به گفته پرفسور راسل، بسیاری از مشاغل امروزه که به نیروی کار فیزیکی نیاز دارند، با ماشین های هوشمند جایگزین خواهد شد.پژوهشگران دانشگاه برکلی آمریکا، در کنفرانس اخیر انیستیتو "میلکن" در شهر لس آنجلس، هشدار دادند که پیشرفتهای علم و فناوری در ساخت و توسعه هوش مصنوعی میتواند چهره جهان را، به صورتی خارق العاده و خطرناک، تغییر دهد.
هوش مصنوعی، دیگر پدیدهای مربوط به فیلم های علمی- تخیلی نیست؛ از اپلیکیش سیری موبایل، و موتورهای جستجوگر اینترنتی، تا هواپیماهایی که بدون خلبان پرواز میکنند و سیستم های پیچیده فضایی، همه جزئی از واقعیت زندگی روزمره ماست.
پرفسور استوارت راسل از محققان دانشگاه برکلی می گوید "اگر ما ساز و کاری اختراع می کنیم که از خودمان هوشمندتر و تواناتر است، ضروری است تضمین کنیم که آنها فقط کارهایی را انجام می دهند که ما می خواهیم و به نفع مان است."
به گفته پرفسور راسل، بسیاری از مشاغل امروزه که به نیروی کار فیزیکی، یا حتی تحلیل گر اطلاعات نیاز دارد با ماشین های هوشمند جایگزین خواهد شد.
وی در ادامه تاکید کرد که "اگر ما تمام مشاغلی که نیاز به کار فیزیکی یا حتی پردازش ذهنی دارند، با ماشین ها جایگزین کنیم، باید از خود بپرسیم، گام بعدی چیست؟"
با این همه گرودت بناوار از شرکت عظیم فناوری اطلاعاتی آی.بی.ام معتقد است، صاحبان مشاغل آینده کسانی هستند که مهارت های لازم برای کار کردن با ماشین های هوشمند را دارند.
به عقیده او "در آینده نیاز است همه افراد کار کردن با ماشین های هوشمند را که توان یادگیری، کسب دانش و استدلال برای حل مسایل را دارند، یاد بگیرند."
پرفسور راسل میگوید، چنین تغیری بنیان های اقتصادی و شیوه زندگی را از اساس دگرگون می کند و اغلب افراد قادرند به صورت خویش فرما و از دفاتر خانگی کار کنند. همانگونه که در حوزه خدمات بهداشتی شاهد آن هستیم و آخرین اطلاعات پژوهشی و آمارهای حیاتی، از طریق سیستم واتسون آی.بی.ام ، لحظه به لحظه در اختیار پزشکان قرار می گیرد.
گرودت بناوار از شرکت آی.بی.ام میگوید "تفاوت پزشکانی که سیستم واتسون را در اختیار دارند و آنها که ندارند، به لحاظ علمی پژوهشی بسیار زیاد و چیزی در حدود ۱۰ سال است."
با این حال پرفسور راسل معتقد است هوش مصنوعی در ساخت سلاح های اتوماتیک و پهپادها نیز استفاده می شود و چون قادر است واکنش های غیرمنتظره و مشابه رفتارهای هوشمند انسانی در شرایط پیچیده از خود بروز دهد، جامعه بین المللی نیاز دارد پیش از وقوع یک فاجعه، قوانین محدودکننده ای بر آن وضع کند.