عکس‌های نوستالژیک من : کاباره مولن روژ و مدرسه ملی معرفت.

با مردم الان مقایسه کنی آدم فکر میکنه این عکسا مطلق به ۱۰۰ سال ایندست

خوش به حال شما آقا مسعود که دوربینی داشتید و جایگاه و قرب و منزلتی و برو بیایی، ما که فقط یا برای گرفتن عکس شناسنامه جلوی دوربین مینشستیم و یا روز قبل از چهارم آبان, مدیر مدرسه از ترس و از اجبار عکاسی را خبر میکرد تا ۴ عکس گرفته و به عنوان نشان شاهدوستی به در و دیوار بکوبد. ۷۰سال که خوب است اگر ۵۰ سال پیش هم یک نفر دوربینش را به روستای بی‌ آب و برق و بی‌ یخچال و بی‌ بهداشت و بی‌ حمام بی‌ هیچ امکانات ما میاورد و من با آن لباس‌های مندرس برادر بزرگم ۴ تا عکس نوستالوژی نه از کاباره و سینما و خیابان‌های پر از لنگ و پاچه روستایمان که از خانه‌های کاه گلی زهوار در رفته خودمان به خصوص در شب‌های تاریکی که با نور یک فانوس نفتی‌ دور هم مینشستیم و ساعت ۸ شب هم ۵ نفر در یک اتاق دود گرفته میخوابیدیم تا فردا صبح سر قرآن خوانی صبگاهی مدرسه بلند‌ و غرا دعا به جان شاهنشاه آریامهر و شهبانوی نیکو کار و ولیعهد عزیزمان کنیم عکس میگرفتم و امروز به دیوار مهربانی میچسباندم...!!یادش بخیر، چقدر امکانات، چقدر آسایش، چقدر رفاه، چقدر خوشی !!!