انتقاد مجید درخشانی از سکوت اهالی موسیقی: من هم می‌توانستم نسبت به فعالیت بانوان بی‌تفاوت باشم

تقاطع: مجید درخشانی، نوازنده تار و آهنگساز مطرح موسیقی سنتی ایران که به دلیل انتشار موزیک‌ویدئوهایی با گروه موسیقی “ماه‌بانو” در یک سال گذشته احضار، محاکمه و در نهایت ممنوع‌الفعالیت شده، در گفتگویی با وب‌سایت “موسیقی‌ما” به شرح آخرین وضعیت حرفه‌ای خود و این گروه پرداخته است. او در این گفتگو هم‌چنین از سکوت اهالی موسیقی نسبت به اتفاقاتی که برای وی، و نیز محمدرضا شجریان، استاد آواز ایران در بیش از شش سال گذشته رخ داده، انتقاد کرده است.

 

آقای درخشانی درباره‌ی زمان و چگونگی اطلاع از ممنوعیت فعالیتش می‌گوید: «در این مدت البته من در خنج و همدان دو برنامه داشتم؛ یک آلبوم هم با عنوان “حریر شبنم” توسط حوزه‌ی هنری منتشر شد که نیازی به مجوز ارشاد نداشت. تا چند ماه قبل هم هیچ‌کس به من به شکل رسمی نگفته بود که ممنوع‌الفعالیت هستم؛ اما در عمل این مسأله وجود داشت. هیچ مجوزی به من داده نمی‌شد یا اگر داده می‌شد، دو سه روز قبل از اجرا لغو می‌شد. البته چند ماه قبل نامه‌ای به صورت رسمی به دفتر موسیقی وزارت ارشاد داده شد و ممنوع‌الفعالیت بودن من رسمی شد؛ طبیعی است هر کسی که از راه موسیقی زندگی‌اش را می‌گذراند، از این مسأله متضرر می‌شود.»

 

او اشاره به انتشار گسترده‌ی موزیک‌ویدئوهای گروه “ماه‌بانو” در شبکه‌های اجتماعی و به دنبال آن از شبکه‌های ماهواره‌ای را سرآغاز پرونده‌سازی برای خود می‌داند و می‌افزاید: «ماه‌بانو سه چهار سال قبل تشکیل شد و هدف ما اجرا در ایران و برای بانوان بود و بعد از آن می‌خواستیم به صورت هم‌خوانی برای عموم هم اجرا کنیم. زمانی که برای اجرای بانوان در تالار وحدت -دو سال پیش- اقدام کردیم، به روال همیشه فیلم هم دادیم و متأسفانه برخورد دفتر موسیقی این بود که بدون دلیل این ماجرا را رد کرد و تمام زحمت‌های اعضای گروه به هدر رفت. به همین خاطر ما تصمیم گرفتیم که فیلمی به یادگار ضبط کنیم و یکی از دوستان فیلم‌ساز ما در این راه به ما کمک کرد. بعد تصمیم گرفتیم آن را در یوتیوب بگذاریم. ما در همین حد کار کردیم و بیشتر نرفتیم. در پخش‌های بعدی هیچ نقشی نداشتیم. شبکه‌های ماهواره‌ای اصولاً بدون اجازه از صاحب اثر آن را پخش می‌کنند… حالا به دلیلی این اثر زیاد دیده شد و به همین خاطر حساسیت ایجاد کرد. من اتفاقاً از دوستان در پلیس امنیت هم این سؤال را کردم که این اتفاق‌ها برای بسیاری از گروه‌های موسیقی رخ می‌دهد، چرا حالا این حساسیت‌ها دیده می‌شود و آن‌ها هم جواب دادند که به دلیل استقبالی است که از این اثر شده است.»

 

وی اضافه می‌کند که در عین حال که در یک سال گذشته «بدترین روزها» را سپری کرده اما هم‌زمان «خوشحال» است و «روزهای بسیار خوبی» داشته چرا که «فهمیده مردم هنوز موسیقی خوب و بااصالت را گوش می‌کنند».

 

مجید درخشانی درباره‌ی اتهامات به گفته‌ی او «عجیب و غریب» سحر محمدی، خواننده‌ی گروه “ماه‌بانو” نیز این‌گونه توضیح می‌دهد: «ایشان در این جریانات بسیار مظلوم واقع شدند. در مورد ایشان بی‌ا‌خلاقی بسیاری شد. سحر محمدی یکی از بااخلاق‌ترین و محجوب‌ترین هنرمندان زن است و اتفاقاً فکر می‌کنم از همین حجب و صداقت او سوءاستفاده کردند. او به موسیقی گذشته‌ی ما بسیار آگاه است و صدای خیلی خوبی هم دارد؛ اما او هم یک عضو از این گروه بود که بسیار مورد آزار قرار گرفت و حتی حالا نمی‌تواند تدریس کند! او بسیار جوان است و حالا وقت کار کردن اوست؛ اما در حق او ظلم شد. اگرچه می‌دانم عشق او به موسیقی بر تمام این موانع غلبه می‌کند.»

