تظاهرات خیابانی "ضدیت با مهاجرت مسلمانان" در سیدنی، 21 ژوئن 2015.ایران وایر , همایون خیری
در کنار تلاشهای جهانی و محلی فراوانی که برای پذیرش و همجوشی مهاجران و پناهجویان در جوامع مقصد انجام میشود، روند کم و بیش عمومی در بسیاری از کشورهای جهان به شکل مقاومت اولیه میزبان ها در برابر تازه واردان و سپس گشایش تدریجی برای پذیرش آن ها در جامعه رخ میدهد.
استرالیا هم به عنوان مقصد گروه بزرگی از مهاجران و پناهجویان قانونی و غیرقانونی با چنین چالشی دست به گریبان است.
گردن آویز ساخته شده در سال 1910
این گردن آویز را انجمن ساکنان استرالیا برای ترویج عقیده "استرالیا برای استرالیاییها" تهیه کرده بودند. شعاری که بر روی این گردن آویز نقش بسته عبارت است از "استرالیای سفید". آلفرد دیکین، دومین نخست وزیر استرالیا، عضو این انجمن بود.
در بخش عمدهای از تاریخ قرن بیستم استرالیا، این کشور بر اساس تعلقات فرهنگی نظام پادشاهی بریتانیا، با سیاست «استرالیای سفید» اداره میشد که بر اساس آن، دولت این کشور به طور رسمی در برابر ورود غیر انگلیسی زبان ها مقاومت میکرد.
پس از پایان جنگ جهانی دوم و با روی کار آمدن دولت «بن چیفلی» از «حزب کارگر»، زمینههای حذف سیاست استرالیای سفید در دستور کار دولت قرار گرفت.
در دولت بعدی به رهبری «رابرت منزیس» از «حزب لیبرال» و با پذیرش «طرح کلمبو» که به دانشجویان کشورهای آسیایی اجازه میداد در دانشگاههای استرالیا تحصیل کنند، شرایط برای کسب اقامت غیرسفیدپوستان در این کشور فراهم شد.
اما در آخرین گام، سیاست استرالیای سفید با روی کار آمدن دولت «هارولد هولت»، هفدهمین نخست وزیر استرالیا در سال 1966، به طور رسمی برچیده شد. اگرچه این تمام داستان نیست.
استرالیا در نزدیک به 50 سال گذشته مسیر پذیرش قانونی مهاجران و پناهجویان را بهطور کلی تسهیل کرده است. در همین حال، احزاب مختلف با استفاده از زمینههای اجتماعی برای پذیرش یا مخالفت با ورود مهاجران و پناهجویان، امتیازات سیاسی و انتخاباتی کسب میکنند. اما نظرسنجیهای مختلف نشان میدهند جامعه استرالیایی با وجود تنوع فرهنگی حاصل از ورود مهاجران، همچنان با موضوع «دیگران» مرزبندیهای مشخصی دارد.
تظاهرات خیابانی طرفداران گروه "بازپس گیری استرالیا" در بریزبن، چهارم آوریل 2015.گزارش «نقشه پیوستگی اجتماعی» استرالیا که از سال 2007 از سوی دانشگاه «موناش» منتشر می شود، هر سال نتایج بررسی شرایط اجتماعی مهاجران و پناهجویان را به صورت مدون در اختیار مردم، نهادهای اجتماعی و سازمانهای دولتی قرار میدهد. مبنای این مطالعه سالیانه، اطلاع از روندهای اجتماعی در این کشور از طریق نظرسنجیهای عمومی است. مهمترین سوالی که هر سال تلاش میشود در تحلیل نظرسنجیها به آن پاسخ داده شود، این است که آیا جامعه استرالیا دچار دیگرهراسی و تبعیض در مقابل تازه واردان است یا نه؟
بخش «مبدا» مهاجران در گزارش سال 2013 نقشه پیوستگی اجتماعی استرالیا نشان میدهد احساسات منفی عمومی نسبت به مهاجران انگلیسی زبان از کشورهایی نظیر انگلستان و نیوزیلند همراه با مهاجران اروپایی نظیر آلمانیها و ایتالیاییها و ساکنان جزایر اقیانوس آرام تنها 5 درصد، و رده بعدی احساسات منفی مربوط به مهاجران چینی (13 درصد)، هندی (15 درصد) و افریقایی تباران (16 درصد) بوده است.
جفری کاتاگر، شرکت کننده در تظاهرات ضد نژادپرستی در ملبورن، 21 ژوئن 2015.طبق این گزارش، بیش ترین احساس منفی از ورود مهاجران و پناهجویان نسبت به کسانی است که از خاورمیانه به استرالیا آمدهاند. در این بین، مسلمانان با احساسات منفی بیش تری از سوی جامعه استرالیایی روبه رو میشوند؛ به طوری که مهاجران عراقی با22 درصد و مهاجران لبنانی با 27 درصد در بالاترین مکان از جنبه عدم پذیرش اجتماعی قرار میگیرند.
مطالعات اجتماعی در فاصله یک دهه بین سالهای 2000 تا 2010 در استرالیا حاکی از آن هستند که تازه واردان به این کشور از دو واژه «نژادپرستی» و «تبعیض» به عنوان مشخصترین توصیف برای شرایط زندگی خود در استرالیا نام بردهاند. گزارش نقشه پیوستگی اجتماعی استرالیا در سال 2014 نیز تاکید میکند که موضوع نژادپرستی همچنان در صدر توصیفهای مهاجران از این کشور قرار دارد.
