تصاویری از آخرین گرمابه عمومی

خیلی جالب بود دیدن این عکسها ..مرسی یوکی جان

[::Roxenda - لندن، انگلستان::]. عزیز با حرف شما موافقم !این گرمابه ها مال زمانی ست که مردُم همه با هم ندار -یعنی اُخت و صمیمی -بودند و اگر شادی ای و یا غمی و یا جشنی و یا سوگواری ای بود همه خود را در آن سهیم می دانستند و دستانشان اگرچه زمخت و بدریخت بودند, مهربانی را هدیه می داد. مَر ِ و مرور زمانه ُ کجمدار نشان داد که آدمها هرچه به جلو آمدند و چیزها را شخصی و خصوصی و مربوط به تنها خود دانستند از هم فاصله گرفتند به هم اخم و تَخم کردند و همدیگر را عتاب زدند و آن عطوفت را نیز از یاد بُردند . کجایند شبهایی که ما کودکان در پُشت بام یا بهارخواب خانه از دیدن ستاره های فراوان زیر آسمان همین شهر تهران در تابستان های داغ با قصه های زیبای پدران و مادران از پهلوانان و یلان ِ نامی چنان به وجد می آمدیم که تا دمیدن سپیده ُ صبح به امید دیدن آنان خواب به چشمانمان نمی امد !کجایند آن گرمابه های قدیمی که گرچه دیوارشان تَرَک خورده و کاشی هاشان لَق بودند اما من و تویی در میان نبود همه بودند همه بودیم و پُر از همه ُ ما بود !