با تنهایی چه کنیم؟

گروهی از نمایندگان پارلمان بریتانیا تنهایی را "اپیدمی خاموش" می‌نامند.
 
میلیون‌ها نفر در جهان احساس تنهایی می‌کنند و دولتمردان و کارشناسان نسبت به تبعات آن هشدار داده‌اند.
 
بعضی افراد با آنکه در میان جمع‌اند، خود را تنها احساس می کنند و شماری هم برعکس.
 
همکاران جو کاکس، نماینده پارلمان بریتانیا که ژوئن سال گذشته به قتل رسید، به یاد او کمیسیونی برای مبارزه با تنهایی راه اندازی کرده‌اند.
 
این کمیسیون می‌گوید که می‌خواهد "یک به یک و قدم به قدم با گفت‌وگو، جامعه را از تنهایی برهاند".
آمار ثابت می‌کند بسیاری تنها هستند
پژوهشی که توسط "کو-آپ" و "صلیب سرخ بریتانیا" انجام شده، نشان می‌دهد که بیش از ۹ میلیون نفر به شکل خصوصی اذعان کرده‌اند که "همیشه یا اغلب تنها هستند".
 
اما دو سوم هرگز به شکل عمومی به داشتن مشکل اعتراف نخواهند کرد.
 
در سال ۲۰۱۴ دفتر آمار ملی به این نتیجه رسید که بریتانیا یکی از تنهاترین کشورها در اروپا است.
 
و در یک نظرسنجی تازه، ۶۲ درصد نوجوانان گفته‌اند آنها "گاهی تنها هستند" و یک نفر از هر ۲۰ نفر هرگز آخر هفته‌ها با دوستان‌شان وقت نمی‌گذراند.
چرا احساس تنهایی؟
کلر فین پِرِوِت که به تازگی مادر شده، متأهل و بازرگانی موفق است و می‌گوید او احتمالا آخرین فردی است که انتظار دارید تنها باشد.
 
کلر می‌گوید به خاطر این تنهاست که مادر بودن واقعا کار سختی است و او نمی‌تواند به میزان کافی بخوابد.
 او می‌گوید: "شیر دادن در شب کاری است که این تنهایی را خیلی خوب نشان می‌دهد. شما بیدار هستید، هوا تاریک است، هیچ صدایی نیست و احساس می‌کنید تنها کسی هستید که در این جهان بیدار است".
 
"حس استیصال من باور نکردنی بوده. من پیش از این کسب و کاری را اداره می‌کردم و زندگی اجتماعی و کاری بسیار شلوغی داشتم. حالا زندگی خیلی خیلی فرق دارد".
 
سوفی، ۲۱ ساله، هم پس از اینکه برای اولین بار در ماه سپتامبر به دانشگاه رفت فهمید دانشجو بودن کار سختی است.
 "گاهی دانشگاه آن چیزی نیست که انتظارش را دارید. گاهی کاملا شما را از همه چیز دور می‌کند".
 
"من وقتی مردم را در گروه گروه با دوستان‌شان می‌دیدم، فرض می‌کردم آنها به سرعت دوستان صمیمی شده‌اند و بیشترین احساس تنهایی را می‌کردم".
 
"حس می‌کردم انگار تنها کسی هستم که هیچ کسی را ندارم که با او باشم، ولی این حقیقت نداشت".
 
دن، ۲۸ ساله هم پس از جدا شدن از دوست دخترش یک پدر مجرد است و می‌گوید هیچ وقت به این اندازه احساس تنهایی نداشته است.
 "من احساس تنهایی می‌کنم چون سال قبل خانه‌ام پر از آدم بود. من، دوست دخترم، پسرمان این‌جا بودیم. ما کسانی را داشتیم که این طرف و آن طرف می‌دویدند و این‌جا همیشه زنده و شلوغ بود".
 
"او رفت و نه تنها بچه‌ را برد بلکه بعضی از وسایل خانه را هم که متعلق به خودش بود برد. خانه بزرگ‌تر به نظر می‌رسید و من حس می‌کردم خیلی کوچک هستم".
 
"وقتی به خانه می‌رسیدم دیگر آغوش بچه‌ها نبود و هیچ کس سلام نمی‌گفت. غذا پختن بیهوده به نظر می‌رسید و من به درستی غذا نمی‌خوردم".
 
"فکر می‌کنید که خانه مجردی دارید اما این زندگی وحشتناکی است".
برای مقابله با تنهایی چه کنیم؟
هرچند برخی مطالعات نشان می‌دهند که استفاده از فن‌آوری و رسانه‌های اجتماعی می‌تواند آدم‌ها را تنهاتر کند، بسیاری می‌گویند که شبکه‌های اجتماعی در واقع به فرد در گذر از روزهای سخت زندگی کمک می‌کنند.
 
کلر می‌گوید از اینستاگرام به عنوان یک وبلاگ برای مستند کردن مادر بودن استفاده کرده و مادران بسیاری را برای مشورت گرفتن دنبال کرده است.
 
"من سعی می‌کنم این مسیر پدر یا مادر مجرد بودن را یک جوری لذت‌بخش کنم ولی در عین حال سراغ مسایلی بروم که مردم جسارت به اشتراک گذاشتن‌شان را ندارند. همچنین به خودتان اجازه بدهید که در اوقات سخت و تیره و تار گریه کنید."
 او همچنین می‌گوید که لازم است آن قدر شجاع باشید که از مردم کمک بخواهید و اگر ممکن است حداقل یک بار در روز حضوری با آن‌ها حرف بزنید.
 
پروژه‌های بسیاری در سراسر بریتانیا با هدف مقابله با تنهایی در حال انجام شدن هستند.
 
پارسال پس از آن‌که پخش نشان‌های "گپ زدن در مترو؟" توسط سیستم حمل و نقل لندن آغاز شد، نشان‌های "حاضرم گپ بزنم" هم توزیع شد.
 ایمی هم پیشنهاد می‌کند اگر شرایط اجازه می‌دهد یک سگ بیاورید.
 
"سگ داشتن واقعا به من کمک کرده است. من با سگ‌ها بزرگ شده‌ام و آن‌ها کانون واقعی برای جلب توجه شما هستند و حس خوبی است که کسی را داشته باشید که به شما نیاز داشته باشد و شما را بی قید و شرط دوست داشته باشد".
 
رانی عضویت در یک کلیسا یا گروه را پیشنهاد می‌کند، لوید می‌گوید یک سرگرمی پیدا کنید و جک می‌گوید دوستان قدیمی را ببینید.