بریتانیا در تانزانیا با پهپاد خون 'توزیع می‌کند'

درون‌های زیپ از یک پرتابگر به هوا شلیک می‌شوند دولت بریتانیا در نظر دارد تا بودجه یک طرح آزمایشی در تانزانیا به منظور تحویل خون و دیگر اقلام پزشکی از طریق پهپاد را تامین کند.
 
هدف این طرح کاهش قابل توجه در زمانی است که برای رسیدن محوله‌های درمانی به کلینیک‌ها از طریق مسیرهای زمینی در این کشور آفریقایی صرف می‌شود.
 
طرح مزبور، با محوریت استارتاپی به نام زیپ‌لاین است که مقرش در سیلیکون ولی است و پیشتر در ماه اکتبر سرویس مشابهی را در رواندا راه‌اندازی کرد.
 
متخصصان از این ابتکار استقبال کرده اما در عین حال هشدار داده‌اند که هنوز هم از "پهپادهای ترابری" استفاده‌های محدودی در جهت اهداف بشردوستانه می‌شود.
 
وزارت توسعه بین‌المللی بریتانیا نگفته که چه مقدار پول برای این طرح اجرایی در تانزانیا هزینه خواهد کرد و این کار را تا چه زمانی ادامه خواهد داد.
 
این وزارتخانه همچنین اعلام کرده که نقشه‌هایی برای تامین بودجه پروژه‌ای مشابه به منظور تست پهپادها برای نقشه‌برداری از مناطق آسیب‌پذیر در برابر شرایط نامناسب آب و هوایی دارد تا به آن کشور برای آمادگی در مقابل بحران‌های آتی کمک کند.
 
پریتی پاتل، وزیر توسعه بین‌المللی بریتانیا گفت: "این رویکرد نوآورانه و مدرن، رسیدن به بهترین نتیجه در راستای کمک به محروم‌ترین مناطق جهان را تضمین و پول مالیات دهندگان بریتانیایی را صاحب ارزش می‌کند."
وزارت توسعه بین‌المللی بریتانیا معتقد است که درصورت تکرار فجایعی همچون زلزله سال گذشته در نپال، پهپادها می‌توانند به این کشور کمک کنند تحویل محموله با چتر نجات
پهپادهای زیپ‌لاین، هواگردهایی بال‌ثابت هستند که از یک پرتابگر به هوا شلیک می‌شوند و یک مسیر از پیش تعیین شده با استفاده از اطلاعات جی‌پی‌اس را طی می‌کنند.
 
حسن این شیوه از طراحی نسبت به مدلهای چند روتوری (مانند کوادکوپتر) این است که بهتر می‌توانند از پس وزش‌ باد بربیایند و زمان طولانی‌تری در حال پرواز باشند.
 
در تئوری، این هواگردها می‌توانند تا ۲۹۰ کیلومتر مسافت را بپیمایند.
 
از طرف دیگر، ایرادشان این است که برای فرود آمدن نیاز به فضای باز و مسطح دارند. زمین مورد نظر برای فرود هواگردهای زیپ، باید حداقل به اندازه فضای پارک برای دو اتوموبیل مساحت داشته‌باشد.
 
راه‌حل زیپ‌لاین برای مثابله با ایراد مزبور، این است که پهپاد، هنگام نزدیک شدن به مقصد، کاهش ارتفاع می‌هد و خود را به ۵ متری سطح زمین می‌رساند. سپس محموله‌اش را با چترنجات رها می‌کند و با اوجگیری مجدد به پایگاهش برمی‌گردد.
 
تانزانیا، رواندا و مالاوی کشورهایی هستند که رویکرد سهل‌گیرانه‌تری نسبت به ضوابط پرواز هواگردهای بدون سرنشین در حریم هوایی‌شان دارند.
 
اوایل امسال، تانزانیا مجوز بهره‌گیری از پهپاد برای مقابله با شکار غیرمجاز جانوران در پارک ملی تارانگیر را صادر کرد.