روضه خوانی حسن روحانی رئیس جمهور ایران

آدم به حال دیگری زمانی‌ به گریه میفته که خودش در وضیعیته بهتری بسر میبره، برید سریع به زندگی‌ و حال ۶۰-۷۰ درصد مردم خودتون بزنید می‌بینید که امام حسین و ادامه در آن گم هستند. در مملکتی که روی نفت و گاز جهان خوابیده به غیر از ثروتهای طبیعی دیگه که مستقیم حق مردمش هست، با چه فلاکتی و داستانهای حیرت آور که می‌توان حالا حالا‌ها شب و روز برای آن‌ گریه کرد. گریه‌های واقعی‌ نه مصنوعی.

چرا ان اخوند فاسد برای کودکان گرسنه کشوری که مثلا رئیس جمهورش شده چیزی نمی گوید؟ چرا از فقر و اعتیاد مردم کشورش نمی گوید؟ چرا از مشکلات خشکی ودخانه و دریاچه های کشور چیزی نمی گوید؟ روضه خوانی برای علی اکبر و طفلان مرده عربها چه دردی را درمان می کند.