گزارش سال 2013 نشان میداد تنها 3 درصد از مهاجران غیر انگلیسی زبان از جامعه استرالیایی به عنوان جامعهای حمایتگر با همسایگانی خوش برخورد و روادار نام بردهاند. آن چه در سال 2013 به زبان مهاجران آمده، در نقطه مقابل توصیفی است که در سال 1998 درباره جامعه استرالیایی شنیده میشود. در آن سال، 15 درصد مهاجران غیر انگلیسی زبان از استرالیا به عنوان کشوری که آغوش خود را به روی «دیگران» گشوده است، یاد میکردند.
عجیبتر این که در سال 2013 چیزی حدود 18 درصد نیوزیلندی تبارهای ساکن استرالیا که کشورشان نزدیکترین کشور انگلیسی زبان به استرالیا محسوب میشود، از نژادپرستی و تبعیض در استرالیا شکوه کرده بودند و 39 درصد آنها از این بیم داشتند که مورد تهاجم استرالیاییها قرار گیرند.
گزارش سال 2014 نقشه پیوستگی اجتماعی استرالیا در توصیف شرایط تبعیض اجتماعی موجود در این کشور توضیح میدهد که به دست نیاوردن شغل و نادیده گرفته شدن تقاضا برای اجاره محل سکونت، دو نمونه از شرایطی است که کسانی که نام آنها به نامهای خاورمیانهای و رنگ پوست آنها به ساکنان آن منطقه شباهت دارد، با آن دست به گریبان هستند.
همین گزارش نشان میدهد که 19 درصد استرالیاییهای غیر سفید به دلیل رنگ پوست، قومیت و مذهب با تبعیضهای اجتماعی روبه رو میشوند.
«جورج برندیس»، دادستان کل استرالیا و سناتور انتخابی از ایالت کوئینزلند که از سال 2013 در مقام دادستانی کل ابقا شده است، در نطق سال گذشته خود در مجلس نمایندگان گفت 30 درصد استرالیاییها از تنوع فرهنگی در این کشور رضایت ندارند و آنها حق دارند نظر خود را به صدای بلند اعلام کنند. در واکنش به وی، بسیاری از کنشگران اجتماعی و فعالان حقوق بشری به او اعتراض کردند که برخلاف گفتهاش، این خود او به عنوان دادستان کل است که میبایست در مقابل رویکرد دیگرهراسی در استرالیا موضع مخالفت داشته باشد.
حزب راست گرا و تازه تاسیس «اتحادیه استرالیای آزاد» که به نام «ALA» و با توصیف گروه مخفی ضد اسلامی شناخته میشود، در همایش ماه اکتبر خود که در محلی ناشناس در شهر «پرث»، مرکز ایالت استرالیای غربی برگزار میشد، از «خِیرت ویلدرس»، رهبر حزب راست گرای «آزادی» در هلند دعوت کرده بود تا سخنران افتتاحیه اولین گردهمایی آنها باشد. ویلدرس در سخنرانی خود به اعضای ALA گفت: «بیش از نیمی از مسلمانانی که در هلند زندگی میکنند، به این احساس رسیدهاند که کسی به آنها خوش آمد نمیگوید و اغلب در حال خروج از این کشور هستند که خبر خوبی است.»
حزب اتحادیه استرالیای آزاد در همان همایشی که ویلدرس سخنران آن بود، «دبی رابینسون»، یکی از اعضای حزب را به عنوان نامزد انتخابات آینده مجلس سنای استرالیا از ایالت کوئینزلند معرفی کرد. یک روز پس از همایش، خانم رابینسون به تلویزیون «ای بی سی»(ABC) استرالیا گفت که آن چه حزب درباره آن نگران است، وضعیت ناشی از ورود مهاجران و اختلاط فرهنگی در کشور است.
روزنامه «دی ایج»(The Age) که در ملبورن منتشر میشود، پس از برگزاری همایش حزب اتحادیه استرالیای آزاد، سخنرانی ویلدرس و مصاحبه دبی رابینسون، از قول یک کارشناس دانشگاه «کرتین» نوشت: «سیاست نژادپرستی در استرالیا در حال شکوفه کردن است.»
پروژه چالش نژادپرستی" دانشگاه سیدنی غربی
کارزار رسانهای دانشگاه سیدنی غربی برای مقابله با گسترش نژاد پرستی در استرالیا که تولیدات رسانهای آن بطور عمده در شبکههایاجتماعی منتشر میشود مبتنی بر این نظر است که اگرچه نژادپرستی به اشکال گوناگون در جامعه استرالیا دیده میشود اما همزمان افراد جامعه نیز صرفنظر از قومیت و ظاهر خود در مقابل جلوههای نژادپرستی واکنش نشان میدهند. بخش بزرگی از آنچه در هفت سال گذشته بر آن تاکید میشود این است که پوشش و ظاهر زنان و مردان مسلمان- که در استرالیا بطور قانونی به رسمیت شناخته میشود- جرقه بروز برخوردهای نژادپرستانه را میزند و کسانی که قائل به اندیشههای نژادپرستانه هستند در مکانهای عمومی و بطور علنی با زنان و مردان مسلمان برخورد ناشایست دارند. کارزار رسانهای دانشگاه سیدنی غربی به جامعه استرالیا توصیه میکند در مقابل طرفداران اندیشههای نژادپرستانه از قربانیان این برخوردها دفاع کنند.
قدیمی ترین هاجدیدترین هابهترین هابدترین هادیدگاه خوانندگان