مرثیه ای خنده دار برای روز اول مهر

خاطرات مدرسه من که فقط فرار و فوتبال بود. برای همین هیچوقت با ناراحتی نرفتم مدرسه. برعکس با کله میرفتم! یکی از بدترین خاطره هام زمانی بود که تازه فوتبال ضربی یاد گرفته بودم و تو پارک محل شرطی میزدیم با آدم بزرگا. صبح رفتم مدرسه و گفتن معلم نمیاد و اگر یادتون باشه یک معلم برای چند درس بود و گاهی وقتی همون معلم نمیتونست بیاد کلاس های کل روز تعطیل میشد. من هم زدم رفتم پارک و فوتبال ضربی. یکهو از پشت سرم صدای برادرم اومد گفت فرار کن!! برگشتم دیدم بابام داره با سرعت بنز به سمتم میدوه و هوا هم تاریک شده. نگو با رفقای خانوادگی تصمیم گرفتن بریم شمال و بابا هم رفته بود مدرسه اجازه من رو بگیره. خلاصه اینکه این بنده های خدا از صبح تمام کلانتری ها و بیمارستان ها را دنبال من می گشتند تا اون موقع که دیگه شب شده بود. دورانی بود برای خودش. صبح تا شب عشق و حال و بدو بدو و تفریح. دردی نداشتیم، نگرانی نبود، اونقدر محو تفریح و بازی بودیم که شب شدن صبح را هم نمی فهمیدیم. نمیدونم چرا هر چی نسل میگذره بچه ها تنبل تر میشن.