به مردم تهران تهمت نزنید؛ هر چه به اصولگرایی ضربه زدید، بس است!

در تهرانی که نماد قومیت‌ها است، واژه تهرانی خیلی معنا ندارد، و بیشتر از اصطلاح ساکن تهران استفاده می‌شود. ساکنان تهران حداقل یک هشتم جمعیت ایران هستند. پس از شمارش آرای انتخابات 94، لیست ائتلافی اصلاح‌طلبان در تهران، کاری کرد که لیست آنان در مجلس ششم موفق نشد انجام دهد، یعنی سی نفر را بدون استثناء به مجلس فرستاد. انتخاباتی که به غلط حیثیتی شده بود و از یک رقابت داخلی به یک ماجرای کم سابقه تبدیل شده بود، حالا دستخوش تحلیل‌های دو طرف از نتایج آن است.

 

فارغ از رجزخوانی‌های اصلاح‌طلب و اصولگرا، شکی نیست که اصلاح‌طلبان از اینکه با حداقل امکانات همین مقدار پیروز شده‌اند خوشحالند. آنها توانسته‌اند با همان مهره‌های جدی اصولگرا، در رقابت خبرگان پیام خود را برسانند. از سوی شورای نگهبان، اصلاح‌طلب‌ترین پذیرفته‌شدگان مجلس خبرگان برای رقابت با سایرین، عضو جامعه روحانیت مبارز هستند، با این حال، لیست اصلاح‌طلبان پیروز شده است. و شکی نیست که اصولگرایان ناراحت هستند، آنها علاوه بر افراد اختصاصی لیست خود، رئیس مجلس خبرگان را از دست داده‌اند، چهره معروف خود، آیت الله مصباح یزدی را بیرون از لیست می‌بینند و از همه مهم‌تر، شاخص‌ترین چهره‌های خود را در تهران و در برخی از شهرستان‌ها از دست داده‌اند، و البته قطعا آرایش سیاسی این مجلس، با مجلس نهم برایشان زمین تا آسمان متفاوت است.

 

برخی از طرفداران اصلاح‌طلبان که سال‌ها زیر فشار بوده‌اند پس از پیروزی، شروع به تمسخر و متاسفانه در برخی موارد هتاکی نسبت به بازندگان و کل جریان اصولگرایی نمودند که این بزرگ‌ترین نقطه ضعف آنان پس از پیروزی است، گرچه بزرگان آنان ادب برد را رعایت نموده‌ند. اما برخی از اصول‌گرایان پس از این ناراحتی به این مساله پرداخته‌اند که رای ما در مجموع بیشتر بوده و مردم باز هم به ما بیشتر اعتماد کرده‌اند، که این نظر آنان است و البته محترمانه. اما برخی دیگر که تعدادشان کم نیست و از چهر‌های شاخص می‌باشند، دوباره دست به بازی خطرناک‌تری نسبت به گذشته زده‌اند، اینان،  باز هم، بر طبل نفاق‌افکن جنگ و تخاصم جدایی تهران از کشور می‌کوبند.

 

با گستاخی و بی‌انصافی تمام، تهرانی‌ها را غربی، دنیاطلب، اشرافی، بی‌درد و بی‌دین می‌خوانند. بخاطر رای دادن به لیست از فیلتر شورای نگهبان‌گذشته، ساکنان تهران، بدترین هتاکی‌ها را باید تحمل کنند، چون به چهره‌هایی که با آنها مخالف بوده‌اند رای ندادند. چون با طرز فکر و رفتار آنها مخالف بودند باید با عمروعاص مقایسه شوند و سپاه معاویه لقب بگیرند. از لحاظ فرهنگی فاسد خطاب شوند و ضدانقلاب معرفی گردند. چرا و به کدامین گناه؟ چون فکر شما را قبول ندارند باید این همه توهین را تحمل کنند؟

 

 اولا در سایر شهرها تعداد پیروزشدگان اصلاح‌طلب کم نیست، دوما، با ساده‌لوحی چنان از آسیب‌های فرهنگی تهران سخن می‌گویند که گویی در سایر شهرهای کشور همه مشغول ذکر و طاعت شبانه‌روزی هستند. تهران خوب دارد، بد هم دارد همانند سایر شهرها، اما این رسمش نیست که وقتی با چندصدهزار رای پیروز می‌شوید، مردم تهران را غیور و انقلابی بخوانید و وقتی با میلیون‌ها رای، طرف مقابل شما پیروز شود، هر سخن نسنجیده‌ای را به زبان آورید.

 

تمام مردم تهران که پای صندوق‌های رای آمدند، عاشق اسلام، انقلاب و کشورشان بوده‌اند، همین‌هایی که به اصلاح‌طلبان رای داده‌اند بهترین تکیه و مسجد را برای دهه محرم آماده می‌کنند و به عشق امام حسین به خیابان‌ها می‌ریزند و چشم دنیا را خیره می‌کنند. همین‌ها هستند که در برف و باران در اجتماعات عظیم انقلابی شرکت نموده و با همه نقد و گلایه‌هایی که دارند، بر سیاهی جمعیت می‌افزایند و دوربین‌های ما شور و شکوه‌شان را به رخ جهانیان می‌کشد. فرق آنها این است که امروز برخی تفکرات و برخی از شمایان را قبول ندارند، نه اسلام و نظام را! هر چه تا کنون تهمت وبی‌اخلاقی کردید بس نبود؟ بجای این آسمان‌ریسمان بافی‌های ناجوانمردانه، یکبار با خود اندیشیده‌اید که شاید چوب این بی اخلاقی‌ها و بی‌تقوایی‌های خود را می‌خورید؟ به این فکر نمی‌کنید که مردم ادعای اصولگرایی برخی از شما را نقابی بیش نمی‌دانند؟ تا کی تصور می کنید معادل اسلام و انقلاب شماها هستید؟ چرا از اخلاق حسنه رهبری پیروی نمی‌کنید و این حماسه مردمی را ارج نمی‌نهید؟

 

پس از اتفاقات مربوط به تایید و رد صلاحیت ها، مردم برای انتخاب بین همین افراد باقیمانده و از فیلترگذشته، حماسه‌ای دشمن‌شکن خلق نمودند. یکبار به کسانی که به صورت مدنی دارند به رقابت انتخاباتی مشروع، بین موافقان و مخالفان فکری خود می‌پردازند، تهمت زدید، حالا هم باز این اهانت‌ها را نثارشان می‌کنید؟ رفتار سیاسی غیراخلاقی در پیش نگیرید و نقاب مالک و عمار نزنید. اسلام و اصولگرایی هر چه از ناحیه شما ضربه خورده است، کافی است. بازی جدید و غیراخلاقی خود را تمام کنید و برای پوشاندن زخم دلتان زخم به پیکر وحدت جامعه و نظام نزنید. دود آتش مشخص است، هر چند دور آن را بپوشانید.