راز مرگ جوان ایرانی در بازداشتگاه «مانوس»

روزنامه ایران : سرانجام با گذشت دوسال از مرگ پناهجوی ایرانی دریکی از بازداشتگاه های جزیره «مانوس» پاپواگینه نودراسترالیا، تحقیقات جنایی برای افشای ابهام‌های موجود دراین پرونده آغازشد.
«حمید خزایی» پناهجوی ایرانی که به عفونت مبتلاشده بود از بازداشتگاه برای درمان ابتدا به بندر «مورسبی» پایتخت پاپواگینه نو و بعد از آن به شهر بریزبن منتقل شد.
«عبدالحسین وهاجی» سفیر جمهوری اسلامی ایران در کانبرا هفته گذشته در دیدار با  «مایکل کینان» وزیر دادگستری استرالیا خواستار گزارش دولت این کشور در خصوص آخرین تحقیقات مربوط به علت دقیق مرگ چند پناهجویی ایرانی شد که طی چند سال گذشته در بازداشتگاه‌های تحت مدیریت استرالیا جان خود را از دست داده‌اند.حال تارنمای «اس.بی.اس» استرالیا دیروز اعلام کرد بازرس تحقیق قتل و پزشکی قانونی درباره نحوه مراقبت‌های پزشکی در مراکز بررسی پرونده پناهجویان در خارج از کشور و راه‌های اجتناب از تکرار چنین مسائلی تحقیق خواهد کرد.
این تارنما اعتراض معترضان بیرون از دادگاه تحقیق قتل در بریزبن را نقطه برجسته آغاز تحقیقات در مورد مرگ «حمید خزایی» پناهجوی ایرانی دانست و نوشت: این پناهجوی 24 ساله ایرانی پس آنکه با تأخیر از مرکز بازداشتگاهی جزیره مانوس به بیمارستانی در بریزبن منتقل شد، جان خود را از دست داد.
«فردریکا استین» مدافع حقوق پناهندگان گفت که معترضانی که شب را در بیرون دادگاه سپری کردند، خواستار اجرای عدالت در مورد مرگ این پناهجو هستند.وی گفت: خزایی قربانی سیاست‌های ظالمانه ضد پناهجویی استرالیا است و مرگ او حادثه‌ای غیرضروری بود. ما خواستار اجرای عدالت هستیم، برای مادر، پدر و خانواده‌اش و برای همه کسانی که هنوز در بازداشتگاه جزیره مانوس هستند.
خزایی 13 روز پس از ابتلا به یک بیماری جان باخت که به طور معمول قابل درمان است.«رافائل کروز» بهیار امریکایی که همچنان در جزیره مانوس درحال کار است، نخستین فردی بوده که در مورد شرایط این پناهجوی ایرانی گزارش داده است.وی گفت: ما سعی می‌کردیم او را خارج کنیم. حال خزایی رو به بهبودی نبود، در واقع بدتر هم می‌شد.
«تری رایان» بازرس تحقیق قتل، ماجرای کشته شدن خزایی را از 8 جنبه، از جمله تناسب خدمات درمانی، تأخیر در اعزام وی از مانوس به پایتخت پاپواگینه نو و در نهایت به بریزبن و نقش دولت استرالیا و پیمانکاران خصوصی در این پرونده، بررسی می‌کند.
حمید خزایی سال 2014 یک هفته پس از آنکه در بیمارستان مانوس پذیرش شده بود، به بریزبن انتقال یافت. در آن هنگام وی در پی چندین حمله قلبی بیهوش شد و دیگر هرگز به هوش نیامد و 5 روز بعد با خاموش کردن تجهیزاتی که برای زنده نگه داشتن بیمار به کار می‌رود، جان خود را از دست داد.«بری فارتافورد» رئیس پزشکان پناهندگان، گفت که این پرونده می‌تواند نشان دهنده مسائل بزرگتری باشد.وی گفت: کلیت این تحقیق فرصتی را ایجاد می‌کند که شرایط مراکز بازداشتگاهی خارج از کشور در زمینه مراقبت‌های بهداشتی بالاخص خدمات مراقبت‌های بهداشتی ای که به بیماران در شرایط بحرانی ارائه می‌شود، روشن شود.خانواده حمید خزایی در جریان این تحقیقات که طی دو هفته آینده انجام می‌شود و دوباره در فوریه از سرگرفته خواهد شد، حضور نخواهند داشت.استرالیا پیش از این، اتهام ارائه نشدن خدمات پزشکی لازم به خزایی، مهاجر ایرانی که به دلیل سهل‌انگاری کانبرا جان سپرد را رد کرده است.حمید خزایی برای مدت یکسال در بازداشتگاه جزیره مانوس نگهداری می‌شد، اما به طور ناگهانی دچار بیماری ناشی از عفونت پوستی روی پا شد و 13 روز بعد درگذشت.این جوان ایرانی در حالی جان خود را از دست داد که «اسکات موریسون» وزیر وقت مهاجرت استرالیا ساعاتی قبل از مرگ وی، کیفیت مراقبت‌های پزشکی دریافت شده توسط بازداشت شدگان در جزیره مانوس و نائورو را مورد ستایش قرار داده بود.به گزارش ایرنا، مرگ خزایی در مانوس چند ماه بعد از کشته شدن «رضا براتی» یک ایرانی مهاجر دیگر در همین بازداشتگاه پناهجویان استرالیا اتفاق افتاد. وی بر اثر ضربه‌های مأموران امنیتی به سرش کشته شد.سازمان ملل و گروه‌‌های حقوق بشر به سیاست‌‌های تند کانبرا در مورد مهاجران غیرقانونی اعتراض دارند، اما استرالیا مدعی است هدف این تدابیر جلوگیری از سفرهای خطرناک دریایی پناهجویان با قایق‌های غیر مجهز است.