حال و هوای سال نو میلادی در تهران

[::Omide por jalal - لس‌انجلس، ایالات متحده امریکا::]. ترانه : " توی باغی یه درخت کهنه ای - قصه با ناله و با غصه می گفت - از هجوم تیغ باد فصل خزون - از غم پرنده ها قصه می گفت - اون می گفت که یک شبی آروم آروم- صدای پای زمستونو شنید- اومد و "بهمن"و رو جاده ها ریخت- پرهای خورشیدو از مزرعه چید- سرمای سخت زمستون که اومد- گنجشک خسته هم از تو باغ پرید- برف سنگینی نشست رو خونه ها - کسی از کسی دیگه گرمی ندید- توی باغ صحبت از بچه ها شد- اونها که تنهای تنهان همیشه -:" ما باید به دستهاشون گرما بدیم- کارمون همین حالا شروع می شه" - از درختی که تنه اش خشکیده بود- تا درخت کاج و اون سَرو بلند- همگی صف کشیدند با دل و جون- یکسره جونشونو فدا کنند- بچه ها وقتی که خورشید نباشه- مهر اون ز دلها هیچوقت نمی ره - همین آتیش که امید ما همه ست - نمی ذاره که این امید بمیره - "ما همون قصه ُ باغیم و درخت - واسه این گلهای فردا چی داریم ?! - یه روزی اگر که وقتش برسه - باید از دلامون مایه بذاریم " ! امضا- دایره مینا !

کسانى که چند نسل در جایى زندگى کنند دیگه مردم اون کشورند، ارمنىها هم ایرانى مسیحى هستند نمیدونم چه اصرارى هست که بگن ارمنى هستند.

[::دایره مینا - کراکف ، لهستان::]. زیبا بود .

اگه بری دکتر بهت میگن :)