 

آقای درخشانی با دفاع از مصاحبه‌هایش با رسانه‌های فارسی‌زبان خارج از ایران بعد از ممنوع‌الخروجی و احضار خود و اعضای گروه “ماه‌بانو” تاکید می‌کند که در این مصاحبه‌ها تنها «درباره‌ی موسیقی صحبت کرده و با صداقت هم حرف زده و هیچ حرف سیاسی هم در آن نبود».

 

او می‌گوید: «من هم می‌توانستم نسبت به فعالیت بانوان بی‌تفاوت باشم؛ اما این زنان همکاران و هم‌وطنان ما هستند؛ من “علیه” کسی حرف نزدم. البته یک مصاحبه‌ای با من انجام شد که خانم مصاحبه‌گر تیتری دروغ زد و یکی از بزرگ‌ترین ضربه‌ها را از آن مصاحبه خوردیم. من آن مصاحبه را به عنوان یک اشتباه می‌پذیرم؛ چون مصاحبه‌گر اصلاً صادق نبود. به هر حال ما انتظار داشتیم که بعد از تبرئه در دادگاه مشکلات‌مان مرتفع شود؛ اما مشکل همچنان پابرجا است.»

 

وی در ادامه‌ی گفتگو، «ریشه‌» خیلی از این ماجراها را «حسادت» تعدادی از هم‌صنفان خود می‌داند و و با بیان این‌که «اهالی موسیقی همواره جزو نجیب‌ترین و بهترین افراد هستند» اضافه می‌کند: «اما همین جامعه‌ هم مثل هر جامعه‌ی دیگری جمعیت یکسانی ندارد و این مسائل هم بین تعدادی از آن‌ها دیده می‌شود. البته این بخشی از مشکل است؛ به هر حال مسوولان موسیقی به طور قطع دلایل دیگری هم برای ممنوع‌الفعالیت کردن‌ها دارند.»

 

این استاد تار ایران سپس با گلایه از سکوت اهالی موسیقی می‌‌گوید: «من از خیلی از اهالی موسیقی گلایه‌مندم. شاید خیلی از آن‌ها نسبت به این مسائل معترض هستند؛ اما به شکل رسمی اظهارنظری انجام نشد و کسی از ما حمایت نکرد. ما به آن مفهوم گناه‌کار نبودیم که با ما این‌طور رفتار شود. ما کاری انجام دادیم و مردم هم از آن استقبال کردند و شنیدند و من از این مسأله خوشحال‌ام؛ اما به‌‌ همان اندازه هم دلگیرم که چرا کسی از همکاران من نسبت به این مسأله یا همان‌طور که شما اشاره کردید، مسأله‌ی ممنوع‌الفعالیتی شجریان واکنشی نشان نداد. البته آقای مختاباد در این زمینه متنی نوشتند که من از ایشان ممنونم. در این میان استاد هوشنگ ظریف هم همیشه نگران و با دلسوزی پیگیر ماجرا بودند؛ اما کس دیگری برایش مهم نبود که چه اتفاقی برای ما می‌افتد. البته استاد شجریان یا من خانه‌نشین نمی‌شویم. در این مدت بیش از هر زمان دیگری کار کردم؛ اما مسأله اینجاست که هیچ‌کدام از آن‌ها انعکاس پیدا نکرد؛ هر چند من معتقدم که تمام این آثار روزی به دست مردم خواهد رسید و آن‌ها را خواهند شنید.»

او در عین حال خاطرنشان می‌کند که «شرایط جامعه طوری است که کسی دوست ندارد خودش را به دردسر بیندازد».

 

مجید درخشانی در پایان می‌گوید: «جالب است تنها جایی که با ما هم‌دلی کردند، دادگاه انقلاب بود. ما حالا تبرئه شده‌ایم؛ پس این حرف من از مصلحت‌اندیشی نیست؛ اما آن‌ها برخورد انسانی و قانونی با ما داشتند. آن‌ها هیچ‌وقت به شکل یک متهم به ما نگاه نکردند. به‌هرحال بچه‌ها جوان بودند و بی‌تجربه. هیچ‌کدام هم سابقه‌ی این مسأله را نداشتند؛ اما در تنها جایی که احساس آرامش کردند، همین دادگاه انقلاب بود و این مسأله همیشه در ذهن من می‌ماند.»