نسلِ من فریادش را بر سر چه کسی بکشد؟

 روز ۱۷ اکتبر۲۰۱۶ ساعت ۸:۳۰ به وقت گرجستان وقت سفارت آمریکا جهت اخذ ویزای دانشجویی داشتم. راس ساعت ۸ وارد سفارت شدم. کارمند سفارت بعد از چک کردن پاسپورتم مدارکی مبنی بر سکونت در گرجستان خواست. نداشتم! من شهروند موقت یا دائم گرجی نبودم! صرفا به دلیل عدم آزاد بودن وقت سفارت امریکا در دوبی، ترکیه و ارمنستان به ناچار از گرجستان وقت گرفته بودم. قبول نکردند. گفتند آنچه که در فرم من آمده گزینه‌ی "رگولر" (Regular) است که نشان می‌دهد من شهروند گرجی هستم و اگر این‌طور نیست باید گزینه‌ی "غیرشهروند" (Non-Citizen) را انتخاب می‌کردم. به هتل برگشتم و با آژانس مسافرتی که برای من وقت گرفته بود به سختی تماس گرفتم و پیگیر شدم. کاشف به عمل آمد که مشکل از وب‌سایت سفارت امریکا در گرجستان بوده که از اول اکتبر آپدیت شده و این دو گزینه را از هم تفکیک کرده است. در تاریخ ۱۰ سپتامیر که من از سفارت وقت گرفتم اصلا این گزینه قابلیت تغییر نداشت.
 
دوباره به سفارت برگشتم. جلوی در سفارت به کلی، مانع ورود من شدند و بیشتراز دو ساعت زیر باران جلوی در سفارت منتظر ماندم. چندین بار کارمندای سفارت رفت و آمد کردند و گفتند که باید از اول پول واریز کنم و وقت بگیرم و زمانی که پافشاری‌ام مبنی بر اینکه این مشکل از طرف وب‌سایت بوده نه شخصِ من دیدند در ‌‌نهایت یک کارت به من دادند و با تاسف گفتند که با شماره تلفن روی کارت تماس بگیرم و این مساله را مطرح کنم. دوباره به هتل برگشتم و این کار را انجام دادم. شخصی که تلفنی با من صحبت کرد پذیرفت که مشکل از سایت بوده و گفت که ظرف ۲۴ یا ۴۸ ساعت آینده از طریق ایمیل وقت جدید به من اعلام می‌شود. تمام روزِ بعد را به انتظار ایمیل در هتل ماندم و بار‌ها و بار‌ها صفحه‌ی ایمیل را رِفرِش کردم... اما هیچ ایمیلی نداشتم. در انتهای روز با خانمی که روز قبل جلوی در سفارت باهاش آشنا شده بودم و مترجم فارسی به روسی بود تماس گرفتم تا از او در مورد روند کار سفارت بپرسم بلکه از استرسم کم بشود. آن خانم بهم گفت امروز جلوی در سفارت منتظر تو بودند که بروی و این بار بهت اجازه‌ی ورود بِدهند. احتمالاً فکر می‌کردند من غیب می‌دانم یا بعد از انتظار چند ساعته‌ی دیروز زیر باران، حتماً دلتنگ سگ‌های جلوی در سفارت شده‌ام!
 
به این ترتیب فردای آن روز دوباره راس ساعت ۸ صبح جلوی در سفارت حاضر شدم... باز هم بیشتر از یک ساعت مانع ورودم شدند و گفتند که منتظر بمانم... بعد از انتظار طولانی مجدد زیر باران و تماس با کنسول محترم، در ‌‌نهایت اعلام کردند که امروز فقط با درخواست‌کنندگان مهاجرت دائم مصاحبه می‌کنند و من باید بروم و فردا مجدد مراجعه کنم... گفتم که امروز، روز تحویل هتلم است و بلیط برگشت دارم... اما کارمند سفارت از من عذرخواهی کرد و گفت کنسول قبول نمی‌کند... دوباره به هتل برگشتم و یک شب دیگر اقامتم را تمدید کردم... پنجشنبه صبح راس ساعت ۸ دوباره جلوی در سفارت بودم... بالاخره با تردید و اکراه به من اجازه‌ی ورود دادند... خانم کنسول یک مصاحبه یک‌دقیقه‌ای با من داشت و بدون خواستن هیچ مدارکی در لحظه، درخواست ویزایم را رد کرد... البته من بعد از تمام جریانات پیش‌آمده انتظار چنین برخوردی را داشتم... خیلی ایرانی‌های دیگر هم ریجکت شدند... کسانی که حتی از من لایق‌تر بودند... خیلی‌ها هم مدت‌هاست در انتظار جواب سفارت هستند.
 
چه چیزی می‌تواند دلیل این مساله باشد؟ چه چیزی می‌تواند دلیل سه روز ماندنِ من پشت در سفارت باشد؟ از جایی شنیدم که وب‌سایت سفارت امریکا در گرجستان دقیقاً گزینه‌ی Regular و Non-Citizen را به خاطر تفکیک ایرانی‌ها اضافه کرده... اگر من یک ایرانی نبودم یا اگر در ایران سفارت امریکا وجود داشت قطعاً هرگز آن شرایط سخت که را جلوی در سفارت زیر باران تجربه نمی‌کردم. در آن شرایط به تنها چیزی که فکر می‌کردم این بود که چرا من باید ایرانی باشم؟ چرا باید شهروند کشوری باشم که سالانه تعداد زیادی از مردمش متقاضی ویزای امریکا و کانادا هستند ولی سفارت کانادا و آمریکا ندارد؟ و این روز‌ها در آستانه‌ی ۱۳ آبان که شهر پر از بیلبوردهای ضد امریکایی هست... من به این فکر می‌کنم که آیا من و نسل من امثال خانم ابتکار که در قضیه‌ی اشغال سفارت آمریکا حضور داشتند و حالا پسر خودشان ساکن امریکاست را هرگز می‌توانیم ببخشیم؟ به این فکر می‌کنم که حقیقتاً همه گرفتاری‌های ما از کیست؟ حقیقتاً من باید فریاد نابودی ماه‌ها تلاش، زمان، هزینه، برنامه‌ریزی و کار شبانه‌روزی را بر سر چه کسی بکشم؟ و حقیقتاً کِی یک روزِ خوب خواهد آمد؟!