دلیلی وجود دارد برای اینکه برخی از ما هنگام ناراحتی به شدت میل به دسرهای شیرین و چسبناک داریم: سوزان باورمن، متخصص رسمی تغذیه، دستیار مدیر مرکز تغذیهی انسانی دانشگاه کالیفرنیا، لسانجلس (UCLA) میگوید، ما شیرینی ها را دوست داریم زیرا آنها ریشه در مناسبهای شاد دارند.
او ادامه میدهد، “این نوع هوسها ناشی از الگوهایی هستند که مدتها از به وجود آمدنشان میگذرد، مانند خاطراتی که از زمان بچگی داریم: ما با گرفتن کلوچه ساکت میشدیم یا بستنی را به عنوان جایزه دریافت میکردیم.”
مزه، بافت و رایحهای که این خاطرات مثبت شخصی به ذهن متبادر میکنند، همگی میتوانند کاری کنند که خنده بر لب بیاوریم! این درمانهای شیرین- به خصوص شکلات- بهترین محرکهای شادی هستند.
جنبه منفی این موضوع
غرق شدن در این هوسهای خاطرهانگیز میتواند نتیجهی معکوس داشته باشد: پژوهشی از مدرسهی پزشکی هاروارد نشان میدهد که خوردن خوراکیهای دارای شاخص گلایسمی بالا که قند خونتان را ناگهان بالا میبرند، در طول چند ساعت بعد میتوانند باعث هوسهای شدیدتری شوند، و این میل به خوردن، یک میل سطحی نیست!
محققان در دانشگاه ییل با اسکنهای امآرآی (MRI) ثابت کردند که مدارهای پاداشی که با نشان دادن تصاویر شیرموز در مغز زنان فعال شدند، همان مدارهایی بودند که در مغز افراد معتاد به مواد مخدر یا دارو دیده شد.
راهحل
باورمن میگوید، برای اینکهبدون افتادن در دام این چرخه، میلی که به شیرینی دارید را ارضاء کنید، خوراکیهای معطر دارای عطر و طعم قوی اما قند کم یا مواد غذایی دارای فیبر یا پروتئین بالا را انتخاب کنید، تا فرآیند هضمتان تا جایی که ممکن است کند شود. مثلا یک کاسه توتفرنگیِ آغشته با دو تکه شکلات تلخ ذوب شده، یک فنجان ماست کمچرب همراه با یک قاشق غذاخوری عسل یا چای دارچین همراه با شیر کمچرب را امتحان کنید.