اول که سطح چربی خونشان متعادل بود، در رژیم غذاییشان میگو و گروه دوم در رژیم غذایی روزانهشان تخم مرغ وجود داشت. در این بررسی افراد روزانه 300 گرم میگو یا دو عدد تخم مرغ میخوردند.
در پایان مشخص شد افرادی که در رژیم غذاییشان میگو وجود داشت کلسترول بد خون شان 7 درصد افزایش یافت اما کلسترول خوب خون آنها 12 درصد بالا رفت. از سوی دیگر کسانی که تخم مرغ مصرف میکردند با 10 درصد افزایش کلسترول بد و 7 درصد افزایش کلسترول خوب مواجه شدند.
نتیجه اینکه رژیم غذایی حاوی میگو نسبت کلسترول خوب را در سطح بالاتری نگه میدارد. به علاوه مصرف میگو سطح تریگلیسرید خون را تا 13 درصد کاهش میدهد (زیرا میگو از منابع غذایی اسیدهای چرب امگا3 است) .
نتیجهگیری
با توجه به اینکه ما در طول روز میتوانیم 200 تا 250 میلیگرم کلسترول مصرف نماییم و در هر وعده بیشتر از 100 گرم میگو در طول هفته مصرف نخواهیم کرد بنابراین خطر نگران کنندهای ما را تهدید نخواهد کرد. بسیاری از نقرسیها تصور میکنند وقتی نمیتوانند گوشت قرمز مصرف کنند، باید به میزان فراوانی غذای دریایی بخورند؛ در حالیکه غذاهای دریایی نیز در صورتی که با پوست سرخ شوند بین ۱۳۰ تا ۳۲۰ میلیگرم پورین دارند.
بنابراین مصرف میگو به میزان متعادل بسیار مفید است ولی افراط در مصرف آن به خصوص برای افرادی که مبتلا به افزایش کلسترول خون، نقرس یا سنگهای اورات در مجاری ادراری هستند توصیه نمیشود و یا رژیم غذایی آنها تحت مراقبت پزشک باید باشد. با توجه به اینکه مصرف میگو کلسترول خوب خون را بالا میآورد خصوصا در کشورهای اروپایی به علت چاقی و اضافه وزن در مقایسه با مصرف گوشت قرمز توصیه میشود.
لذا میگو میتواند بخشی از یک رژیم غذایی سالم برای قلب باشد و مصرف در حد اعتدال و به صورت آبپز، پخته یا کبابی، طبخ و از سرخ کردن آن خصوصا در بیماران خاص جلوگیری کرد.